1 ထို အ ခါ၊ ယော ဘ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ ငါ့ အ ပြော အ ဆို ကို နာ ခံ နား ထောင် ကြ လော့။ သို့ မှ ငါ့ အား နှစ် သိမ့် စေ ခွင့် ရ လိမ့် မည်။2 3 အ ခွင့် ပေး ကြ လျှင် ငါ ပြော ဆို မည်။ ပြော ပြီး မှ ကဲ့ ရဲ့ ဦး လော့။4 ငါ ညည်း တွား သည် ကား၊ လူ့ အ ကြောင်း လော။ အ ဘယ့် ကြောင့် ငါ စိတ် မ တို အပ် သ နည်း။5 ငါ့ ကို လှည့် ကြည့်၍ အံ့ အား သင့် လျက်၊ နှုတ် ကို လက် နှင့် ပိတ် ထား ကြ လော့။6 ငါ သ တိ ရ လျှင်၊ စိတ် လျော့၍၊ ကိုယ် တုန် လှုပ် ရ၏။7 လူ ဆိုး တို့ သည် အ သက် ရှင် ရ ခြင်း၊ အ ရွယ် ရောက် ရ ခြင်း၊ ခွန် အား တိုး ပွား ရ ခြင်း များ ကား၊ အ ဘယ့် ကြောင့် နည်း။8 သူ တို့ မှ ဆင်း သက် သော အ မျိုး အ နွယ် သည်၊ မျက် မှောက်၌ ပင် တည် မြဲ ကြ၏။9 အိမ် သူ အိမ် သား များ လည်း၊ ကြောက် ရွံ့ ခြင်း ကင်း လျက် လုံ ခြုံ၍၊ အာ ဏာ တော့် ရိုက် ဒဏ် ကို ဘု ရား သ ခင် စီ ရင် တော် မ မူ။10 သူ တို့ နွား သိုး သည် မိတ် လိုက်၍ မျိုး မ တုံး။ နွား မ လည်း ပေါက် ပွား လျက် သား မ ပျက်။11 သား သ မီး သူ ငယ် တို့ သည်၊ သိုး စု ကဲ့ သို့ များ ပြား၍၊ က ခုန် ခွင့် ရ ကြ၏။12 ထို သူ တို့ သည် စောင်း ပတ် သာ တီး ခြင်း၊ သီ ဆို ခြင်း နှင့် တ ကွ၊ နှဲ ခ ရာ မှုတ် သံ ကို နာ ခံ ရွှင် လန်း လျက်၊ ကောင်း စား စဉ် အ သက် တာ ကုန် လွန်၍၊13 တ ခ ဏ မျှ နှင့် မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ခွင့် ရ ကြ၏။14 ဘု ရား သ ခင် အား ထို သူ တို့ က၊ နည်း လမ်း တော် များ ကို မ သိ လို သော ကြောင့် ထွက် ကြွ တော် မူ ပါ။15 အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ ငါ တို့ ဝတ် ပြု ရ အံ့ နည်း။ မည် သည့် အ ကျိုး ကို ရ၍ တောင်း ပန် ရ အံ့ နည်း ဟု ဆို တတ် ကြ၏။16 ၎င်း တို့ သည် ကိုယ့် ကောင်း စား ခွင့် ကို၊ ကိုယ် ပိုင် သည် မ ဟုတ်။ လူ ဆိုး တို့ အ ကြံ အ စည် သည် ငါ နှင့် ကင်း ဝေး စွ တ ကား ဟု ဆို ပါ ဦး။17 လူ ဆိုး တို့ မီး ခွက် ငြိမ်း လျက်၊ ဘေး ရောက်၍၊ အ မျက် တော် ဖြင့် ဝေ ငှ သော ဒု က္ခ ခံ ရ သည့် ပြင်၊ လေ လွင့် သော ကောက် ရိုး၊ လေ ဗွေ ဝှေ့ သော ဖွဲ့ ကဲ့ သို့ သူ တို့ ဖြစ် ရ သည့် အ ကြိမ် ကား မည် မျှ နည်း။18 19 ထို သူ၏ သား သ မီး တို့ အ တွက်၊ ဒု စ ရိုက် အ ကျိုး ဆက် ကို ဘု ရား သ ခင် ရန် ထား