1 တစ် ဖန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပိတ် ခါး ဝတ် ကို သွား ဝယ်၍၊ ရေ မ ချ ဘဲ ခါး စည်း လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊2 ငါ ဝယ် ပြီး လျှင်၊ ခါး စည်း လျက် နေ၏။3 ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် ဝယ် စည်း သော ခါး ဝတ် ကို၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် သို့ ယူ ဆောင် ထ သွား လျက်၊ ကျောက် ဆောင် ကြား၌ မြှုပ် ထား လော့၊ ဟူ သော အ မိန့် တော် အ တိုင်း၊4 5 ငါ သွား၍ ထို မြစ် အ နီး မြှုပ် ထား လေ ၏။6 နေ့ ရက် များ စွာ လွန် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဥ ဖ ရတ် မြစ် သို့ ပြန် သွား၍၊ မြှုပ် ထား ရန် ငါ မှာ လိုက် သော ခါး ဝတ် ကို ယူ ခဲ့ လော့ ဟု၊ မိန့် တော် မူ သည့် အ လျောက်၊7 ငါ သွား ရောက် တူး ဖော် ပြီး လျှင်၊ မြှုပ် ထား ရာ အ ရပ် မှ၊ ထို ခါး ဝတ် ကို ဆွဲ ယူ သော်၊ ဆွေး ရိ ၍ အ သုံး မ ဝင် ကြောင်း ငါ တွေ့၏။8 ငါ သို့ ထာ ဝ ရ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ရောက် ပြန် သည် ကား၊9 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ယု ဒ ပြည် သူ တို့၏ မာ န ရှိ ခြင်း၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား တို့ မာ န ကြီး ခြင်း များ ကို၊ ထို နည်း တူ ပင် ငါ ဆွေး ရိ စေ မည်။10 ခက် မာ သော ကိုယ့် သ ဘော အ လျောက် ကျင့် ကြံ လျက်၊ အ ခြား ဘု ရား များ နောက် လိုက် လျှောက် ဝတ် ပြု ရှိ ခိုး လျက်၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် များ ကို နား ထောင် သော စိတ် ကင်း လျက်၊ ဆိုး သွမ်း သော ဤ လူ မျိုး သည်၊ ထို ခါး ဝတ် ကဲ့ သို့ အ သုံး မဲ့ ဖြစ် လိမ့် မည်။11 ခါး ဝတ် သည် စည်း သူ့ ခါး ၌ မြဲ သည့် နည်း တူ၊ ဣ သ ရေ လ နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို၊ လူ မျိုး တော်၊ သ ညာ တော်၊ ဂုဏ် တော်၊ ဘုန်း တော် ဖြစ် စေ ခြင်း ငှာ၊ ငါ၌ မြဲ စေ လို သော် လည်း၊ သူ တို့ နား မ ထောင် ချေ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ၏။12 မြူ အိုး ဟူ သ မျှ သည်၊ အ ရက် နှင့် ပြည့် အပ် သည် ဟူ သော၊ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို၊ သင် ဆင့် ဆို လျှင်၊ မြူ အိုး ဟူ သ မျှ သည်၊ အ ရက် နှင့် ပြည့် အပ် သည် ကို၊ ငါ တို့ မ သိ သ လော ဟု ပြန် ဆို ကြ သော်၊13 သင် က၊ ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ နန်း ဆက် ဘု ရင် တို့ မှ စ၍၊ ပ ရော ဟိတ်၊ ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဤ ပြည် သူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ပါ။14 ယစ် မူး ခြင်း နှင့် ငါ ပြည့် စေ လျက်၊ သား နှင့် အ ဘ၊ လူ အ ချင်း ချင်း တို့ ကို၊ ငါ ကိုင် ဆောင်၍၊ စာ နာ ခြင်း၊ ညှာ တာ ခြင်း၊ သ နား ခြင်း ကင်း လျက်၊ ထို သူ တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။15 ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် မောက် မာ ခြင်း ကင်း လျက် နာ ခံ နား ထောင် ကြ လော့။16 မှောင် ကျ သ ဖြင့် သင် တို့ သည်၊ ညို မှိုင်း သော တောင် တန်း ပေါ် တွင် တိုက် လဲ၍၊ အ လင်း ကို စောင့် မြော် ကြ သည့် အ ခိုက်၊ သေ ခြင်း အ ရိပ်၊ အ မိုက် တိုက် ဖြစ် စေ တော် မ မူ မီ၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။17 ဗျာ ဒိတ် တော် ကို နား မ ထောင် ကြ လျှင်၊ ငါ သည် သင် တို့၏ မာ န အ တွက် ကွယ် ဝှက် စွာ ငို ကြွေး ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘုရား ၏ သိုး အုပ် တော် သုံ့ ပန်း ခံ ရ သော ကြောင့်၊ မ ဆည် နိုင် အောင် မျက် ရည် ကြ လိမ့် မည်။18 ဦး သျှောင် တော် ထက်၊ တင့် တယ် ခြင်း သ ရ ဖူ ကျ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ နှိမ့် ချ စွာ စံ နေ ကြ ပါ ဟု၊ ဘု ရင် မင်း နှင့် မယ် တော် အား တင် ကြ လော့။19 နေ ဂပ် ခ ရိုင် မြို့ ရွာ များ သည်၊ ဝင် ထွက် သူ မဲ့ ပိတ် ဆို့ လျက် ရှိ၏။ ယု ဒ တစ် ပြည် လုံး မ ကြွင်း မ ကျန်၊ သုံ့ ပန်း သိမ်း သွား ခံ ရ ကြ လေ စွ။20 မြောက် ပိုင်း မှ ချီ လာ သူ တို့ ကို မြော် ကြည့် လော့။ သင်၌ အပ် နှံ သော ရှု ချင် ဖွယ် သိုး အုပ် ကား၊ အ ဘယ် မှာ နည်း။21 မိတ် ကျွမ်း ဝင် အောင် ကိုယ် တိုင် သင် ပေး ခဲ့ သော သူ တို့ ကို၊ ကိုယ့် အ ပေါ် တွင် တင် မြှောက် တော် မူ ကြောင်း တွေ့ သည့် ကာ လ၊ မည် သို့ ဆို မည် နည်း။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့၊ ဒု က္ခ ဝေ ဒ နာ ခံ စား မည် မ ဟုတ် လော။22 ထို အ မှု အ ရေး များ သည် မည် သည့် အ ကြောင်း ကြောင့် သင့် ရောက် ခဲ့ သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျှင်၊ ဒု စ ရိုက် များ ပြား သည့် အ တွက် ထ မီ လှစ် ခြင်း၊ ခြေ ချုပ် ထား ခြင်း ကို ခံ ရ သည် တ ကား။23 က ပ္ပ လီ သည်၊ ကိုယ့် အ သား အ ရေ ကိုလည်း ကောင်း၊ ကျား သစ် သည် ကိုယ့် အ ပြောက် အ ကွက် များ ကို လည်း ကောင်း၊ ပြောင်း နိုင် သ လော။ ပြောင်း နိုင် လျှင်၊ အ ဆိုး ၌ ထိုး ထွင်း သော သင် တို့ သည်၊ အ ကောင်း ကို ပြု ကောင်း ပြု လိမ့် မည်။24 သဲ တော မှ လေ ပြင်း ရှေ့၊ ဖွဲ လွင့် ပျောက် သည့် နည်း တူ၊ သင် တို့ ကို ငါ ကွဲ လွင့် စေ မည်။25 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ကို မေ့ လျော့၍ မု သာ၌ အား ထား သော ကြောင့်၊ ငါ တိုင်း တာ ရာ သင် ၏ ပိုင် စု နှင့် ဝေ ပုံ ကား၊ ထို သို့ ပင် တည်း။26 လွင် ပြင် ရှိ ကုန်း ပေါ် တွင်၊ သင်၏ မှား ယွင်း ခြင်း၊ ဟီ ခြင်း၊ ယုတ် မာ စွာ ပြည် တန် ဆာ လုပ် ခြင်း တည်း ဟူ သော စက် ဆုပ် ဖွယ် အ မှု များ ကို၊ ငါ သိ မြင် သည် နှင့် အ ညီ၊ သင့် မျက် နှာ ပေါ် ၌၊ အ ရှက် ထင် ရှား သည့် တိုင် အောင် ထ မီ ကို လှစ် မည်။ အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ လေ စွ။ သန့် ရာ မ ရောက် လျက် နေ သည် မှာ၊ မည် မျှ ကြာ အံ့ နည်း။27