1 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ယု ဒ ဘု ရင် ၏ နန်း သို့ ဆင်း သွား လျက်၊ ဤ တံ ခါး များ ဖြင့် ဝင် ထွက် သူ၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း နန်း ဆက် သော အို ယု ဒ ဘု ရင်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို နာ ခံ ပါ ဟု ကြော် ငြာ လျက်၊ ဤ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို ဆင့် ဆို လော့။2 3 ဝင် နေ သူ၊ ဖ သက် ဆိုး၊ မု ဆိုး မ တို့ အား နှိပ် စက် ကြမ်း ကြုတ် ခြင်း၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ၌ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ ၏ အသွေး သွန်း ခြင်း များ ကို မ ပြု ဘဲ၊ ညှဉ်း ပန်း သူ ၏ လက် တွင်း မှ အ လု အ ယက် ခံ ရ သူ့ ကို ကယ် လွှတ် လျက်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ကြ လော့။4 ထို အ တိုင်း ပြု ကြ သည် မှန် လျှင်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ဆက် ဘု ရင် တို့ သည်၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ရ ထား စီး လျက်၊ မြင်း စီး လျက်၊ ဤ နန်း မြို့ ရိုး တံ ခါး များ ဖြင့် ဝင် ထွက် ခွင့် ရ ကြ လိမ့် မည်။5 နား မ ထောင် ကြ လျှင် မူ ကား၊ ဤ နန်း သည် ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ကိုယ် တိုင် တော် ကို တိုင် တည်၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သစ္စာ မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။6 ယု ဒ မင်း ဆွေ၊ မင်း မျိုး တို့ ကို ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ လေ ဗ နုန် တောင် ထိပ် သ ဖွယ်၊ ငါ မှတ် ယူ သော သင့် ကို၊ နေ သူ မဲ့ မြို့ ပျက်၊ တော ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်။7 ကိုယ် စီ ကိုယ် ငှ လက် နက် ကိ ရိ ယာ ပါ မည့် ဖျက် ဆီး သူ တို့ ကို၊ ငါ စီ မံ သည့် အ လျောက်၊ ပြည် နယ် ရှိ အ မြတ် ဆုံး သစ် က တိုး ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ၍၊ မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လိမ့် မည်။8 ဤ မြို့ ကို သီ သွား သူ လူ မျိုး ခြား တို့ က၊ မြို့ တော် ကြီး၌ ထို အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ကား၊ အ သို့ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ လျှင်၊9 ထို လူ မျိုး သည်၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား ရှိ ခိုး ဝတ် ပြု ကြ သော ကြောင့် တည်း ဟု တုံ့ ပြန် ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ တည်း။10 ကွယ် လွန် သော မင်း အ တွက်၊ စာ နာ ငို ကြွေး ခြင်း ကို မ ပြု ကြ နှင့်။ ပြည် ရင်း ကို ပြန် လာ ရှု မြင် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ စွန့် ခွာ ရ သော မင်း အ တွက်၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။11 အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ခ မည်း တော် ယော ရှိ မင်း အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ သော၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ မှ စွန့် ခွာ ရ သူ ယု ဒ ဘု ရင် ရှ လ္လုံ မင်း နှင့် စပ် လျဉ်း ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း သည် ပြန် လာ တော့ မည် မ ဟုတ်။12 ဤ ပြည် ကို၊ နောင် ရှု မြင် ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ သိမ်း သွား ရာ အ ရပ် ဒေ သ ၌ ပင်၊ ကွယ် လွန် ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။13 ကြီး မြင့် သော နန်း တော် ကို၊ ကျယ် ဝန်း သော အ ထက် ခန်း များ ပါ၊ တည် ဆောက် မည် ဟု အောက် မေ့ သည့် အ တိုင်း၊ လေ သာ ပြူ တင်း ဖောက် ခြင်း၊ သစ် က တိုး ပျဉ် နှင့် မိုး ကာ ခြင်း၊ ဆေး နီ သုတ် ခြင်း များ ဖြင့်၊ ပြည် သား တို့ ကို အ ခ မဲ့ အ ချည်း နှီး စေ ခိုင်း ၍၊ အ ဓ မ္မ ပြု ခြင်း၊ မ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ဖြင့်၊ နန်း တော် ကို၊ အ ခန်း များ ပါ၊ တည် ဆောက် သော မင်း သည်၊ အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။14 15 သစ် က