1 တစ် ဖန်၊ ဆယ့် တစ် နှစ်၊ တ တိ ယ လ တစ် ရက် တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် သည်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ၍၊2 အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း နှင့်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ တန် ခိုး ကြီး သော သင် နှင့် တူ ညီ သူ ကား၊ မည် သူ နည်း။3 တင့် တယ် သော အ ခက်၊ မိုး သား ကို မီ သော ခေါင် ညွန့် နှင့် ပြည့် စုံ၍၊ ထူ ထပ် သော အ ရိပ် ကျ လျက်၊ ကောင်း မွန် မြင့် လှ သော သစ် က တိုး ပင် သည် လေ ဗ နုန် တော၌ ပေါက် သည် တ ကား၊4 ပျိုး ခင်း ကို ဝိုက် စီး သော ချောင်း၊ တော ပင် များ သို့ ရောက် သော မြောင်း များ ဖြင့်၊ မြစ် ကြီး သည်၊ တိုး ပွား ကြီး မြင့် စေ သည့် အ လျောက်၊ တော ပင် တ ကာ ထက် မြင့် လှ ၍၊5 အ ကိုင်း အ ခက် များ ပြား သော ထို သစ် ပင် သည်၊ ရေ ပေါ များ သ ဖြင့်၊ ရှည် လျား သော အ ခက် အ လက် နှင့် ပြည့် စုံ သည့် ကာ လ၊6 လေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ ကိုင်း အ ခက်၌ အ သိုက် လုပ် ခြင်း၊ မြေ သ တ္တ ဝါ တို့ သည် အ ခက် အ လက် အောက် ပေါက် ဖွား ခြင်း ပြု သည့် ပြင်၊ အ ရိပ်၌ လည်း မ ဟာ လူ မျိုး တ ကာ တို့ မီ ခို ရ ကြ ၏။7 ရေ များ ရာ အ ရပ် ၌ အ မြစ် စွဲ သော ကြောင့် အ ခက် အ လက် ရှည် လျား လျက်၊ အ ပင် ကြီး ကျယ် လျက်၊ တင့် တယ် ခြင်း သို့ ရောက် သော်၊8 ဘု ရား သ ခင်၏ ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ သစ် က တိုး ပင် များ သည် မ လွန် မ ကဲ၊ ထင်း ရှူး ပင် များ သည် အ ကိုင်း အ ခက် နှင့် လည်း ကောင်း၊ ပိုး စာ ပင် များ သည် အ ခက် အ လက် နှင့်လည်း ကောင်း၊ မ ပြိုင် မ ယှဉ်၊ ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ တစ် ပင် မျှ၊ ထို တင့် တယ် ခြင်း ကို မ မီ ချေ။9 အ ခက် အ လက် များ ပြား၍၊ ငါ တင့် တယ် စေ သ ဖြင့်၊ ဧ ဒင် ခေါ် ဘု ရား သ ခင့် ဥ ယျာဉ် တော် ရှိ အ ပင် တ ကာ တို့ သည် ဝန် တို ကြ သည် တ ကား၊10 သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ထို အ ပင် သည် မြင့် လှ၍၊ ခေါင် ညွန့် ကို မိုး သား ထိ မြှင့် လျက်၊11 စိတ် မာ န ကြီး သော ကြောင့်၊ ငါ နှင် ထုတ်၍ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ရှင် ဖြစ် သူ သည်၊ ဆိုး သွမ်း မှု အ တွက် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် သည့် ပြင်၊12 လူ မျိုး ခြား တို့ အ နက် ကြမ်း ကြုတ် လှ သော သူ စိမ်း တို့ သည် ခုတ် လှဲ၍၊ တောင် တန်း၊ ချိုင့် ဝှမ်း ရာ ရှိ သ မျှ၌ အ ခက် အ လက် ပြို လဲ ခြင်း၊ ပြည် ရှိ သ မျှ ချောင်း များ၌ အ ကိုင်း အ ခက် ကျိုး ပြတ် ခြင်း ခံ ရ သော ထို အ ပင် ကို ပစ် ထား၍၊ မြေ ကြီး ရှိ လူ အ မျိုး မျိုး တို့ လည်း၊ အ ရိပ် မှ ခွာ လျက် စွန့် ထား ခဲ့ ကြ ပြီး လျှင်၊13 လေ သ တ္တ ဝါ၊ မြေ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ပြို လဲ ပြီး အ ခက် အ လက် များ၌ ဝပ် နေ ကြ လိမ့် မည်။14 ထို သို့ သော အား ဖြင့်၊ သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သော လူ့ သား တို့ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သေ မင်း အား၊ လွှဲ အပ် ခံ ရ လျက် ပင်၊ ရေ အ နီး ပေါက် သ ဖြင့် ရေ သောက် သော အ ပင် အ ပေါင်း တို့ သည် မြင့် လှ၍ ခေါင် ညွန့် ကို မိုး သား ထိ မ မြှင့် သည် ပြင် အ ပင် ကြီး အ ပင် မြတ် တို့ လည်း၊ မတ် တတ် မ ရပ် ရ ဟု မိန့် ဆို၏။15 ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ထို သစ် ပင် ဆင်း ရ သော နေ့ ရက်၌၊ မြစ် ကြီး ရေ ပိတ် ခြင်း၊ ချောင်း ရေ တန့် ခြင်း၊ လက် ကြား ရေ ရပ် ခြင်း၊ လေ ဗ နုန် တော ညှိုး နွမ်း ခြင်း များ ကို ငါ ပြု သည့် အ လျောက်၊ တော ပင် ရှိ သ မျှ မူး မော် ကြ ရ မည်။16 သင်္ချိုင်း တွင်း ဆင်း ရ သူ တို့ နှင့် တ ကွ၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ငါ ချ သည့် ကာ လ၊ ကျ သံ ကြောင့် လူ မျိုး ခြား တို့ တုန် လှုပ် သည့် ပြင်၊ ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင်၊ လေ ဗ နုန် တော ထူး မြတ် သော အ ပင်၊ ရေ သောက် သော အ ပင် ဟူ သ မျှ သည်၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ၌ နှစ် သိမ့် ရ ကြ လ တ္တံ့။17 လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွင်း တွင်၊ အ ရိပ် အောက် မှီ ခို လျက်၊ လက် ရုံး သ ဖွယ် ဖြစ် ဖူး သူ တို့ လည်း၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ လိုက် ဆင်း ကြ လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် ဆို၏။18 ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင် များ အ နက်၊ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး သော သင် နှင့် တူ ညီ သည် ကား၊ မည် သည့် အ ပင် နည်း။ သင် သည် ဧ ဒင် ဥ ယျာဉ် အ ပင် များ နှင့် တ ကွ၊ မြေ ပ ထ ဝီ နက် ရှိုင်း ရာ သို့ ကျ လျက်၊ လှီး ဖြတ် ခြင်း မဲ့ သူ၊ ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ခံ ရ သူ တို့ အ လယ် တွင် အိပ် လဲ ရ လ တ္တံ့။ ဖာ ရော မင်း သည်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ၊ ထို သို့ ဖြစ် မည် ဟု ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ကြောင်း၊ ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။