1 คนที่ปลีกตัวไปจากผู้อื่นจงใจกระทำตามใจตนเองและค้านคติแห่งสติปัญญาทั้งหลาย2 คนโง่ไม่เพลิดเพลินในความเข้าใจแต่เพลิดเพลินในการแสดงความคิดเห็นของตนเท่านั้น3 เมื่อความชั่วร้ายมาถึง ความหมิ่นประมาทก็มาด้วยและความอดสูมากับความไร้เกียรติ4 คำปากของคนเราเป็นน้ำลึกน้ำพุแห่งปัญญาเหมือนลำธารน้ำเชี่ยว5 ที่จะลำเอียงเข้าข้างคนชั่วร้ายนั้นไม่ดีหรือจะบังคับคนชอบธรรมเรื่องความชอบธรรมก็ไม่ดีด้วย6 ริมฝีปากของคนโง่นำการวิวาทมาและปากของเขาก็เชื้อเชิญการโบย7 ปากของคนโง่เป็นสิ่งทำลายตัวเขาเองและริมฝีปากของเขาก็เป็นบ่วงดักตนเอง8 ถ้อยคำของผู้กระซิบนินทาก็เหมือนชิ้นอาหารอร่อยมันล่วงเข้าไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย9 บุคคลที่หย่อนยานในการงานก็เป็นพี่น้องกับคนเจ้าทำลาย10 พระนามของพระเจ้าเป็นป้อมเข้มแข็งคนชอบธรรมวิ่งเข้าไปในนั้นและปลอดภัย11 ทรัพย์ศฤงคารของเศรษฐีเป็นเมืองเข้มแข็งของเขาและเป็นเหมือนกำแพงสูงตามความคิดเห็นของเขา12 ใจของคนก็จองหองก่อนถึงการถูกทำลายแต่ความถ่อมใจเดินอยู่หน้าเกียรติ13 ถ้าคนหนึ่งคนใดตอบก่อนที่เขาได้ยินก็เป็นความโง่และความอับอายของเขา14 จิตใจของคนจะทนต่อความเจ็บป่วยได้แต่จิตใจที่ชอกช้ำใครจะทนได้เล่า15 ใจที่มีความคิดย่อมหาความรู้และหูของปราชญ์แสวงความรู้16 ของกำนัลของผู้หนึ่งผู้ใดย่อมเปิดทางให้ผู้นั้นและนำเขามาถึงคนใหญ่คนโต17 บุคคลผู้แถลงคดีของตนก่อนก็ดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกจนกว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาสอบสวนเขา18 การจับฉลากกระทำให้การทะเลาะสิ้นสุดและตัดสินคู่โต้แย้งที่มีกำลัง19 พี่น้องที่ได้รับความช่วยเหลือก็เหมือนเมืองที่เข้มแข็งและการทะเลาะวิวาทเหมือนดาลที่ป้อมปราการ20 ท้องจะอิ่มก็จากผลแห่งปากของเขาเขาหนำใจเพราะผลอันเกิดจากริมฝีปากของตน21 ความตายความเป็น อยู่ที่อำนาจของลิ้นและบรรดาผู้ที่รักมันก็จะกินผลของมัน22 บุคคลที่พบภรรยาก็พบของดีและได้ความโปรดปรานจากพระเจ้า23 คนยากจนใช้คำวิงวอนแต่คนมั่งคั่งตอบเสียงห้วนๆ24 มีเพื่อนที่แสร้งทำเป็นเพื่อนแต่มีมิตรบางคนที่ใกล้ชิดยิ่งกว่าพี่น้อง