1 ပေ ရ သိ ဘု ရင် ကု ရု မင်း နန်း စံ တ တိ ယ နှစ် တွင် ဗေ လ တ ရှာ ဇာ ဘွဲ့ ခံ ဒံ ယေ လ သည် ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ရ၏။ ထို ဗျာ ဒိတ် တော် သည် ကြီး စွာ သော စစ် ပွဲ နှင့် ဆိုင် ၍ မှန် ပေ ၏။ သူ လည်း ထို ဗျာ ဒိတ် တော် နှင့် ရူ ပါ ရုံ ကို သိ ကျွမ်း နား လည် ၏။2 ထို ကာ လ ၌ ငါ ဒံ ယေ လ သည် သုံး သိ တင်း တိုင် တိုင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် နေ ရာ၊3 ဆို ခဲ့ သော သိ တင်း မ စေ့ မီ မွန် မြတ် သော အ စာ ကို မ စား၊ အ သား နှင့် စ ပျစ် ရည် ကို မ သုံး ဆောင်၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း ကို လည်း အ လျှင်း မ ပြု။4 ပ ထ မ လ နှစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့၌ ငါ သည် တိ ဂ ရစ် မြစ် ကြီး ကမ်း ပေါ် တွင် ရှိ စဉ် မျှော် ကြည့် သော်၊5 ပိတ် ချော ထည် ဆင် ယင်၍ ဥ ဖတ် ရွှေ ခါး ပန်း စည်း လျက် ရှိ သော သူ တစ် ဦး ကို မြင် ရ၏။6 ကိုယ် လည်း ဥဿ ဘ ယား ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မျက် နှာ လည်း လျှပ် စစ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ မျက် စိ လည်း မီး ရှူး ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ လက် ခြေ လည်း တိုက် ပွတ် သော ကြေး ရောင် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ စ ကား သံ လည်း တ ခဲ နက် ပဲ့ တင် သံ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ဖြစ်၏။7 ထို ရူ ပါ ရုံ ကို ငါ ဒံ ယေ လ သာ လျှင် မြင် ရ၏။ ငါ နှင့် အ တူ ပါ သော သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့၍ ပြေး သွား ပုန်း ရှောင် သော ကြောင့် မ မြင် ရ ကြ ချေ။8 ငါ တစ် ယောက် တည်း နေ ရစ် လျှင် ထို ကြီး စွာ သော ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် ရ သ ဖြင့် အား ပြတ်၍ မျက် နှာ ရည် ပျက် ယွင်း လျက် စွမ်း အား မဲ့ ဖြစ် ရာ၊9 ထို သူ၏ စ ကား သံ ကို ငါ ကြား၏။ ထို စ ကား သံ ကို ကြား ရ သော အ ခါ ဦး ညွတ် ဝပ် စင်း လျက် သေ ငယ် သေ၏။10 ထို အ ခါ လက် သည် ငါ့ ကို တို့၍ လေး ဘက် ထောက် စေ ပြီး လျှင်၊11 ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ ဒံ ယေ လ၊ မတ် တတ် ရပ်၍ ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား လည် လော့။ သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟူ သော စ ကား ကို ဆို လျှင် ငါ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရပ် နေ၏။12 သူ က လည်း အ ချင်း ဒံ ယေ လ၊ မ ကြောက် နှင့်။ သင် သည် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ သင်၏ ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ် နင်း ခြင်း ငှာ လည်း ကောင်း၊ စိတ် ပြ ဋ္ဌာန်း သော ပ ထ မ နေ့ မှ စ၍ သင့် စ ကား ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီ။ ထို စ ကား ကြောင့် လည်း ငါ ရောက် လာ ပြီ။13 ပေ ရ သိ နိုင် ငံ စောင့် မင်း သည် နှစ် ဆယ့် တစ် ရက် ပတ် လုံး မြစ် တား သော် လည်း အ မြတ် ဆုံး သော မင်း တို့ အ နက် မိ က္ခေ လ သည် ကူ ညီ လာ သ ဖြင့် ငါ သည် ပေ ရ သိ ဘု ရင် တို့ ဘက် မှာ အ နိုင် ရ၏။14 ထို ရူ ပါ ရုံ သည် ကွာ ဝေး သေး သော ကာ လ အ ဖို့ ဖြစ် သည် နှင့် အ ညီ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ ပေါ် တွင် နောင် သင့် ရောက် လ တ္တံ့ သော အ မှု အ ရာ များ ကို သင် နား လည် စေ ခြင်း ငှာ ရောက် လာ ပြီ ဟု ကြား ပြော လေ၏။15 ထို သို့ မိန့် ဆို ပြီး လျှင် ငါ သည် နှုတ် မ မြွက် နိုင် ဘဲ ဦး ညွတ် လျက် နေ ရာ၊16 လူ့ သား၏ ပုံ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ နှုတ် ကို တို့ မှ၊ ငါ နှုတ် ပွင့်၍ အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို ရူ ပါ ရုံ အ တွက် ကျွန် တော် မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ သင့် ရောက် သ ဖြင့် အား ပြတ် ပါ ပြီ။17 အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး သည် အ ရှင် ဘု ရား နှင့် မည် သို့ ပြော ဆို နိုင် ပါ အံ့ နည်း။ ယ ခု ပင် ကျွန် တော်၌ ခွန် အား အ လျှင်း မ ရှိ၊ အ သက် လည်း ကုန် ပါ ပြီ ဟု ရှေ့ တွင် ရပ် နေ သူ့ အား ငါ လျှောက် သော်၊18 လူ့ သ ဏ္ဌာန် ရှိ သူ တစ် ပါး သည် ငါ့ ကို တို့ ပြန်၍ အား ပေး ပြီး လျှင်၊19 ထို သူ က အ လွန် နှစ် သက် ရ သူ၊ မ ကြောက် လင့်။ ငြိမ် သက် စွာ နေ၍ အား ယူ လော့၊ အား ယူ လော့ ဟု မိန့် ဆို ၏။ ထို သို့ ဆို သ ဖြင့် အား ယူ လျက် ငါ က၊ အ ရှင် ဘု ရား၊ ကျွန် တော် မျိုး ကို အား ပေး ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မိန့် တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊20 ထို သူ က သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ လာ ရောက် သော အ ကြောင်း ကို သိ သ လော။ ပေ ရ သိ ပြည် စောင့် မင်း ကို စစ် တိုက် ရန် ယ ခု ငါ ပြန် သွား ရ မည်။ ငါ ထွက် သော် ဂ ရိတ် ပြည် စောင့် မင်း လည်း ပေါ် လာ လိမ့် မည်။21 သို့ ရာ တွင် အ မှန် မှတ် ချက် ချ တော် မူ ပြီး သော အ မှု အ ရာ ကို ငါ ဖော် ပြ မည်။ ဤ အ မှု နှင့် စပ်၍ သင် တို့ မင်း မိ က္ခေ လ မှ တစ် ပါး ကူ ညီ သူ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ ချေ။