1 ဥ ဇ ပြည်၌ နေ သော ယော ဘ အ မည် ရှိ သူ တစ် ဦး သည်၊ စုံ လင် ဖြောင့် မတ် မှန်၍၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ခန့် ညား လျက် ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ်၏။2 သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် တို့ ကို ရ၏။3 သူ ပိုင် ဆိုင် ရာ ကား၊ သိုး ဆိတ် ခု နစ် ထောင်၊ ကု လား အုပ် သုံး ထောင်၊ နွား ရှဉ်း ငါး ရာ၊ မြည်း မ ငါး ရာ နှင့် အ လွန် များ ပြား သော ငယ် သား တို့ တည်း။ ထို့ ကြောင့်၊ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ တွင်၊ အ ကြီး မြတ် ဆုံး သော သူ ဖြစ်၏။4 ယော ဘ၏ သား တို့ သည်၊ အ လှည့် ကျ နေ့ တိုင်း၊ အ သီး အ သီး အိမ် သို့ သွား၍ စား သောက် ပွဲ ကို ခင်း ကျင်း သည် နှင့်၊ အ တူ စား သောက် ရန်၊ နှ မ သုံး ယောက် ကို လည်း ခေါ် ဖိတ် လေ့ ရှိ ကြ၏။5 စား သောက် ပွဲ ရက် တ ပတ် ကုန် လွန် သော အ ခါ။ ယော ဘ က၊ ငါ့ သား တို့ သည် ပြစ် မှား၍၊ ဘု ရား သ ခင် အား စိတ်၌ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ပြု ကောင်း ပြု ကြ လေ ပြီ ဟု အောက် မေ့ လျက်။ သား တို့ ကို ဆင့် ခေါ် သန့် စင် စေ ပြီး လျှင်။ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ရှိ သ မျှ ဦး ရေ အ လိုက်၊ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ များ ကို ဆက် ကပ် လေ၏။ ယော ဘ သည် ထို သို့ အ စဉ် ပြု မြဲ ဖြစ် သ တည်း။6 တစ် နေ့ သ၌ ကောင်း ကင် သား တို့ သည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် သို့ ဝင် ရောက် ခ စား ကြ ရာ။ စာ တန် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ပါ လာ သည် ဖြစ်၍။7 စာ တန် အား။ အ ဘယ် က လာ သ နည်း ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ သော်။ စာ တန် က၊ မြေ ကြီး တစ် လျှောက် ပေါ် တွင် လှည့် ပတ် သွား လာ ရာ မှ လာ ရောက် ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် လေ၏။8 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် စုံ လင် ဖြောင့် မှန်၍၊ ငါ ဘု ရား ကို ခန့် ညား လျက် ဒု စ ရိုက် ကို ရှောင် ကြဉ် သူ၊ ငါ့ ကျွန် ယော ဘ ကဲ့ သို့ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ကြောင်း၊ သင် သိ မှတ် ပြီ လော ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊9 စာ တန် က ယော ဘ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကျိုး မဲ့ ခန့် ညား ပါ သ လော။10 သူ မှ စ၍ အိမ် သူ အိမ် သား နှင့် ပိုင် သ မျှ ကို ဝိုင်း ရံ ကာ ကွယ် တော် မူ ပြီ မ ဟုတ် တုံ လော့။ သူ့ လက် ဖြင့် ပြု သ မျှ ကို ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ၍၊ ပိုင် ဆိုင် ရာ များ လည်း နေ ပြည် တွင် တိုး တက် ပွား များ လေ ပြီ။11 ထို ပိုင် သ မျှ ကို လက် တော် ဖြင့် ဆန့် တန်း၍၊ ထိ ခိုက် တော် မူ ပါ က။ မျက် မှောက် ထင် ထင် ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို မု ချ ပြု ပါ လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြန် လျှောက် လျှင်၊12 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သူ ပိုင် သ မျှ သည်၊ သင့် လက် ဝယ် ရှိ၏။ သူ့ ကိုယ် ကား၊ မ ထိ ခိုက် လင့် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊ အ ထံ တော် မှ စာ တန် ထွက် သွား လေ၏။13 တစ် နေ့ သ၌ ယော ဘ၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ အစ် ကို အ ကြီး အိမ် တွင် ခဲ ဖွယ် စား လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် လျက် နေ ကြ ရာ၊14 ယော ဘ ထံ လူ တစ် ယောက် လာ၍၊ ထွန် နေ သော နွား များ နှင့်၊ အ နီး တွင် ကျက် စား လျက် ရှိ သော မြည်း မ များ ကို၊15 ရှေ ဘ အ မျိုး သား တို့ တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ကြ ပါ ပြီ။ ငယ် သား တို့ ကို လည်း ဓား ဖြင့် သတ် ရာ၊ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။16 ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင်၊ တစ် ယောက် လာ ပြန် ရာ၊ ဘု ရား သ ခင်၏ လောင် မီး သည် မိုး မှ ကျ၍၊ သိုး၊ ဆိတ် နှင့်၊ ငယ် သား များ ကို လောင် ကျွမ်း ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။17 ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင် တစ် ယောက် လာ ပြန် ရာ၊ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ သည်၊ တပ် သုံး တပ် ကို ဖွဲ့ စည်း၍၊ ကု လား အုပ် များ ကို ရှောင် တ ခင် အ တင်း သိမ်း သွား ကြ ပါ ပြီ။ ငယ် သား တို့ ကို လည်း ထား ဖြင့် သတ် ရာ၊ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။18 ထို သို့ လျှောက် ဆဲ တွင်၊ တစ် ယောက် လာ ပြန်၍ ကိုယ် တော်၏ သား သ မီး တို့ သည်၊ အစ် ကို ကြီး အိမ် တွင် ခဲ ဖွယ် စား လျက်၊ စ ပျစ် ရည် သောက် လျက် နေ ကြ စဉ်၊19 က န္တာ ရ မုန် တိုင်း ကျ၍၊ အိမ် လေး ထောင် ကို တိုက် ဝှေ့ သည့် အ တွက်၊ ထို ပျို ရွယ် သူ တို့ အ ပေါ် သို့ အိမ် ပြို ပိ သ ဖြင့် သေ ကြ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် တစ် ယောက် တည်း သာ လွတ်၍၊ ကိုယ် တော် အား ပြန် ကြား ရ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ၏။20 ထို အ ခါ ယော ဘ သည် ထ ပြီး လျှင်၊ ဝတ် လုံ ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ဆံ ပယ် ခြင်း ကို ပြု၍၊ ပျပ် ဝတ် ရှိ ခိုး လျက်၊21 ငါ သည်၊ အ ချည်း စည်း အ မိ ဝမ်း မှ လာ ခဲ့ ရ သည့် အ တိုင်း၊ အ ချည်း စည်း ပင် ပြန် သွား ရ တော့ မည် တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် ရုတ် သိမ်း တော် မူ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ နာ မ တော် သည်၊ မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော ဟု မြွက် ဆို လေ၏။22 ယော ဘ သည် ဤ အ မှု ရှိ သ မျှ နှင့် စပ် လျဉ်း၍ မ ပြစ် မှား ဘဲ၊ ဘု ရား သ ခင်၌ မ သင့် မ လျော် ဟု မ မြွက် မ ဆို ချေ။