တော် မူ သည် ဟု ဆို ပါ ဦး။ သူ့ ကိုယ် တိုင် သိ ရ စေ ရန်၊ သူ့ ကိုယ်၌ ဆပ် ပေး တော် မူ ပါ စေ။20 ကိုယ့် မ ကောင်း ကျိုး ကို ကိုယ့် မျက် စိ မြင် ရ လျက်၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင်၏ အ မျက် တော် ကို သူ့ ကိုယ်၌ ခံ သောက် ရ ပါ စေ။21 အ သို့ ဆို သော်၊ သူ့ လ ရက် အ ပိုင်း အ ခြား တစ် ဝက် မျှ နှင့် ဆုံး ပြီး သည့် နောက်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား မည် သို့ အာ ရုံ ပြု နိုင် တော့ အံ့ နည်း။22 ဘု ရား သ ခင် သည် မြင့် ရာ အ ရပ်၌ နေ သူ တို့ ကို ပင်၊ စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ကိုယ် တော် အား အ သိ ပ ညာ ကို သင် ကြား မည့် သူ ရှိ သ လော။23 တစ် ဦး သည် ခွန် အား နှင့် ပြည့် စုံ စွာ လုံး လုံး ချမ်း သာ ငြိမ် သက်၍၊ နို့ ပုံး များ ပြည့် လျက်၊ အ ရိုး ခြင် ဆီ စို လျက် သေ ခွင့် ရ၏။24 25 တစ် ဦး မူ ကား၊ မ ကောင်း စား ရ ဘဲ၊ စိတ် နစ် နာ စွာ သေ ရ လေ၏။26 နှစ် ဦး လုံး တို့ သည် အ တူ တ ကွ မြေ မုန့်၌ အိပ် လဲ၍၊ လောက် များ လွှမ်း မိုး လျက် ရှိ၏။27 သင် တို့၏ အ ကြံ အ စည် များ ကို လည်း ကောင်း၊ မှူး မတ်၏ အိမ်၊ လူ ဆိုး တို့ တည်း ခို ရာ တဲ၊ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟူ၍၊ ရက် စက် သော တစ် ဖက် သတ် ကြံ ဆ ချက် များ ကိုလည်း ကောင်း၊ ငါ သိ၏။28 29 ခ ရီး သွား တို့ အား မ မေး ဘူး ကြ လော။ ဘေး သင့် သော ကာ လ၌ လူ ဆိုး ကို သိမ်း ပိုက်၍၊ အ မြက် ဒဏ် ခံ ရ သော နေ့ ရက်၌ လည်း၊ ထုတ် ဆောင် သည့် အ ကြောင်း နှင့်၊ ၎င်း တို့၏ သက် သေ များ ကို မ သိ မှတ် ကြ လော။30 31 ထို သူ၏ နည်း လမ်း ကို မျက် မှောက် ထင် ထင် မည် သူ ဖော် ပြ ဝံ့ မည် နည်း။ အ ပြု အ မူ အ တိုင်း မည် သူ ဆပ် ပေး မည် နည်း။32 ထို သူ့ ကို သင်္ချိုင်း သို့ ပို့ ပြီး လျှင်၊ မှတ် တိုင် ကို စောင့် နေ ကြ ရာ၊33 သူ့ အ ပေါ် တွင် ချိုင့် မြေ ဆိုင် များ ပင် သာ ယာ လျက် ရှိ၏။ ရှေ့၌ အ တိုင်း မ သိ သော သူ တို့ ဖြစ် သွား ကြ သည့် နည်း တူ၊ လူ ခပ် သိမ်း တို့ လည်း လိုက် ရ ကြ လ တ္တံ့။34 သို့ ဖြစ်၍၊ သင် တို့ ပြန် ပြော ချက် များ သည် တ ရား နှင့် မ ညီ သော ကြောင့်၊ ငါ့ ကို နှစ် သိမ့် စေ ခြင်း ကား၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် လေ သ တည်း ဟု မြွက် ဆို၏။