1 ထို အ ခါ၊ ယော ဘ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ ညည်း တွား ခြင်း ကို ငါ ချုပ် တည်း မည် ပြု သော် လည်း၊ ယ ခု တိုင် အောင် ပုန် ကန်၍ မြည် တမ်း ရ ချေ၏။2 3 ကိုယ် တော် နှင့် တွေ့ ဆုံ ရာ ကို သိ လျက်၊ စံ တော် မူ ရာ သို့ တိုး ဝင် ရ ပါ စေ သော။4 သို့ မှ ငါ တ ရား မှု ကို ရှေ့ တော် တွင် စီ စဉ် ထား၍၊ နှုတ် ဖြင့် များ စွာ ချေ ပ လိမ့် မည်။5 တုံ့ ပြန် တော် မူ မည့် အ ချက် ကို သိ လျက်၊ မည် သို့ မိန့် မြွက် တော် မူ မည် ကို လည်း သိ ရ လိမ့် မည်။6 မ ဟာ တန် ခိုး တော် ဖြင့် ဘက် ပြိုင် တော် မူ မည် လော။ ထို သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို မု ချ အ ရေး ယူ တော် မူ မည်။7 ထို အ ရပ်၌ သ ဘော ဖြောင့် သူ သည် ချေ ပ ခွင့် ရ သည့် အ တိုင်း၊ တ ရား စီ ရင် သော အ ရှင့် ထံ၊ ကာ လ အ စဉ် ငါ ထွက် မြောက် ခွင့် ရ လိမ့် မည်။8 ယ ခု မှာ မူ ကား၊ ငါ ရှေ့ သို့ တိုး သော်၊ ကိုယ် တော် မ ရှိ။ နောက် သို့ ဆုတ် သော် လည်း၊ မ တွေ့ မ မြင် ချေ။9 ပြု ပြင် တော် မူ ရာ ဝဲ ဘက်၌ မ ဖူး ရ။ ယာ ဘက်၌ လည်း ငါ မ မြင် အောင် ပုန်း ရှောင် တော် မူ၏။10 ကိုယ် တော် သည် ငါ့ အ လေ့ အ လာ ကို သိ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ စစ် ဆေး လျှင်၊ ရွှေ စင် ကဲ့ သို့ ငါ ထွက် ပေါ် လိမ့် မည်။11 ခြေ တော် ရာ ကို ငါ နင်း လိုက်၍၊ နည်း လမ်း တော် ကို လည်း မ လွှဲ ဘဲ စောင့် ရှောက် ခဲ့ ပြီ။12 နှုတ် မြွက် တော် မူ သော ပ ညတ် တော် ကို မ ပယ်။ မု က္ခ ပတ် တော် ကို လည်း၊ ဓ မ္မ တာ တ ရား ထက် နှစ် သက် ခဲ့ လေ ပြီ။13 ကိုယ် တော် မူ ကား၊ တ သ မတ် တည်း ဖြစ်၍၊ မည် သူ ပြောင်း လဲ စေ နိုင် မည် နည်း။ သ ဘော တော် မြတ် ရာ စီ ရင် တော် မူ သ တည်း။14 သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ့ အ ငန်း အ တာ ကို ပြည့် စေ တော် မူ၍၊ ထို သို့ သော အ ရာ များ စွာ ကို စီ ရင် တော် မူ သ ဖြင့်၊15 မျက် မှောက် တော် တွင်၊ ငါ အား လျော့၍၊ စဉ်း စား သော အ ခါ၊ ကိုယ် တော် ကို ကြောက် ရွံ့၏။16 ငါ့ စိတ် နှ လုံး ကို ဘု ရား သ ခင် အ ရည် ဖျော်၍၊ အ န န္တ တန် ခိုး ရှင် သည်၊ အား ကို လျော့ စေ တော် မူ ခဲ့ လေ ပြီ။17 မှောင် မိုက် ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို ဖုံး အုပ် သော မှောင် အ တိ ကြောင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ စိတ် ပျက် သည် မ ဟုတ်။