1 တစ် ဖန်၊ ဆယ် နှစ်၊ ဒ သ မ လ၊ ဆယ့် နှစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊2 အ ချင်း လူ့ သား၊ အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း သို့ မျက် နှာ မူ လျက်၊ ထို မင်း မှ စ သော တစ် ပြည် လုံး ကို ရည်၍၊ ဟော ပြော ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊3 အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ မြစ် လက် ကြား တွင် ဖွတ် မိ ကျောင်း သ ဖွယ် ဝပ်၍၊ ငါ ဖန် ဆင်း သော ဤ မြစ် ကား၊ ငါ ပိုင် ဖြစ် ပြီ ဟု အောက် မေ့ သူ အိ ဂျစ် ဘု ရင်၊ အို ဖာ ရော မင်း၊ ငါ သည် သင့် တစ် ဘက် နေ၍၊ ပါး ချိတ်၌ ကွင်း တပ် လျက်၊4 အ ကြေး ကြား တွင် သင့် မြစ် ရှိ ငါး များ ကပ် စေ ပြီး လျှင်၊ အ ကြေး ကြား တွင် ကပ် သော ထို ငါး ရှိ သ မျှ နှင့် တ ကွ၊5 သင့် မြစ် လက် ကြား များ မှ သင့် ကို ဆွဲ တင် လျက်၊ ထို ငါး ရှိ သ မျှ ပါ၊ သဲ တော တွင် ပစ် ထား မည်။ မြေ သ တ္တ ဝါ လေ သ တ္တ ဝါ အ စာ အ ဖြစ်၊ ငါ ထား သော သင့် အ လောင်း သည်၊ မြေ အ ပြင် တွင် စု ပုံ ခြင်း ကင်း လျက်၊ လဲ ကျ၍ နေ ရ သည့် အ တွက်၊6 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ ဖို့၊ ကျူ တုတ် မျှ သာ ဖြစ် ဖူး သော အိ ဂျစ် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။7 စွဲ ကိုင် ကြ သည့် ကာ လ၊ ကြေ မွ သော သင် သည် ပ ခုံး ထိ ရှ ခြင်း၊ တံ ကဲ ပြု ကြ သည့် ကာ လ၊ ကျိုး ပြတ် သော သင် သည်၊ ခါး ကို ရှ၍ တုန် စေ ခြင်း ပြု သည် တ ကား။8 သို့ ဖြစ်၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ဖန် ဆင်း သော ဤ မြစ် ကား၊ ငါ ပိုင် ဖြစ် သည် ဟု အောက် မေ့ သူ သင့် အ ပေါ် သို့၊ ဓား ဘေး ကို ငါ သင့် စေ ၍၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ပါ၊ ပယ် ရှား မည့် အ လျောက်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သည် ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့။9 10 သို့ နှင့် အ ညီ၊ ငါ သည် သင် မှ စ သော၊ မြစ် လက် ကြား များ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် နေ၍၊ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ မှ ကု ရှ နယ် စွန်၊ သု ဏေ မြို့ တိုင် အောင်၊ အိ ဂျစ် တစ် ပြည် လုံး ကို ဆိတ် ညံ ရာ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ထား သည့် အ တိုင်း၊11 အ နှစ် လေး ဆယ် အ တွင်း နေ သူ မဲ့ လျက်၊ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် ခြေ ချ တော့ မည် မ ဟုတ်။12 ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် သော တိုင်း နိုင် ငံ များ အ လယ် တွင်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း ဖြစ် သော မြို့ များ အ လယ် တွင်၊ မြို့ ရွာ များ ကိုလည်း ကောင်း၊ အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် ဆိတ် ညံ ရာ ဖြစ် စေ မည့် ငါ သည်၊ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို၊ လူ အ မျိုး မျိုး အ ပြည် ပြည်၌၊ အ နှံ့ အ ပြား ကွဲ လွင့် စေ မည် ဟု မိန့် ဆို၏။13 ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ အ နှစ် လေး ဆယ် စေ့ ပြီး မှ၊ ငါ သည် ကွဲ လွင့် လျက် နေ ရာ လူ အ မျိုး မျိုး မှ အိ ဂျစ် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို စု သိမ်း လျက်၊14 သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ ကို၊ ဖွား မြင် ရာ ပါ သ ရု ပြည် သို့ ပြန် ပို့ ခေါ် သွင်း ပြီး လျှင်၊ သိမ် ငယ် သော နိုင် ငံ ဖြစ် စေ မည်။15 လူ မျိုး ခြား တို့ ကို အုပ် စိုး ခွင့် မ ရ သည့် တိုင် အောင် သိမ် ဖျင်း စေ လျက်၊ တိုင်း နိုင် ငံ တ ကာ ထက် သိမ် ငယ် ရာ ရောက် သ ဖြင့်၊ လူ မျိုး ခြား တို့ အ ပေါ် တွင် ဂုဏ် ရှိ တော့ မည် မ ဟုတ်။16 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ငဲ့ ၍ စောင့် မြော် ကိုး စား သ ဖြင့်၊ ဒု စ ရိုက် ထင် ရှား စေ ရာ အ ကြောင်း၊ နောင် မ ဖြစ် ရ ဘဲ၊ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟု မိန့် ဆို ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟူ၍ တည်း။17 တစ် ဖန်၊ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ်၊ ပ ဌ မ လ တစ် ရက် တွင်၊ ငါ သို့ ရောက် လာ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊18 အ ချင်း လူ့ သား၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗုဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ တပ် သား အ ပေါင်း တို့ ခေါင်း ပြောင်၍၊ ပ ခုံး ပွန်း သည့် တိုင် အောင်၊ တု ရု မြို့ တစ် ဘက် အ ရေး ကြီး သော အ မှု ကို၊ ထမ်း စေ သော် လည်း၊ မင်း သော် လည်း ကောင်း၊ ဗိုလ် ထု သော် လည်း ကောင်း၊ ထမ်း သော အ မှု အ တွက်၊19 တု ရု မြို့ မှ အ ခ မ ရ သည် ကို ထောက် ၍၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို ငါ အပ် ပေး သည့် အ တိုင်း၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သည်၊ ဗိုလ် ထု တို့ အ ခ အ ဖြစ်၊ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ကို သိမ်း သွား လျက်၊ ဥ စ္စာ ဘ ဏ္ဍာ ကို လည်း၊ လက် ရ ယူ ငင် ရ လိမ့် မည်။20 ငါ့ အ မှု ကို ထမ်း ကြ သည့် အ တွက် ချွေး နဲ စာ အ ဖြစ်၊ အိ ဂျစ် ပြည် ကို အပ် ပေး မည် ဟု၊ ငါ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘုရား မိန့် ဆို ၏။21 ထို ကာ လ ငါ သည်၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် ဦး ချို ကို ပေါက် စေ လျက်၊ သင့် အား လည်း နှုတ် မြွက် ခွင့် ပေး မည့် အ လျောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ ဖြစ် သည် ကို သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ ၍ တည်း။