1 အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ အ ဘယ့် ကြောင့် ချိန်း ချက်၍ ထား တော် မူ သ နည်း။ ထို သို့ သော နေ့ ရက် ကာ လ များ ကို၊ ကိုယ် တော် နှင့် ကျွမ်း ဝင် သူ တို့ သည် အ ဘယ့် ကြောင့် မ မြင် ရ ကြ သ နည်း။2 မြေ မှတ် တိုင် ကို ရွှေ့ တတ် သူ၊ သိုး ဆိတ် အုပ် ကို လု ယူ၍ ထိန်း ထား တတ် သူ၊ ဘ သက် ဆိုး တို့၏ မြည်း ကို မောင်း သွား တတ် သူ၊ မု ဆိုး မ၏ နွား ကို အ ပေါင် ခံ တတ် သူ များ ရှိ ကြ၏။3 4 ထို့ ကြောင့်၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့ ကို လမ်း ဖဲ ကြ စေ သည့် အ တိုင်း၊ ထို နိမ့် ကျ သူ မြေ ကြီး သား တို့ တစ် ပြိုင် နက် ရှောင် သွား ကြ ပြီး လျှင်၊ မြင်း ရိုင်း များ ကဲ့ သို့၊ တော၌ အ စာ ရှာ ခြင်း အ လုပ် ကို လုပ် ရန် ထွက် သွား ရာ၊ တော၌ ပင် သူ ငယ် တို့ စား ရန် အ စာ ကို ရ ကြ ရှာ လေ၏။5 6 စား ရန် မြက် သီး ကို လယ် ယာ တွင် ရိတ်၍၊ လူ ဆိုး တို့ စ ပျစ် ဥ ယျာဉ်၌ လည်း ကောက် သင်း ကောက် ရ ကြ၏။7 ညဉ့် အ ခါ အ ဝတ် ချည်း စည်း အိပ် ရ၍၊ ချမ်း အေး သော် လည်း ခြုံ စောင် မ ရှိ ချေ။8 တောင် ပေါ် တွင် မိုး ကြီး စို စွတ် လျက်၊ ခို စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ ကျောက်တောင် ကို ဖက် ယမ်း ကြ ရှာ လေ၏။9 ဖ သက် ဆိုး တို့ ကို ရင် ခွင် မှ လု ယူ၍၊ သူ ဆင်း ရဲ တို့၏ အ ဝတ် ကို အ ပေါင် ခံ တတ် သူ တို့ ရှိ ကြ သေး၏။10 သူ ဆင်း ရဲ တို့ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း သွား လာ၍၊ ကောက် လှိုင်း များ ကို ထမ်း ဆောင် လျက် ပင် မွတ် သိပ် ရ ကြ၏။11 လူ ဆိုး တို့၏ သံ လွင် ပင် ကြား တွင် ဆီ ကို ညှပ် ပေး၍၊ စ ပျစ် ကျင်း ကို ဖိ နင်း ရ လျက် ပင် ငတ် ရ ကြ၏။12 စည် ကား သော မြို့ တွင် လူ တို့ ညည်း တွား လျက်၊ ထိ ပါး ခံ ရ သူ တို့ အော် ဟစ် သော် လည်း၊ ထို အ ဓ မ္မ မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အာ ရုံ ပြု တော် မ မူ။13 အ လင်း ကို ဆန့် ကျက် ဘက်၍၊ အ လင်း လမ်း များ ကို မ မှတ် သား ဘဲ၊ ထို ခ ရီး၌ မ မြဲ သော သူ တို့ အ နက်၊14 လူ သတ် သည် အ ရုဏ် တက် က ထ ပြီး လျှင်၊ နိမ့် ကျ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို သတ် ဖြတ်၍၊ ညဉ့်၌ ခိုး သူ သ ဖွယ် ဖြစ်၏။15 မ ယာ ခိုး က လည်း၊ မည် သူ မျှ ငါ့ ကို မ မြင် ရ ဟု ဆို လျက်၊ မျက် နှာ ဖုံး အုပ်၍၊ ဆည်း ဆာ အ ချိန် တိုင် ဆိုင်း လင့် ၏။16 အ ချို့ တို့ လည်း မှောင် ကျ သော အ ခါ၊ အိမ် များ ကို ဖောက် ထွင်း၍၊ အ လင်း ကို မ နှစ် မြို့ ဘဲ၊ နေ့ အ ခါ ပုန်း ရှောင် လျက် နေ ကြ၏။17 ထို သူ တို့ သည်၊ သေ မင်း အ ရိပ် ဆိုင် ရာ ကြောက် မက် ဖွယ် ကို သိ၍၊ နံ နက် ယံ ကို ထို အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ထင် ကြ၏။18 သင် တို့ က၊ ထို သူ သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် တွင် အ လျင် အ မြန် ပျောက်၍၊ နေ ပြည်၌ ပိုင် စု ပေါ် တွင် အ မင်္ဂ လာ တည် သည့် အ တိုင်း၊ စပျစ် ဥ ယျာဉ် သို့ လည်း ပြန် သွား လမ်း မ ရ။19 မိုး ခေါင်၍ နေ ပူ ခြင်း သည်၊ မိုး ပွင့် ကို မျို စား သ ကဲ့ သို့၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ လည်း ပြစ် မှား သူ တို့ ကို မျို စား တတ်၏။20 ထို သူ ကို အ မိ မေ့ လျက်၊ လောက် စား လျက်၊ နောင် မည် သူ မျှ သ တိ မ ရ။ မ တ ရား ခြင်း သည် သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ကျိုး ပြတ် လိမ့် မည်။21 မု ဆိုး မ အား အ ကောင်း ကို မ ပြု ဘဲ၊ သား မ ဖွား သော အ မြုံ မ အား၊ အ ဆိုး ကို ပြု သူ ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း ဟု ဆို ရိုး ရှိ သော် လည်း၊22 အ စွမ်း ကောင်း သူ တို့ ကို၊ တန် ခိုး တော် ဖြင့် အ သက် တာ ရှည် စေ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည်၊ အ သက် ရှည် မည် ဟု မ ထင် လျက် ပင်၊ ထ ခွင့် ရ ကြ၏။23 စိတ် ချ ခွင့် ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ အ မှီ တံ ကဲ ကို ရ ကြ၍၊ သူ တို့၏ နည်း လမ်း များ ကို လည်း ကြည့် ရှု တော် မူ၏။24 ထို သူ တို့ သည် ချီး မြှောက် ခြင်း သို့ ရောက်၍ ရုတ် တ ရက် မ ရှိ ချေ။ လူ ဟူ သ မျှ ကဲ့ သို့ ရှုတ် ချ သိမ်း ယူ ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ကောက် နှံ ကဲ့ သို့ ရိတ် ဖြတ် ခြင်း ကိုလည်း ကောင်း၊ ခံ ရ ကြ၏။25 ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင်၊ ငါ သည် မု သာ သုံး သူ ဖြစ် ကြောင်း၊ စ ကား လည်း အ ချည်း နှီး ဖြစ် ကြောင်း များ ကို၊ မည် သူ ထင် ရှား စေ မည် နည်း ဟု မြွက် ဆို လေ၏။