1 ปัญญาสร้างเรือนของเธอขึ้นแต่ความโง่รื้อมันลงด้วยมือตนเอง2 บุคคลผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมเกรงกลัวพระเจ้าแต่บุคคลที่คดเคี้ยวในทางของเขาก็ดูหมิ่นพระองค์3 ในปากของคนโง่มีไม้เรียวสำหรับหลังของเขาแต่ริมฝีปากของปราชญ์จะสงวนเขาไว้4 ที่ไหนที่ไม่มีวัวผู้ ที่นั่นไม่มีข้าวแต่พืชผลอุดมได้มาด้วยแรงวัว5 พยานที่ซื่อสัตย์ไม่มุสาแต่พยานเท็จหายใจคำมุสาออกมา6 คนมักเยาะเย้ยแสวงปัญญาเสียเปล่าแต่ความรู้นั้นก็ง่ายแก่คนที่มีความเข้าใจ7 จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะที่นั่นเจ้าไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้8 ปัญญาของคนหยั่งรู้คือการเข้าใจทางของเขาแต่ความโง่ของคนโง่เป็นที่หลอกลวง9 พระเจ้าทรงเยาะเย้ยคนชั่วร้ายแต่คนเที่ยงธรรมชื่นบานในความโปรดปรานของพระองค์10 จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน11 เรือนของคนชั่วร้ายจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง12 มีทางหนึ่งซึ่งคนเราดูเหมือนถูกแต่มันสิ้นสุดลงที่ทางของความมรณา สภษ. 16:2513 แม้ใจของคนที่หัวเราะก็เศร้าและที่สุดของความชื่นบานคือความโศกสลด14 คนตลบตะแลงจะได้ผลจากทางของเขาจนเต็มและคนดีก็จะได้ผลดีแห่งการกระทำของเขา15 คนเขลาเชื่อถือทุกอย่างแต่คนหยั่งรู้มองดูว่าเขากำลังไปทางไหน16 คนมีปัญญาก็ระวังตัวและหันเสียจากความชั่วร้ายแต่คนโง่ขาดความยับยั้งและสะเพร่า17 คนโมโหร้ายประพฤติโง่เขลาแต่คนเฉลียวฉลาดนั้นอดทน18 คนเขลาได้ความโง่แต่คนหยั่งรู้ก็มีความรู้เป็นมงกุฎ19 คนชั่วร้ายกราบคนดีคนชั่วร้ายกราบอยู่ที่ประตูเมืองของคนชอบธรรม20 คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย21 บุคคลที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่บุคคลที่เอ็นดูคนยากจนก็อยู่เป็นสุข22 คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือบรรดาผู้ที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์23 มีกำไรอยู่ในงานทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน24 มงกุฎของปราชญ์คือปัญญาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่25 พยานซื่อตรงช่วยชีวิตให้รอดแต่ผู้ที่เปล่งคำมุสาเป็นคนขายคน26 ความยำเกรงพระเจ้าทำให้คนอยู่อย่างอุ่นใจลูกหลานของเขาจะมีที่พึ่ง27 ความยำเกรงพระเจ้าเป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อผู้หนึ่งผู้ใดจะหลีกจากบ่วงของความมรณาได้28 ในมวลประชาชนก็มีศักดิ์ศรีของพระราชาแต่ไร้ประชาชนเจ้านายก็ไร้ค่า29 บุคคลที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมากแต่บุคคลที่โมโหเร็วก็ยกย่องความโง่30 ใจที่สงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนังแต่กิเลสกระทำให้กระดูกผุ31 บุคคลผู้บีบบังคับคนยากจน ดูถูกพระผู้สร้างของเขาแต่บุคคลที่เอ็นดูต่อคนขัดสนก็ถวายเกียรติแด่พระองค์32 คนชั่วร้ายก็ถูกคว่ำลงตามการกระทำชั่วร้ายของเขาแต่คนชอบธรรมพบที่ลี้ภัยด้วยใจแน่วแน่ของเขา33 ปัญญาอาศัยอยู่ในความคิดของคนที่มีความเข้าใจแต่ปัญญานั้นไม่ประจักษ์ในใจของคนโง่34 ความชอบธรรมเชิดชูประชาชาติหนึ่งๆแต่บาปเป็นเหตุให้ชนชาติหนึ่งๆ ถูกตำหนิ35 ข้าราชการผู้ประกอบกิจอย่างเฉลียวฉลาดก็ได้รับความ โปรดปรานจากพระราชาแต่พระพิโรธของพระองค์ก็ตกลงบนผู้ที่ประพฤติน่าละอาย