1 เหล้าองุ่นให้เกิดการเยาะเย้ย และสุราก็ให้เกิดเป็นพาลเกเรผู้ใดยอมให้มันพาเจิ่นไป ก็ไม่เป็นคนฉลาด2 ความพิโรธอันน่าครั่นคร้ามของพระราชา ก็เหมือนสิงห์หนุ่มคำรามผู้ใดยั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วก็เสี่ยงชีวิตของตนเอง3 ที่จะรักษาตนให้พ้นการวิวาทก็เป็นเกียรติแต่คนโง่ทุกคนจะทะเลาะวิวาทกัน4 คนเกียจคร้านไม่ไถนาในหน้านาเขาจะแสวงหาเมื่อถึงฤดูเกี่ยวแต่ไม่พบอะไรเลย5 ความประสงค์ในใจของคนเหมือนน้ำลึกแต่คนที่มีความเข้าใจจะสามารถโพงมันออกมาได้6 คนเป็นอันมากป่าวร้องความจงรักภักดีของเขาเองแต่ใครจะหาคนสัตย์ซื่อพบเล่า7 คนชอบธรรมผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของตนบุตรชายของเขาที่เกิดตามเขามาย่อมได้รับพร8 พระราชาผู้ประทับบนบัลลังก์พิพากษาย่อมทรงฝัดความชั่วออกด้วยพระเนตรของพระองค์9 ผู้ใดจะกล่าวได้ว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำใจของข้าพเจ้าให้สะอาดแล้วข้าพเจ้าบริสุทธิ์พ้นบาปของข้าพเจ้า”10 ลูกตุ้มฉ้อและเครื่องตวงโกงทั้งสองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าเหมือนๆกัน11 แม้เด็กๆก็แสดงตัวโดยการประพฤติของเขาว่าสิ่งที่เขากระทำจะบริสุทธิ์และถูกต้องหรือไม่12 หูที่ฟังได้และตาที่มองเห็นพระเจ้าทรงสร้างมันทั้งสอง13 อย่ารักการหลับใหล เกรงว่าเจ้าจะมาถึงความยากจนจงลืมตาของเจ้า และเจ้าจะได้กินอิ่ม14 ผู้ซื้อพูดว่า “เลว เลว”แต่เมื่อเขาไปแล้วเขาจึงอวด15 มีทองคำและทับทิมมีค่าเป็นอันมากแต่ริมฝีปากที่มีความรู้ก็เป็นเพชรนิลจินดาประเสริฐ16 จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่นและยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขาประกันคนต่างด้าว17 อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มาแต่ภายหลังปากของเขาจะมีแต่กรวด18 แผนงานดำรงอยู่ได้ด้วยการปรึกษาหารือจงทำสงครามด้วยมีการนำที่ฉลาด19 บุคคลที่เที่ยวซุบซิบไปก็เผยความลับให้กระจายฉะนั้นอย่าเข้าสังคมกับคนปากบอน20 ถ้าคนหนึ่งคนใดแช่งบิดาหรือมารดาของตนประทีปของเขาจะดับมืดมิด21 มรดกที่ได้รับมาอย่างชิงสุกก่อนห่ามที่สุดปลายก็ไม่เป็นมงคล22 อย่าพูดว่า “ข้าจะแก้แค้นความชั่ว”จงรอคอยพระเจ้า พระองค์จะทรงช่วยเจ้า23 ลูกตุ้มฉ้อฉลเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าและตราชูที่โกงก็เลวพอๆกัน24 ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้สั่งแล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร25 ที่คนจะพูดพล่อยๆว่า “นี่เป็นของบริสุทธิ์” ก็เป็นบ่วงดักตนเองแล้วจะมาคิดได้เมื่อปฏิญาณไปแล้ว26 พระราชาที่ฉลาดย่อมฝัดคนชั่วร้ายแล้วทรงขับกงจักรทับเขา27 มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระเจ้าส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น28 ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์สงวนพระราชาไว้และความชอบธรรมก็เชิดชูพระที่นั่งของพระองค์ไว้29 ศักดิ์ศรีของคนหนุ่ม คือกำลังของเขาแต่ความงามของคนแก่คือผมหงอกของเขา30 การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผล ก็ชำระความชั่วเสียการโบยตีกระทำให้ส่วนลึกที่สุดสะอาดสะอ้าน