1 ค่าของสุภาษิตสุภาษิตของซาโลมอน 1 พกษ. 4:32 พระราชาแห่งอิสราเอล โอรสของดาวิดทรงพระราชนิพนธ์ไว้2 เพื่อให้บรรลุปัญญาและมีวินัยเข้าใจถ้อยคำแห่งความรอบรู้3 รับคำสั่งสอนในเรื่องการกระทำที่ฉลาดในเรื่องความชอบธรรม ความยุติธรรมและความเที่ยงธรรม4 เพื่อให้ความหยั่งรู้แก่คนเขลาให้ความรู้และความเฉลียวฉลาดแก่คนหนุ่ม5 ทั้งปราชญ์จะได้ยินและเพิ่มพูนการเรียนรู้และคนที่มีความเข้าใจจะได้ความช่ำชอง6 เพื่อให้เข้าใจสุภาษิตและอุปมาทั้งถ้อยคำของปราชญ์และปริศนาของเขา7 ความยำเกรงพระเจ้า เป็นบ่อเกิดของ ความรู้ โยบ 28:28; สดด. 111:10; สภษ. 9:10คนโง่ย่อมดูหมิ่นปัญญาและคำสั่งสอน8 คำแนะนำและคำตักเตือน บุตรชายของเราเอ๋ย จงฟังคำเตือนของพ่อเจ้าและอย่าทิ้งคำสั่งสอนของแม่เจ้า9 เพราะทั้งสองนั้นเป็นมงคลงามสวมศีรษะของเจ้าเป็นจี้ห้อยคอของเจ้า10 บุตรชายของเราเอ๋ย ถ้าคนบาปล่อชวนเจ้าอย่าได้ยอมตาม11 ถ้าเขาว่า “มากับพวกเราเถิด ให้เราหมอบคอยเอาเลือดคนให้เราซุ่มดักคนไร้ผิดเล่นเถิด12 ให้เรากลืนเขาทั้งเป็นอย่างแดนผู้ตายและกลืนเขาทั้งตัว อย่างคนเหล่านั้นที่ลงไปสู่ปากแดน13 เราจะพบของประเสริฐทุกอย่างเราจะบรรจุเรือนของเราให้เต็มด้วยของที่ริบได้14 จงเข้าส่วนกับพวกเราเราทุกคนจะมีเงินถุงเดียวกัน”15 บุตรชายของเราเอ๋ย อย่าเดินในทางนั้นกับเขาจงยับยั้งเท้าของเจ้าจากวิถีของเขา16 เพราะว่าเท้าของเขาวิ่งไปหาความชั่วร้ายและเขารีบเร่งไปทำให้โลหิตตก17 เพราะที่จะขึงข่ายไว้ให้นกเห็น ก็ไร้ผล18 แต่คนเหล่านี้หมอบคอยโลหิตของตนเองเขาซุ่มดักชีวิตของเขาเอง19 ทางของบรรดาผู้ที่หากำไรด้วยความทารุณโหดร้าย ก็อย่างนี้แหละคือมันย่อมคร่าเอาชีวิตของเจ้าของนั้นเอง20 คำเชิญชวนของปัญญา ปัญญาร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง21 เธอร้องออกมาที่บนกำแพงเธอกล่าวอยู่ที่ทางเข้าประตูเมือง สภษ. 8:1-322 ว่า “คนเขลาเอ๋ย เจ้าจะรักความเขลาไปนานสักเท่าใดคนมักเยาะเย้ยจะปีติยินดีในการเยาะเย้ยนานเท่าใดและคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าใด23 จงมาสนใจในคำตักเตือนของเรานี่แน่ะ เราจะเทความคิดของเราให้เจ้าเราจะให้ถ้อยคำของเราแจ้งแก่เจ้า24 เพราะเราได้เรียกแล้วและเจ้าปฏิเสธเรากวักมือและไม่มีใครสนใจ25 เจ้ามิได้รับรู้ในคำแนะนำของเราและไม่ยอมรับคำตักเตือนของเราเลย26 ฝ่ายเราจะหัวเราะเย้ยความหายนะของเจ้าเราจะเยาะเมื่อความกลัวลานมากระทบเจ้า27 เมื่อความกลัวลานมากระทบเจ้าอย่างพายุและความหายนะของเจ้ามาถึงอย่างลมบ้าหมูเมื่อความทุกข์และความระทมใจใหญ่หลวงมาถึงเจ้า28 แล้วเขาจะทูลเรา แต่เราจะไม่ตอบเขาจะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบเรา29 เพราะว่าเขาเกลียดความรู้และไม่เลือกเอาความยำเกรงพระเจ้า30 เขาไม่รับคำแนะนำของเราเลยแต่กลับดูหมิ่นคำตักเตือนของเราทั้งสิ้น31 เพราะฉะนั้น เขาจะกินผลแห่งทางของเขาและอิ่มด้วยกลวิธีของเขาเอง32 เพราะคนโง่ถูกฆ่า ก็ด้วยการหันกลับจากปัญญานั่นเองและคนโง่ที่หลงเพลิดเพลินก็ถูกทำลาย33 แต่บุคคลผู้ฟังเรา จะอยู่อย่างปลอดภัยเขาจะอยู่อย่างสุขสงบ ปราศจากความคิดพรั่นพรึงในความชั่วร้าย”