1 အို ဗင်္ယာ မိန် နွယ် သား တို့၊ မြောက် ပိုင်း မှ ပယ် ရှား ဖျက် ဆီး အံ့ သော ဘေး ဆိုး စီး ကြည့် သော ကြောင့်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း က ထွက် ပြေး၍၊ ဘေး လွတ် ရာ ရှာ ကြ လော့။ တေ ကော မြို့ ၌ တံ ပိုး မှုတ် လျက်၊ ဗေ သ က္က ရင် တောင် ပေါ် ၌ နှိုး ဆော် လံ မြှောက် ပြ ကြ လော့။2 တင့် တယ် နူး ညံ့ သော သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ကို၊ ငါ ပယ် ရှား မည်။3 သိုး ထိန်း တို့ သည် သိုး အုပ် များ ပါ ချီ လာ လျက်၊ ပတ် ဝန်း ကျင်၌ တဲ ရှင် များ ကို စိုက် ပြီး လျှင်၊ ခြေ ချ ရာ အ ရပ် တွင်၊ အ သီး အ သီး တို့ ထိန်း ကျောင်း နေ ကြ ရာ၊4 ထို မြို့ တစ် ဘက် စစ် ရေး ခင်း ကျင်း လျက်၊ မွန်း တည့် အ ချိန် ချီ တက် ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ မွန်း လွဲ၍ ည နေ ရောက် ပြီ။5 အ ရိပ် ရှည် လေ စွ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် အ ချိန် ချီ တက် လျက်၊ နန်း တော် များ ကို ဖျက် ဆီး ကြ ကုန် အံ့ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ တိုင် ပင် ကြ လိမ့် မည်။6 အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သစ် ပင် များ ကို ခုတ် လှဲ၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တစ် ဖက် က တုတ် လုပ် ကြ လော့။ ထို မြို့ သည် ညှဉ်း ပန်း ခြင်း နှင့် ပြည့် လျက်၊ အ စီ အ ရင် ခံ ထိုက် ပေ၏။7 တွင်း ၌ ရေ စိမ့် ထွက် သည့် နည်း တူ၊ ထို မြို့၌ ဆိုး သွမ်း ခြင်း စိမ့် ထွက် ၏။ ကြမ်း ကြုတ် မှု၊ အ ဓ မ္မ မှု သ တင်း ကို ကြား ရ လျက်၊ ရိုက် နှက် နာ၊ ထိုး ခုတ် နာ ကို ငါ အ စဉ် ရှု မြင် ရ ၏။8 အို ယေ ရု ရှ လင် မြို့၊ ငါ သည် သင် နှင့် မ ကွာ စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ သင့် ကို နေ သူ မဲ့ ဖုန်း ဆိုး ကုန်း မ ဖြစ် စေ ရန် လည်း ကောင်း၊ အ ဆုံး အ မ ကို နာ ယူ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။9 ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ ကြွင်း အ ကျန် ကို၊ စ ပျစ် သီး သ ဖွယ် ကောက် သင်း ကောက် ကြ လိမ့် မည် ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ အ သီး ဆွတ် သူ ကဲ့ သို့ အ နွယ် များ အ တွင်း၊ သင့် လက် ဖြင့် ထပ် မံ ဆွတ် ဦး လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ မိန့် တော် မူ၏။10 ငါ သည် ဆင့် ဆို တိုက် တွန်း လျှင်၊ မည် သူ နာ ခံ အံ့ နည်း။ ချင်း တို့ နား သည် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ မ ခံ သ ဖြင့်၊ မ နာ ခံ နိုင်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မွေ့ လျော် ရာ မ ဟုတ်၊ ကဲ့ ရဲ့ ရာ ဟု မှတ် ကြ၏။11 ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မျက် တော် နှင့် ပြည့် လျက်၊ မ ချိ မ ဆံ့ ပန်း လှ ပြီ ဖြစ် ရ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လမ်း ရှိ သူ ငယ် တို့ နှင့် စု ရုံး သော လူ ပျို တို့ အ ပေါ် သို့ သွန်း လောင်း လော့။ ယောက်ျား နှင့် မိန်း မ ကို လည်း ကောင်း၊ အို မင်း သူ နှင့် ကြီး ရင့် သူ့ ကို လည်း ကောင်း၊ သုံ့ ပန်း မည် ဖြစ် ၍၊12 အိမ်၊ လယ် ယာ၊ မ ယား ပါ၊ သူ တစ် ပါး တို့ အား လွှဲ အပ် ခံ ကြ ရ လ တ္တံ့။ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အ ပေါ် တွင် လက် ရုံး တော် ကို ငါ ဆန့် တန်း မည်။13 လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် လော ဘ ကြီး ၍၊ ပ ရော ဖက် နှင့် ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ပ ရိ ယာယ် ပြု လျက်၊14 မ ချမ်း သာ သည့် ကာ လ၊ ချမ်း သာ၊ ချမ်း သာ သည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ သည် နှင့် ငါ့ လူ မျိုး တော့် အ နာ ကို ပေါ့ ပေါ့ ဆ ဆ ကု ကြ ၏။15 ရှက် ကြောက် ခြင်း၊ မျက် နှာ ပျက် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ သော် လည်း၊ အ စီ အ ရင် ငါ လာ သည့် ကာ လ၊ ရွံ့ ရှာ ဖွယ် ပြု လုပ် ကြ သည့် အ လျောက်၊ အ ရှက် ရ သည့် ပြင်၊ ပြို လဲ သော သူ တို့ တွင် တိုက် မိ၍ ပြို လဲ ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။16 ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် မှာ၊ လမ်း ဆုံ၌ ရပ် နေ၍၊ လမ်း ဟောင်း ဖြစ် သော လမ်း ကောင်း များ ကို မြော် မြင် မေး မြန်း လျက်၊ လိုက် လျှောက် ကြ လော့။ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည် ဟု ငါ မိန့် ဆို သော် လည်း၊ မ လိုက် မ လျှောက် ဟု ထို သူ တို့ ငြင်း ဆို ကြ ၏။17 တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို နား ထောင် ကြ လော့ ဟု ဆို လျက်၊ သင် တို့ အ ပေါ် တွင် မြို့ စောင့် များ ကို ငါ ခန့် ထား သော် လည်း၊ နား မ ထောင် ဟု ငြင်း ဆို ကြ ၏။18 အို လူ မျိုး ခြား ပ ရိ သတ် တို့၊ ထို သူ တို့ ၌ ဖြစ် ပျက် မည့် အ ရာ ကို ကြား နာ သိ မှတ် ကြ လော့။19 အို မြေ ပ ထ ဝီ ကြား နာ လော့။ ငါ့ ပ ညတ် တ ရား ငြင်း ပယ် ၍၊ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို မ နာ ခံ သော ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင်၊ ၎င်း တို့ အ ကြံ အ စည် ၏ အ ကျိုး ဆက် ဘေး ကို ငါ သင့် စေ မည်။20 ရှေ ဘ ပြည် မှ ဆောင် လာ သော လော ဗန် စေး၊ ဝေး ကွာ ရာ ပြည် မှ ဆောင် လာ သော နံ့ သာ ပင် အ ထူး အ မြတ် သည်၊ ငါ ၌ မည် သို့ အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။ ငါ သည် သင် တို့၏ မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိ သ ဟာ ယ ယဇ် များ ကို၊ လက် မ ခံ၊ မ နှစ် သက် ချေ။21 သို့ ဖြစ် ၍၊ ဤ လူ မျိုး ရှေ့ တွင်၊ ခ လုတ် များ ကို ငါ ထား သ ဖြင့်၊ အ ဘ နှင့် သား၊ အ ပေါင်း အ ဖော် များ သည်၊ အ တူ တ ကွ တိုက် မိ၍၊ ပျက် စီး ကြ လ တ္တံ့ ဟု၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို သည် ဟူ၍ တည်း။22 တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး သည်၊ နှိုး ဆော် တော် မူ ခြင်း ခံ လျက်၊ မြောက် ပြည် မြေ စွန်း မှ ချီ လာ ၍၊23 ရက် စက် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကင်း သော သ ဘော ရှိ သည့် အ လျောက်၊ လေး၊ လှံ လက် နက် စွဲ ကိုင် လျက်၊ လှိုင်း တံ ပိုး သံ သ ဖွယ် မြင်း အ လုံး အ ရင်း စီး လာ ကြ ရာ၊ သ တို့ သ မီး ဇိ အုန် ဖြစ် သော သင့် ကို စစ် တိုက် ကြ ရန်၊ သူ ရဲ ကောင်း ဘာ ဝ၊ အ သီး အ သီး တို့ ခင်း ကျင်း ကြ သည် တ ကား ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။24 ငါ တို့ သည် ထို လူ မျိုး သ တင်း ကို ကြား၍ လက် လျော့ ကြ ပြီ။ မီး ဖွား သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဝေ ဒ နာ ခံ စား ၍ နာ ကျင် လှ ပါ ပြီ။25 အို ငါ့ အ မျိုး သား သ တို့ သ မီး၊ အ ဘက် ဘက် က ကြောက် လန့် ဖွယ် ရန် သူ တို့ ဓား ဘေး သင့် ရောက် သ ဖြင့်၊ မြို့ ပြင် သို့ မ ထွက် နှင့်။ လမ်း လည်း မ လျှောက် နှင့်။ လျှော် တေ ဝတ် ခြင်း၊ ပြာ လူး ခြင်း များ ဖြင့် ဧ က ပု တ္တ သား ကို လွမ်း ဆွတ် သ ကဲ့ သို့၊ သည်း စွာ မြည် တမ်း ညည်း တွား လော့။ ဖျက် ဆီး အံ့ သော ရန် သူ တို့ သည်၊ ရှောင် တ ခင် ရောက် လိမ့် တ ကား။26 27 ငါ့ လူ မျိုး ၏ အ လေ့ အ လာ ကို စံ ချ၍ သိ ကျွမ်း အံ့ သော ငှာ၊ အ ကဲ ခတ် စံ ကိုင် အ ဖြစ်၊ သင့် ကို ငါ ထား ခဲ့ ပြီ။28 ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ခက် ထန် ခဲ ယဉ်း သူ၊ လှည့် လည် ကုန်း ချော သူ၊ ဖောက် ပြန် သူ ဖြစ် သည့် အ လျောက်၊ ကြေး၊ သံ မျှ သာ တည်း။29 ဖို၌ မီး ပြင်း ထိုး၍ ချွတ် မြဲ ချွတ် သော် လည်း၊ ခဲ ကုန် ရုံ မှ တစ် ပါး၊ ထို လူ ဆိုး တို့ ကို ပယ် ရာ မ ရောက် သော ကြောင့် အ ချည်း နှီး ဖြစ် ၏။30 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စွန့် ပယ် သည့် အ လျောက် ပယ် ပြီး ငွေ ဟု ထို လူ ဆိုး တို့ ကို ခေါ် ဝေါ် ကြ လ တ္တံ့။