1 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ရေ တ ကောင်း ကို သွား ဝယ်၍၊ မြို့ နေ လူ ကြီး၊ ပ ရော ဟိတ် ကြီး အ ချို့ တို့ နှင့် တ ကွ၊2 အိုး ခြမ်း ခေါ် တံ ခါး အ နီး၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ ငါ မိန့် ဆို မည့် ဗျာ ဒိတ် ချက် များ ကို၊ ထို ချိုင့် တွင် ဆင့် ဆို လျက်၊3 အို ယု ဒ ဘု ရင် များ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သူ မြို့ သား တို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နာ ခံ ကြ လေ ဟူ ၍ ကြော် ငြာ လော့။ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ ကြား သူ တိုင်း နား အူ လောက် ဖွယ် ဘေး ကို၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ အ ပေါ် သို့ ငါ သင့် ရောက် စေ မည်။4 ငါ့ ကို စွန့် ပယ် လျက်၊ ယု ဒ ဘု ရင် များ နှင့် တ ကွ ပြည် သူ ပြည် သား များ၊ ဘိုး ဘေး များ တို့ မ သိ ဘူး သော အ ခြား ဘုရား များ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် သည့် အ လျောက်၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ကို နိုင် ငံ ခြား ဖြစ် စေ လျက်၊ အ ပြစ် ကင်း သူ တို့ အသွေး ဖြင့် ပြည့် စေ သည့် ပြင်၊5 မိန့် မှာ ခြင်း၊ ထုတ် ဆင့် ခြင်း၊ နှ လုံး သွင်း ခြင်း ကို ငါ မ ပြု ဘဲ လျက်၊ သား သ မီး များ ကို ဗာ လ နတ် အား၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ဆက် ရ အံ့ သော ငှာ၊ ဗာ လ နတ် ၏ မြင့် ရာ ဌာ န များ ကို တည် လုပ် ခဲ့ ကြ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊6 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ ကို တော ဖက် အ ရပ် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ဟိ န္နုံ ချိုင့် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ နောင် မ ခေါ် ရ ဘဲ၊ လုပ် ကြံ ရာ ချိုင့် ဟု ခေါ် ဝေါ် သော နေ့ ရက် ကာ လ ရောက် တော့ မည်။7 ယု ဒ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ ၏ ဉာဏ် ကို၊ ဤ အ ရပ် ဒေ သ၌ ငါ ငှဲ့ သွန်၍၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ ရှေ့၊ ဓား ဖြင့် ကျ ဆုံး စေ လျက်၊ လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ အ စာ အ ဖြစ်၊ ချင်း တို့ အ လောင်း များ ကို ငါ ပေး မည့် ပြင်၊8 သီ သွား သူ တိုင်း၊ ဒဏ် ချက် များ ကို ထောက် ၍၊ အံ့ အား သင့် လျက် ပြက် ရယ် ပြု ရ သည့် တိုင် အောင်၊ ဤ မြို့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ရာ အံ့ ဖွယ် သ ရဲ ဖြစ် စေ မည်။9 ၎င်း ပြင်၊ အ သက် အ န္တ ရာယ် ရှာ ကြံ သူ ရန် ဘက် တို့ သည်၊ ကျပ် တည်း ကျဉ်း မြောင်း စွာ ဝန်း ဝိုင်း ကြ သည့် ကာ လ၊ ကိုယ့် သား သ မီး နှင့် အ ပေါင်း အ ဖော် တို့ အ သား ကို၊ အ သီး အ သီး စား ရ ကြ သည့် တိုင် အောင်၊ ငါ စီ ရင် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကြော် ငြာ လော့။10 ထို့ နောက် လိုက် ပါ သူ တို့ ရှေ့ တွင်၊ ရေ တ ကောင်း ကို ခွဲ လျက်၊11 ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ၊ တစ် ဖန် စပ်၍ မ ရ သော မြေ အိုး ကို ခွဲ သည့် နည်း တူ၊ ဤ မြို့ နှင့် ဤ လူ မျိုး ကို၊ ငါ ခွဲ မည့် အ လျောက်၊ နေ ရာ လပ် မ ရှိ သည့် တိုင် အောင်၊ တော ဖက် အ ရပ် ၌ သင်္ဂြိုလ် ခြင်း ပြု ကြ ရ မည်။12 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ဤ မြို့ နှင့် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို၊ ထို သို့ ငါ စီ ရင် လျက်၊ က မ္ဘာ့ တန် ဆာ ရှိ သ မျှ အား၊ မီး ဖြင့် ပူ ဇော် ခြင်း၊ အ ခြား ဘု ရား များ အား၊ သွန်း လောင်း ရာ သ က္ကာ တင် သ ခြင်း များ ကို၊ အ မိုး ပျဉ် တွင် ပြု ကြ သ ဖြင့်၊ ညစ် ညူး ရာ ယု ဒ ဘု ရင် တို့ နန်း များ နှင့် ယေ ရု ရှ လင် တိုက် အိမ် များ ပါ၊ တစ် မြို့ လုံး ကို၊ တော ဖက် အ ရပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ကြော် ငြာ လော့ ဟူ၍ တည်း။13 14 ထို့ နောက်၊ ယေ ရ မိ သည် ဟော ပြော ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ သော တော ဖက် အ ရပ် မှ ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ ဗိ မာန် တော် တံ တိုင်း အ တွင်း တွင် ရပ် နေ လျက်၊15 စိတ် ခဲ ယဉ်း ၍ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ ကြ သော ကြောင့်၊ ပြ ဋ္ဌာန်း တော် မူ ခဲ့ ရာ ဘေး အ လုံး စုံ ကို၊ ဤ မြို့ နှင့် ဇ န ပုဒ် ရှိ သ မျှ အ ပေါ် သို့ ငါ သင့် စေ မည် ဟု၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ လူ ပ ရိ သတ် အား ဆင့် ဆို လေ သ တည်း။