1 ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် ပြန် သည် မှာ၊ သင် တို့ သည် မျိုး မ ကြဲ ရာ ပြည်၊ သဲ တော အ ရပ် တွင်၊ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ပါ ရာ၌၊ ပျို ရွယ် သူ အ ဖြစ် ကြည် ညို ခဲ့ ခြင်း၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး အ ဖြစ် ချစ် ခင် ခြင်း ကို ငါ သ တိ ရ၏။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သီး သန့် လေ ပြီ။ မြေ တော် ထွက် လက် ဦး လက် ဖျား ဖြစ် သ ဖြင့်၊ စား မျို သူ တိုင်း ပြစ် ဒဏ် ခံ ထိုက် သည့် အ လျောက်၊ ဘေး သင့် လိမ့် မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ သွား၍၊ ကြေ ငြာ လော့ ဟူ၍ တည်း။2 3 4 အို ယာ ကုပ် အ မျိုး သား တို့ မှ စ၍၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ခပ် သိမ်း တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လော့။5 ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ သည် ငါ့ ထံ မှ ဆုတ် ခွာ လျက် အ န တ္တ ဘာ ဝ၊ အ န တ္တ သို့ လိုက် သွား ခြင်း ကား၊ မည် သည့် မ တ ရား မှု ကို ငါ၌ တွေ့ ကြ ဖူး သ နည်း။6 ထို သူ တို့ က၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင် က န္တာ ရ တစ် လျှောက်၊ သဲ တော များ၊ ပပ် ကြား များ နှင့် ပြည့် သော ပြည်၊ သွေ့ ခြောက်၍ သေ ခြင်း အ ရိပ် ကျ သော ပြည်၊ ဖြတ် သန်း သူ၊ နေ ထိုင် သူ ကင်း သော ပြည် တစ် လျှောက်၊ ပို့ ဆောင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘုရား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မ မေး ခဲ့ ကြ လေ။7 ထူး မြတ် သော အ သီး အ နှံ ကို စား ရ ကြ အံ့ သော ငှာ၊ ခြံ ဥ ယျာဉ် များ နှင့် ပြည့် စုံ သော ပြည် ထဲ သို့ ငါ သွင်း ဆောင် ပါ လျက်၊ နေ ထိုင် သူ သင် တို့ သည်၊ ပြည် တော် ကို မ သန့် ရာ၊ ပိုင် ရာ တော် ကို ရွံ ရှာ ရာ ဖြစ် အောင် ပြု ကြ လေ ပြီ။8 ပ ရော ဟိတ် တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု မ မေး မ မြန်း၊ တ ရား ကျွမ်း ကျင် သူ တို့ လည်း ငါ့ ကို မ သိ မ ကျွမ်း၊ အ မင်း မင်း တို့ သည်၊ ငါ့ ကို ပုန် ကန် လျက်၊ ပ ရော ဖက် တို့ လည်း၊ ဗာ လ နတ် ကို မှီ ခို ဟော ပြော၍၊ အ သုံး မဲ့ အ ရာ များ နောက် လျှောက် လိုက် ခဲ့ ကြ လေ ပြီ။9 သို့ ဖြစ်၍ သင် တို့ အ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ သား မြေး တို့ အ ပေါ် ၌ လည်း ကောင်း၊ စွဲ ချက် တင် ဦး မည် ဟု ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ၏။10 ကု ပ ရု ကျွန်း များ သို့ ကူး သွား၍ မေး ကြည့် ခြင်း၊ ကေ ဒါ လူ မျိုး သို့ လွှတ်၍ စဉ်း စား ခြင်း ပြု လျက်၊ ဤ သို့ သော အ ရာ ဖြစ် မ ဖြစ် သိ မြင် ကြ လော့။11 အ တု ဘု ရား များ ကို ပင်၊ လူ တစ် မျိုး မျိုး လဲ လှယ် ဖူး သ လော။ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် မှာ မူ၊ အ သုံး မဲ့ ဘု ရား ကို ဘုန်း တန် ခိုး ဖြစ် ရာ ဖြစ် ကြောင်း အ စား လဲ ယူ ခဲ့ ကြ လေ စွ။12 အ ချင်း မိုး ကောင်း ကင်၊ ထို အ မှု ကို ထောက်၍ မိန်း မော ရွံ ရှာ တုန် ခိုက် လျက် နေ လော့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။13 ငါ့ လူ မျိုး တော် သည်၊ စမ်း တွင်း ဖြစ် သော ငါ့ ကို စွန့် ပယ် သည့် အ မှု၊ ရေ မ လုံ သော ကန်၊ ပေါက် ပျက် သော