1 ထို အ ခါ ယော ဘ တုံ့ ပြန် မြွက် ဆို သည် ကား၊ ထို သို့ သော စ ကား ကို များ စွာ ငါ ကြား ခဲ့ ပြီ။ နှစ် သိမ့် စေ လို သော သင် တို့ ရှိ သ မျှ ကား၊ နှောက် ရှက် သူ တို့ သာ လျှင် တည်း။2 3 လေ သက် သက် ဖြစ် သော စ ကား များ ကုန် ဆုံး ဦး မည် လော။ မည် သည် က နှိုး ဆွ၍ သင် တုံ့ ပြန် သ နည်း။4 ငါ လည်း သင် တို့ ကဲ့ သို့ ပြော ဆို နိုင်၏။ သင် တို့ စိတ် သည် ငါ့ စိတ် ဖြစ် ခဲ့ မူ၊ သင် တို့ ကို ရည်၍ စ ကား စီ စဉ် လျက် ဦး ခေါင်း လှုပ် ခါ နိုင် လေ ပြီ။5 နှုတ် ဖြင့် သင် တို့ ကို ခိုင် ခံ့ စေ၍၊ နှုတ် ခမ်း လှုပ် ရုံ မျှ နှင့် ပြေ ပျောက် စေ နိုင်၏။6 ငါ ပြော ဆို သော်၊ ငါ၌ နာ ကျင် ခြင်း မ သက် သာ။ မ ပြော ဘဲ နေ သော် လည်း၊ မည် သည့် ဒု က္ခ ကင်း လိမ့် မည် နည်း။7 ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ ကို မော ပန်း စေ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ်၏ ညာ တ ကာ အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ ကို လည်း၊8 တိမ် ကော စေ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဖမ်း ဆီး တော် မူ ခြင်း သည်၊ တစ် ဘက်၌ သက် သေ ဖြစ်၍၊ ပိန် ကြုံ ရ ခြင်း လည်း၊ အ ကျွန်ုပ် ရှေ့ မှောက် တွင် ထ ကြွ လျှောက် လဲ လေ ပြီ။9 ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အ မျက် တော် နှင့် သတ် ဖြတ်၍ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ တော် မူ၏။ ရန် သူ သည် အံ ကြိတ် လျက် စ က္ခု တော် ကို ရှင် စေ ပါ၏။10 လူ တို့ သည် လည်း ပ စပ် ဖြဲ လျက်၊ ငါ့ ထံ သို့ တစ် ပြိုင် နက် စု ရုံး၍၊ ပါး ကို ရိုက် ပုတ် အ ရှက် ခွဲ ကြ လေ ပြီ။11 ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ဆိုး သွမ်း သူ တို့ ထံ အပ် နှံ၍၊ လူ ဆိုး တို့ လက် တွင်း သို့ ပစ် နှင် တော် မူ လေ စွ တ ကား။12 ချမ်း သာ စဉ် ပင်၊ ငါ့ ကို ခွဲ ဖျက် လျက်၊ လည် ကို ကိုင် ညှစ်၍ အ မွှာ မွှာ ခွဲ တော် မူ လေ ပြီ။ စက် ကွင်း အ ဖြစ် ဖြင့် ငါ့ ကို ထား လျက်၊13 ညှာ တာ တော် မ မူ ဘဲ လေး သ မား တို့ ကို စု ရုံး၍၊ ငါ့ နှ လုံး သည်း ပွတ် ကို ခွင်း စေ သည့် ပြင်၊ သည်း ခြေ ကို လည်း သွန် ပစ် တော် မူ၏။14 ငါ့ ကို အ ရှို ရှို ခွဲ ပေါက် ပြီး လျှင်၊ သူ ရဲ ကောင်း ကဲ့ သို့ အ ဆော တ လျင် ဝင် စီး တော် မူ၏။15 အ ဓ မ္မ လက် နှင့် ကင်း၍၊ ပ ဌ နာ စင် ကြယ် သော် လည်း၊ ငါ သည် အ သား အ ရေ ပေါ် တွင် လျှော် တေ ကို ချုပ် ဝတ်၍၊ ဦး ချို ကို လည်း မြေ မုန့် တိုင် အောင် နှိမ့် ချ ခဲ့ လေ ပြီ။ ငို ကြွေး ခြင်း ဖြင့် မျက် နှာ ညှိုး ငယ် လျက်၊ မျက် ခမ်း ပေါ် တွင် သေ ခြင်း အ ရိပ် လွှမ်း မိုး လျက် ရှိ၏။16 17 18 အ ချင်း မြေ ကြီး၊ ငါ့ အ သွေး ကို မ ဖုံး မ ကွယ် ပါ နှင့်။ အော် ဟစ် သံ လည်း ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။ အော် ဟစ် သံ လည်း ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် မ ရှိ ပါ စေ နှင့်။19 ယ ခု ပင် ငါ့ သက် သေ သည် ကောင်း ကင်၌ ရှိ၍၊ သာ ဓ က လည်း ဘ ဝဂ် ဝယ် ရှိ တော် မူ၏။20 အ ဆွေ ခင် ပွန်း တို့ သည်၊ ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား သာ ပြု ကြ ပြီ တ ကား။ သို့ ဖြစ်၍ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ရှေ့ တွင်၊ လူ့ သား ဖြစ် သူ၏ အ မှု အ ရေး ယူ တော် မူ စေ ခြင်း ငှာ၊ မျက် မှောက် တော် တွင် ငါ မျက် ရည် ကြီး ငယ် ကျ ရ လေ၏။21 22 အ သို့ ဆို သော်၊ မ ပြန် လမ်း ဖြင့်၊ နှစ် ပေါင်း မ ကြား မ မြင့် မီ၊ ထွက် သွား ရ လ တ္တံ့။