1 สุภาษิตอันเกี่ยวกับชีวิตและการประพฤติ แผนงานของดวงความคิดเป็นของมนุษย์แต่คำตอบของลิ้นมาจากพระเจ้า2 ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็บริสุทธิ์ในสายตาของเขาแต่พระเจ้าทรงชั่งจิตใจ3 จงมอบงานของเจ้าไว้กับพระเจ้าและแผนงานของเจ้าจะได้รับการสถาปนาไว้4 พระเจ้าทรงกระทำให้ทุกสิ่งมีเป้าหมายของมันแม้คนชั่วร้ายก็เพื่อวันลำเค็ญ5 ทุกคนผู้จองหองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าจงแน่ใจเถิด เขาจะพ้นโทษก็หามิได้6 ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ได้ลบมลทินบาปชั่วและคนหลีกความชั่วร้ายได้โดยความยำเกรงพระเจ้า7 เมื่อทางของมนุษย์เป็นที่โปรดปรานแก่พระเจ้าแม้ศัตรูของเขานั้นพระองค์ก็ทรงกระทำให้คืนดีกับเขาได้8 มีแต่น้อยแต่มีความชอบธรรมก็ดีกว่ามีรายได้มากด้วยอยุติธรรม9 ใจของมนุษย์กะแผนงานทางของเขาแต่พระเจ้าทรงนำย่างเท้าของเขา10 คำตัดสินอันมาจากพระเจ้าอยู่ที่ริมฝีพระโอษฐ์ของพระราชาพระโอษฐ์ของพระองค์ไม่บาปในการพิพากษา11 ตราชูและตาชั่งเที่ยงตรงเป็นของพระเจ้าลูกตุ้มทั้งสิ้นในถุงเป็นพระราชกิจของพระองค์12 การกระทำความชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังต่อพระราชาเพราะว่าพระที่นั่งนั้นถูกสถาปนาไว้ด้วยความชอบธรรม13 ริมฝีปากที่ชอบธรรมเป็นที่ปีติยินดีแก่พระราชาและพระองค์ทรงรักบุคคลผู้พูดสิ่งที่ถูก14 พระพิโรธของพระราชาเป็นผู้สื่อสารของความมรณาแต่ปราชญ์จะระงับเสียได้15 มีชีวิตในสว่างแห่งพระพักตร์ของพระราชาและในความพอพระทัยของพระองค์ก็เหมือนเมฆ ที่นำฝนหนักปลายฤดูมา16 ได้ปัญญาก็ดีกว่าได้ทองคำสักเท่าใดที่จะเลือกเอาความรอบรู้ก็ดีกว่าเงิน17 ทางหลวงของคนชอบธรรมหันออกจากความชั่วร้ายบุคคลผู้ระแวดระวังทางของตนก็สงวนชีวิตของเขาไว้18 ความเย่อหยิ่งเดินหน้าการถูกทำลายและจิตใจที่ยโสนำหน้าการล้ม19 ที่จะเป็นคนมีใจถ่อมอยู่กับคนยากจนก็ดีกว่าแบ่งของริบมาได้กับคนเย่อหยิ่ง20 บุคคลผู้สนใจในพระวจนะจะพบของดีและคนที่วางใจในพระเจ้าจะสุขสบาย21 คนใจฉลาดเรียกว่าเป็นคนมีความพินิจและวาจาแช่มชื่นเพิ่มอำนาจการสั่งสอน22 ปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต แก่ผู้ที่มีปัญญาแต่ความโง่เป็นการลงโทษแก่คนโง่23 ใจของปราชญ์กระทำให้วาจาของเขาสุขุมและเพิ่มอำนาจในการสั่งสอนแก่ริมฝีปากของเขา24 ถ้อยคำแช่มชื่นเหมือนรวงผึ้งเป็นความหวานแก่วิญญาณจิตและเป็นอนามัยแก่ร่างกาย25 มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่มันสิ้นสุดลงที่ทางของความมรณา สภษ. 14:1226 ความหิวของคนงานทำงานให้เขาเพราะปากของเขากระตุ้นเขาไป27 คนไร้ค่า ปองทำความชั่ววาจาของเขาเหมือนอย่างไฟลวก28 คนตลบตะแลงแพร่การวิวาทและผู้กระซิบก็แยกเพื่อนสนิทออกจากกัน29 คนทารุณล่อชวนเพื่อนบ้านของเขาและนำเขาไปในทางที่ไม่ดี30 บุคคลผู้ขยิบตากะแผนงานที่ตลบตะแลงบุคคลผู้เม้มริมฝีปากของเขานำความชั่วร้ายให้เกิดขึ้น31 ศีรษะที่มีผมหงอกเป็นมงกุฎแห่งศักดิ์ศรีผู้ดำเนินชีวิตด้วยความชอบธรรมจึงจะหาพบได้32 บุคคลผู้โกรธช้าก็ดีกว่าคนมีกำลังมากและบุคคลผู้ปกครองจิตใจของตนเองก็ดีกว่าผู้ที่ตีเมืองได้33 ฉลากนั้นเขาทอดลงที่ตักแต่การตัดสินมาจากพระเจ้าทั้งสิ้น