ကန် များ ကို တူး ဖော် သည့် အ မှု၌၊ အ ပြစ် နှစ် မျိုး ကို ပြု ခဲ့ ကြ လေ စွ။14 ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး သည် ကျွန် ဖြစ် သ လော။ သား ပေါက် ဖြစ် သ လော။ အ ဘယ့် ကြောင့် သုံ့ ပန်း ခံ ရ သ နည်း။15 ခြင်္သေ့ တို့ သည် ထို လူ မျိုး ကို ဟောက် လျက်၊ ဟိန်း လျက် ရှိ ရာ နေ ပြည် ကို ဖုန်း ဆိုး ဖြစ် စေ ပြီ။ မြို့ ရွာ များ လည်း၊ အိမ် ခြေ မ ရှိ သည့် တိုင် အောင် ကျွမ်း လောင် ပြီ။16 နော ဖ မြို့ သား၊ တာ ပ နက် မြို့ သား တို့ သည် သင့် ဦး ထိပ် ကို ထိုး ဖောက် ကြ ပြီ။17 လမ်း ခ ရီး တွင် ပို့ ဆောင် တော် မူ စဉ် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် သော ကြောင့်၊ ထို သို့ သော အ မှု ရောက် သည် မ ဟုတ် တုံ လော။18 နီ လ မြစ် ရေ ကို သောက် လို၍ အိ ဂျစ် ပြည် လမ်း နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် ရေ ကို သောက် လို ၍ အာရှု ရိ ပြည် လမ်း နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ မည် သို့ ဆိုင် တော့ သ နည်း။19 သင် သည် ကိုယ့် ဆိုး သွမ်း မှု အား ဖြင့် ဆုံး မ ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ဖောက် ပြန် မှု အား ဖြင့် ပဲ့ ပြင် ခြင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ခံ ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ငါ့ အား ခန့် ညား ခြင်း ကင်း လျက် နေ သည် မှာ၊ ဆိုး သွမ်း ၍ နစ် နာ ရန် အ ကြောင်း ဖြစ် သည် ကို သိ မှတ် လော့ ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ငါ ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို လေ ၏။20 သင် သည် အ ရပ် ရပ် ရှိ မြင့် လှ သော တောင် ပေါ်၊ စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် များ ၌၊ ပြည် တန် ဆာ လုပ် လျက် ပျပ် ဝပ် လေ့ ရှိ သည် နှင့် အ ညီ ထမ်း သင့် သော ထမ်း ပိုး ကို ချိုး ခြင်း၊ ဖွဲ့ ကြိုး ကို ဖြတ် ခြင်း များ ကို၊ ရှေး ကာ လ ပြု လျက်၊ ငါ အ စေ ခံ မည် မ ဟုတ် ဟု ငြင်း ဆို ခဲ့ လေ ပြီ။21 ထူး မြတ် သော စ ပျစ် ပင်၊ စင် စစ် သော မျိုး စေ့ အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ စိုက် ပျိုး လျက်၊ ယုတ် ညံ့သော စ ပျစ် ပင် တစ် မျိုး မည် သို့ ဖြစ် ပြန် ဖူး သ နည်း။22 သင် သည် ယမ်း ဆပ် ပြာ ဖြင့် ပွတ်၍ တ ရော် များ စွာ နှင့် လျှော် သော် လည်း၊ ရှေ့ တော်၌ သင်၏ ဒု စ ရိုက် စွန်း လျက် နေ သည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ၏။23 ငါ သည် မ သန့် ရာ မ ရောက်၊ ဗာ လ နတ် များ နောက် လိုက် လျှောက် သည် မ ဟုတ် ဟု မည် သို့ ဆို ဝံ သ နည်း။ ချိုင့် တွင် ကိုယ့် အ လေ့ အ လာ ကို သိ မြင် လျက် အ ပြု အ ကျင့် ကို လည်း သိ မှတ် လော့။ သင် သည် လျင် မြန် စွာ လှည့် ပတ် သော ကု လား အုပ် မ တန်း၊ သဲ တော ၌ လေ့ ကျက် လျက်၊24 ကိ လေ သာ လေ ကို ရှူ ရှိုက် သော မြည်း ရိုင်း မ ဖြစ် လေ စွ။ မိတ် လိုက် သော အ ချိန် တွင် မည် သူ ကန့် ကွက် နိုင် သ နည်း။ တွေ့ လို သော အ ကောင် ပင် ပန်း စွာ မ ရှာ ရ။ အ ခါ တိုင် လျှင် တွေ့ လွယ် သည် တ ကား။25 ဖိ နပ် မ စုတ် အောင်၊ အာ မ ခြောက် အောင်၊ ချုပ် တည်း ရန် မြစ် တား သော် လည်း၊ သင် က၊ ကျွန် မ သည် အ ခြား ဘုရား များ ကို ချစ် ကြိုက်၍ လိုက် ရှာ တော့ အံ့၊ စိတ် မ လည် နိုင် ပြီ ဟု ပြန် ဆို ၏။26 ဖမ်း မိ သော ခိုး သူ အ ရှက် ရ သည့် နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း၊ ဘု ရင် များ၊ မှူး မတ် များ၊ ပ ရော ဟိတ် များ၊ ပ ရော ဖက် များ ပါ၊27 သစ် ရုပ် အား၊ ငါ့ အ ဘ၊ ကျောက် ရုပ် အား၊ ငါ့ ကို ဖြစ် ပွား စေ သော အ ရှင် ဟု ဆို ရာ၌ အ ရှက် ရ ကြ၏။ ထို သူ တို့ သည် ငါ မှ မျက် နှာ လွှဲ၍ ကျော ခိုင်း ကြ ပြီ မှန် သော် လည်း ဒု က္ခ တွေ့ လျှင် ထ ကြွ ကယ် မ တော် မူ ပါ ဟု တ ကြ လိမ့် မည်။28 သင့် လက် ဖြစ် ဘု ရား များ ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ဒု က္ခ တွေ့ သော အ ခါ တတ် နိုင် လျှင်၊ ထ ကြွ ကယ် မ ကြ လေ စေ။ အို ယု ဒ ပြည်။ သင့် မြို့ ရွာ များ ပြား သည် နှင့် အ မျှ၊ သင့် ဘု ရား များ ပြား လေ စွ။29 ငါ့ ကို ပုန် ကန် သူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ နှင့် အ ဘယ် ကြောင့် လဲ လျှောက် တော့ သ နည်း ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မေး လေ ၏။30 သင် တို့ သား သ မီး များ ကို၊ ငါ ဒဏ် ခတ် သော် လည်း အ ကျိုး မ ရှိ၊ သူ တို့ သည် အ ဆုံး အ မ ကို မ နာ မ ယူ ကြ လေ။ ကိုယ့် ဓား သည် ဖြတ် သတ် သော ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ပ ရော ဖက် များ ကို ဖျက် ဆီး လေ ပြီ။31 အို ယ ခု အ ဆက် အ နွယ် တို့၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် ကို အာ ရုံ ပြု ကြ လော့။ ငါ သည်၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ဖို့ သဲ က န္တာ ရ သ ဖွယ် သော် လည်း ကောင်း၊ မှောင် ကျ ရာ ပြည် သ ဖွယ် သော်လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ဖူး သ လော။ ငါ တို့ သည် လွတ် ကြ ပြီ။ ကိုယ့် ထံ ပြန် တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု၊ လူ မျိုး တော် ငြင်း ဆို သည် မှာ၊ အ သို့ နည်း။32 မိန်း မ ပျို သည် ကိုယ့် အ ဝတ် တန် ဆာ ကိုလည်း ကောင်း၊ မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး သည် ကိုယ့် ခါး စည်း ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ လစ် မည် လော။ ငါ၏ လူ မျိုး တော် မှာ မူ မ ရေ မ တွက် နိုင် သော နေ့ ရက် များ အ တွင်း ငါ့ ကို သ တိ မ ရ ကြ လေ။33 သင် သည် အ ရွှင် အ မြူး ၌ ထိုး ထွင်း သည့် အ လျောက် မိန်း မ သွမ်း တို့ အား ပင်၊ အ လေ့ အ ကျင့် များ ကို သွန် သင် လေ ပြီ။34 ၎င်း ပြင်၊ ဖောက် ထွင်း မှု ဖြင့် ငါ မ တွေ့၊ သင့် အ ဝတ် မြိတ် ရှိ သ မျှ ၌၊ အ ပြစ် ကင်း သော ဆင်း ရဲ သား အ သွေး ကို ငါ တွေ့ လျက် ပင်၊35 သင် က ငါ အ ပြစ် ကင်း ၏။ အ မျက် တော် ငြိမ်း ပြီ ဟု ထင် မှတ် သည် တ ကား။ ငါ မ ပြစ် မှား ဟု သင် ငြင်း ဆို သည့် အ တွက်၊ ငါ ကိုယ် တိုင် တ ရား ဆိုင် လိမ့် မည်။36 အ ဘယ့် ကြောင့် လှည့် လည်၍ လမ်း လွှဲ သ နည်း။ အာ ရှု ရိ ပြည် ကြောင့် အ ရှက် ရ သည့် နည်း တူ၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကြောင့် လည်း အ ရှက် ရ လိမ့် မည်။37 သင် မှီ ခို ရာ မှီ ခို ကြောင်း များ ကို၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပယ် သည့် အ လျောက်၊ အ ကြံ မ မြောက် သော ကြောင့်၊ ထို ပြည် မှ ပင်၊ ထိပ် ထက် လက် တင်၍ သင် ထွက် သွား ရ လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။