တိုး ကို သာ လုံ့ လ ထုတ်၍ မင်း ပြု အပ် သ လော။ ခ မည်း တော် သည် ပွဲ တော် တည် လျက် ပင်၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သော ကြောင့်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ သည် မ ဟုတ် လော။16 ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး သူ တို့ အ မှု ကို စီ ရင် သည် နှင့် စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ၏။ ထို သို့ ပြု ခြင်း ကား၊ ငါ့ ကို ကျွမ်း ဝင် ရာ ရောက် သည် မ ဟုတ် လော ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး တော် မူ ၏။17 ဘု ရင် မင်း မှာ မူ၊ လော ဘ မှု၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့၏ အ သွေး သွန်း မှု၊ ညှဉ်း ပန်း နှိပ် စက် မှု များ ကို သာ မျက် နှာ သာ ပေး လျက်၊ စိတ် တိုင်း ကျ သည် တ ကား။18 သို့ ဖြစ်၍၊ ယော ရှိ မင်း သား တော်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ယ ကိမ် မင်း ကို ရည် လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို မင်း သည်၊ အို နောင် တော်၊ အို အစ် မ တော်၊ အို ဘုန်း ကြီး သော အ ရှင် ဘု ရား ဟု၊ မြည် တမ်း ခြင်း မ ခံ ရ ဘဲ၊19 ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တံ ခါး ပြင် သို့ ဆွဲ ငင် ထုတ် ပစ် ခြင်း၊ မြည်း သေ ကောင် သ ဖွယ် သင်္ဂြိုလ် ခြင်း ကို ခံ ရ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။20 ချစ် ကျွမ်း ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ပျက် စီး ရာ ရောက် ကြ ပြီ ဖြစ် သော ကြောင့်၊ လေ ဗ နုန် တောင်၌ အော် ဟစ် ခြင်း၊ ဗာ ရှန် ပြည်၌ အ သံ လွှင့် ခြင်း၊ အာ ဗာ ရိမ် အ ရပ်၌ ဟစ် ခေါ် ခြင်း ကို ပြု ရန် တက် သွား လော့။21 ငယ် ရွယ် စဉ် က စ ၍၊ ငါ့ ဗျာ ဒိတ် ကို နာ ခံ လေ့ မ ရှိ သည့် အ လျောက်၊ စည်း စိမ် ချမ်း သာ ရှိ စဉ် ကာ လ တွင် ငါ မိန့် မြွက် သော် လည်း၊ နာ ခံ မည် မ ဟုတ် ဟု သင် ငြင်း ဆို လေ ၏။22 သင့် အ ထိန်း အ ကျောင်း များ ကို၊ လေ ပြင်း ထိန်း ကျောင်း လိမ့် မည်။ ချစ် ကျွမ်း ဝင် သူ တို့ လည်း၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ သ ဖြင့်၊ ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု ရှိ သ မျှ အ တွက်၊ သင် အ ရှက် ကွဲ၍ အ သ ရေ ပျက် လိမ့် မည်။23 သစ် က တိုး တော ၌ သိုက် မြုံ ရှိ သော၊ အို လေ ဗ နုန် တောင် ပေါ် တွင် နေ ထိုင် သူ၊ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ နာ ကျင် ရ သည့် ကာ လ၊ မည် မျှ ညည်း တွား ရ ရှာ လိမ့် တ ကား။24 အ သက် တော် ကို တိုင် တည် ၍၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယော ယ ကိမ့် သား၊ ယု ဒ ဘု ရင် ဖြစ် သော အို ယေ ခေါ နိ မင်း၊ သင် သည် ငါ့ လက်ျာ လက် တော် ၌ တံ ဆိပ် ဖြစ် သော် လည်း၊25 ငါ ချွတ် ၍၊ သင့် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ရှာ ကြံ သူ၊ သင် ကြောက် ရွံ့ သော ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း နှင့် ခါ လ ဒဲ တပ် သား တို့ လက် တွင်း သို့ အပ် နှင်း သည့် အ လျောက်၊26 ဖွား မြင် သော မယ် တော် ပါ၊ ချက် သို ရာ ပြည် မ ဟုတ်၊ အ ခြား ပြည် သို့ ထုတ် ပစ် သ ဖြင့်၊ ပြန် လာ စိတ် စွဲ လမ်း သော ပြည် ကို ပြန် လာ ခွင့် မ ရ ဘဲ၊ ထို အ ရပ် တွင် ပင် သေ ရ ကြ လ တ္တံ့။27 28 ဤ ယေ ခေါ နိ မင်း သည်၊ မ ထီ လေး စား ဖွယ် ကျိုး ပျက် ပြီး ရွှံ့ ရုပ်၊ မ နှစ် မြို့ ဖွယ် သော မြေ အိုး မျှ သာ ဖြစ် သ လော။ မ ရောက် ဘူး သော ပြည် သို့ အ ဆက် အ နွယ် ပါ၊ ထုတ် ပစ် စွန့် လွှတ် ခံ ရ ကြ သည် မှာ၊ အ သို့ ကြောင့် နည်း။29 အို ပြည် တော်၊ အို ပြည် တော်၊ အို ပြည် တော်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ လော့။30 ထို မင်း ၏ အ ဆက် အ နွယ် အ နက်၊ ယု ဒ ပြည် ကို မင်း ပြု လျက်၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ကို ဆက် ခံ ထ မြောက် သူ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ၊ ကိုယ့် အ သက် တာ တွင် အ ထ မ မြောက်၊ မင်း မျိုး ပြတ် သည် ဟူ ၍ ရေး သွင်း လော့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။