1 เล่ห์เหลี่ยมมารยาของหญิงโสเภณี บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเราจงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า2 จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่จงรักษาคำสอนของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า3 มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้าเขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า4 จงพูดกับปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”และจงเรียกความรอบรู้ว่า “เพื่อนสนิท”5 เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่วจากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ6 เพราะที่หน้าต่างบ้านของเราเราได้มองออกไปตามบานเกล็ด7 เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้นก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้สามัญสำนึก8 ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนางเดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง9 ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด10 และนี่แน่ะ หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์11 นางจัดจ้านและหัวเห็ดเท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน12 ประเดี๋ยวอยู่ถนน ประเดี๋ยวอยู่ที่ลานเมืองและนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม13 นางฉวยเขาได้และจุบเขานางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า14 “ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชาและวันนี้ฉันได้แก้บนแล้ว15 ฉันจึงออกมาหาเธอเสาะเธอ และฉันพบเธอแล้ว16 ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุมเป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ17 ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบกฤษณา และอบเชย18 มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้าให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก19 เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้านเขาไปทางไกล20 เขาเอาเงินไปถุงหนึ่งพอวันเพ็ญเขาจึงกลับมา”21 นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลมนางบังคับเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ22 เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่าหรืออย่างกวางติดแน่น23 จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับอย่างนกรนเข้าไปหาบ่วงเขาหาทราบไม่ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต24 โอ บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา25 อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนางอย่าเจิ่นอยู่ในวิถีของนางนั้น26 เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมากเออ บรรดาที่นางฆ่าเสียนั้นก็เป็นจำนวนมากมาย27 เรือนของนางเป็นทางไปสู่แดนผู้ตายลงไปถึงห้วงแห่งความตาย