1 คำตอบอ่อนหวานช่วยละลายความโกรธเกรี้ยวให้หายไปแต่คำกักขฬะเร้าโทสะ2 ลิ้นของปราชญ์แจกจ่ายความรู้แต่ปากของคนโง่เทความโง่ออกมา3 พระเนตรของพระเจ้าอยู่ในทุกแห่งหนทรงเฝ้าดูคนชั่วและคนดี4 ลิ้นที่สุภาพเป็นต้นไม้แห่งชีวิตแต่ลิ้นตลบตะแลงทำน้ำใจให้แตกสลาย5 คนโง่ดูหมิ่นคำเตือนสติของบิดาตนแต่ผู้ที่สนใจคำทักท้วงเป็นผู้หยั่งรู้6 ในเรือนของคนชอบธรรมมีคลังทรัพย์มากแต่ความลำบากตกอยู่กับรายได้ของคนชั่วร้าย7 ริมฝีปากของปราชญ์กระจายความรู้แต่ความคิดของคนโง่หาเป็นเช่นนั้นไม่8 เครื่องสักการบูชาของคนชั่วร้ายเป็นที่น่า เกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่คำอธิษฐานของคนเที่ยงธรรมเป็นที่ปีติยินดีแก่พระองค์9 ทางของคนชั่วร้ายเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่พระองค์ทรงรักบุคคลผู้ตามติดความชอบธรรม10 มีโทษหนักสำหรับผู้ที่ทอดทิ้งทางดีบุคคลผู้เกลียดคำเตือนสติจะตายเปล่า11 แดนผู้ตายและแดนพินาศก็ประจักษ์แจ้งอยู่เฉพาะพระเจ้าใจของมนุษย์จะแจ้งเฉพาะพระองค์ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด12 คนมักเยาะเย้ยไม่ชอบถูกตักเตือนเขาจะไม่ไปหาปราชญ์13 ใจที่ยินดีกระทำให้ใบหน้าร่าเริงแต่โดยความเสียใจดวงจิตก็สลายลง14 ความคิดของบุคคลผู้มีความเข้าใจก็แสวงความรู้แต่ปากของคนโง่กินความโง่เป็นอาหาร15 ทุกๆวันของคนที่ทุกข์ใจก็ร้ายแต่ใจที่ร่าเริงมีการเลี้ยงต่อเนื่องกัน16 มีทรัพย์น้อยแต่มีความยำเกรงพระเจ้าดีกว่ามีคลังทรัพย์ใหญ่ แต่มีความลำบากอยู่ด้วย17 กินผักเป็นอาหารในที่ที่มีความรักก็ดีกว่ากินเนื้อวัวอ้วนพร้อมกับความเกลียดชังอยู่ด้วย18 คนใจร้อน เร้าการวิวาทแต่บุคคลผู้โกรธช้าก็ระงับการชิงดี19 ทางของคนเกียจคร้านมีต้นหนามควัดงอกอยู่เต็มแต่วิถีของคนเที่ยงธรรมเป็นทางหลวงราบเสมอ20 บุตรชายที่ฉลาดกระทำให้บิดายินดีแต่คนโง่ดูหมิ่นมารดาของตน21 ความโง่เป็นความชื่นบานแก่บุคคลผู้ไม่มีสามัญสำนึกแต่คนที่มีความเข้าใจจะเดินตรงไป22 ปราศจากการปรึกษาหารือ แผนงานก็ล้มเหลวแต่มีผู้แนะนำมากๆ แผนงานนั้นก็สำเร็จ23 ที่จะตอบให้เหมาะสมก็เป็นความชื่นบานแก่คนคำเดียวที่ถูกกาละก็ดีจริงๆ24 ทางของคนฉลาดนำขึ้นสู่ชีวิตเพื่อเขาจะได้หลีกหนีจากแดนผู้ตายเบื้องล่าง25 พระเจ้าทรงรื้อเรือนของคนเย่อหยิ่งแต่ให้ขอบเขตของหญิงม่ายคงอยู่26 ความคิดของคนชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าแต่ถ้อยคำของคนบริสุทธิ์เป็นที่พอพระทัยของพระองค์27 บุคคลผู้ตะกละหากำไรก็กระทำความลำบาก แก่ครัวเรือนของตนแต่บุคคลผู้เกลียดสินบน จะมีชีวิตอยู่28 ใจของคนชอบธรรมรำพึงว่าจะตอบอย่างไรแต่ปากของคนชั่วร้ายเทสิ่งชั่วร้ายออก29 พระเจ้าทรงอยู่ห่างไกลจากคนชั่วร้ายแต่พระองค์ทรงได้ยินคำอธิษฐานของคนชอบธรรม30 สว่างของตาทำให้ใจเปรมปรีดิ์และข่าวดีกระทำให้กระดูกสดชื่น31 หูที่ฟังคำตักเตือนที่ให้ชีวิตจะอยู่ท่ามกลางปราชญ์32 บุคคลผู้เพิกเฉยต่อคำเตือนสติก็ดูหมิ่นตนเองแต่บุคคลผู้สนใจการทักท้วงก็ได้ความเข้าใจ33 ความยำเกรงพระเจ้าเป็นการสอนให้เกิดปัญญาและความถ่อมใจเดินอยู่ข้างหน้าเกียรติ