1 မာ စ လူ ယာ ကေ့ သား၊ အာ ဂု ရ၏ စ ကား များ မှာ၊ လူ တစ် ဦး က၊ အို ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ပင် ပန်း ပါ ပြီ။ ပင် ပန်း လျက် အား ကုန် ပါ ပြီ ဘု ရား။2 ငါ သည် လူ ဟူ သ မျှ ထက် ဉာဏ် တုံး၍၊ လူ့ ပ ဋိ ဘာန် မ ရှိ။3 ပ ညာ ကို မ လေ့ ကျက်၊ သန့် ရှင်း တော် မူ သော အ ရှင် ကို မ သိ ချေ။4 ကောင်း ကင် သို့ တက်၍ ဆင်း လာ ခြင်း၊ လေ ကို လက် နှင့် ဆုပ် ကိုင် ခြင်း၊ ရေ ကို အ ဝတ် နှင့် ထုတ် ထား ခြင်း၊ မြေ ကြီး အ စွန်း ဖျား တိုင် တည် စေ ခြင်း ပြု သူ ကား၊ မည် သူ ပါ နည်း။ ထို သို့ ပြု သော သူ နှင့် သူ၏ သား အ မည် ကား၊ မည် သို့ နည်း။ သင် သိ ကျွမ်း လိမ့် တ ကား ဟု ပြော ဆို လေ၏။5 ဘု ရား သ ခင်၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရှိ သ မျှ သည်၊ စစ် ဆေး ပြီး ဖြစ်၏။ ကိုး စား သူ တို့ အ ဖို့၊ ကိုယ် တော် သည် ဒိုင်း လွှား သ ဖွယ် ဖြစ် တော် မူ၏။6 သင် သည် ပဲ့ ပြင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ လျက်၊ မု သာ သုံး သူ ထင် ရှား ဖြစ် မည် စိုး ရိမ် ရန် ရှိ သော ကြောင့်၊ နှုတ် က ပတ် တော် တွင် ထပ် ဖြည့်၍ မ သွင်း နှင့်။7 ကိုယ် တော့် ထံ မှ ဆု နှစ် ပါး ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပါ၏။ အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ငြင်း ပယ် တော် မ မူ ပါ နှင့်။8 အ န တ္တ နှင့် မု သာ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ဝေး ကွာ စေ လျက်၊ နွမ်း ပါး ခြင်း၊ ပေါ များ ခြင်း ကို လည်း၊ ဖြစ် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ လို အပ် သော အ စာ ကို သာ သ နား တော် မူ ပါ။9 သို့ မ ဟုတ်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကြွယ် ဝ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား မည် သူ နည်း ဟု ဆို လျက်၊ ကိုယ် တော် အား ငြင်း ပယ် မည် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သ ဖြင့် ခိုး စား မိ လျက်၊ အ ကျွန်ုပ်၏ ဘု ရား သ ခင့် နာ မ တော် အား ရှုတ် ချ မည် ကို သော်လည်း ကောင်း၊ စိုး ရိမ် ပါ၏။10 ကျွန် အ ကြောင်း ကို၊ သ ခင့် ထံ ကုန်း ချော ခြင်း မ ပြု နှင့်။ ပြု လျှင်၊ ထို သူ သည် ကျိန် ဆဲ၍၊ သင်၌ အ ပြစ် သင့် လိမ့် မည် ဟု စိုး ရိမ် ရန် ရှိ၏။11 အ ဘ ကို ဆဲ ဆို၍၊ အ မိ ကို မ ချီး မွမ်း တတ် သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊12 ကိုယ် စင် ကြယ် သည် ဟု ထင် လျက်၊ အ ညစ် အ ကြေး ကို မ ဆေး သေး သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊13 မျက် နှာ မောက် မော် တတ် သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊14 ဆင်း ရဲ သူ တို့ ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှာလည်း ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို လူ့ ဘောင် မှလည်း ကောင်း၊ မျို စား ပယ် ရှား စေ ရန်၊ သွား အ စား သန် လျက်၊ အံ အ စား ထား ပါ သော လူ မျိုး တစ် ဆက်၊ ဤ လေး မျိုး ရှိ ကြ၏။15 မျှော့၌၊ ပေး ပါ၊ ပေး ပါ ဦး ဟု ဆို သော သ မီး နှစ် ကောင် ရှိ၏။ မ ရောင့် ရဲ နိုင် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ တော် ပြီ ဟု မ ဆို တတ် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊16 မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ၊ မြုံ သော ဝမ်း၊ ရေ မ ဝ နိုင် သော မြေ၊ တော် ပြီ ဟု မ ဆို တတ် သော မီး များ တည်း။17 အ ကြင် သူ သည် အ ဘ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ အ မိ ကို မ ကြည် မ ညို၊ မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု အံ့။ ထို သူ၏ မျက် စိ ကို ချိုင့် ရှိ ကျီး အ တို့ သည် ထုတ် ယူ၍။ လင်း တ သား ငယ် များ လည်း စား ကြ ရ လ တ္တံ့။18 ငါ့ ဉာဏ် မ မီ နိုင် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ မ သိ သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊19 ကောင်း ကင် ဖြင့် ရွှေ လင်း တ ပျံ ဝဲ ရာ လမ်း၊ ကျောက် ပေါ် တွင် မြွေ တွား ရာ လမ်း၊ ပင် လယ် ပြင်၌ သင်္ဘော လွှင့် ရာ လမ်း၊ အ ပျို နှင့် လူ ပျို ပြု ကျင့် ရာ လမ်း များ တည်း။20 ထို သို့ ပင်၊ မျောက် မ ထား သော မိန်း မ၏ လမ်း ဖြစ်၏။ သူ သည် စား ပြီး မှ ခံ တွင်း ကို စင် စေ၍၊ ဒု စ ရိုက် ကို မ ပြု မိ ပါ ဟု ဆို တတ်၏။21 မြေ ကြီး တုန် လှုပ် စေ သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ မ ခံ နိုင် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊22 မင်း မူ ရ သော ကျွန်၊ အ စာ ဝ သော လူ မိုက်၊23 လင် ရ သော ရွံ့ ရှာ ဖွယ် မိန်း မ၊ ကိုယ့် သ ခင် မ၏ အ မွေ စား ဖြစ် သူ ကျွန် မ တို့ တည်း။24 မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သေး နုပ် လျက်၊ ပ ညာ ချွန် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား။25 ခွန် အား သေး သော အ မျိုး ဖြစ် သော် လည်း၊ နွေ ဥ တု တွင် ရိ က္ခာ ကို သို ထား တတ် သော ပ ရွက် ဆိတ်၊26 မ သန် စွမ်း သော အ မျိုး ဖြစ် သော် လည်း၊ ကျောက် တောင်၌ နေ သော ခွေး တူ ဝက် တူ၊27 မင်း မ ရှိ သော် လည်း၊ အုပ် စည်း မ ပျက် ပျံ သွား တတ် သော ကျိုင်း၊28 လက် ဖြင့် ကိုင် ရ သော် လည်း၊ နန်း တော်၌ နေ ရ သော အိမ် မြှောင် တို့ တည်း။29 ကောင်း မွန် စွာ သွား တတ် သော အ ရာ သုံး ပါး၊ မု ချ ဆို သော်၊ အ သွား တင့် တယ် သော အ ရာ လေး ပါး ဟူ မူ ကား၊30 တိ ရ စ္ဆာန် တ ကာ တို့ ထက် ခွန် အား ကြီး သ ဖြင့်၊ မည် သည့် အ တွက် ကြောင့် မျှ ရွံ့ ဆုတ် ခြင်း မ ရှိ သော ခြင်္သေ့၊31 ခွေး သ မင်၊ ဆိတ် ထီး၊ ဗိုလ် ခြေ နှင့် ချီ သွား သော ဘု ရင် မင်း တို့ တည်း။32 သင် သည် မိုက် မဲ စွာ ကိုယ် ကို ချီး မြှောက် မိ သော်လည်း ကောင်း၊ မ ကောင်း မှု ကို ကြံ စည် မိ သော်လည်း ကောင်း၊ လက် နှင့် နှုတ် ကို ဖုံး အုပ် လော့။33 နို့ ရည် ကို မွှေ လျှင် နို့ ဓမ်း ရ၏။ နှာ ခေါင်း ကို မွေ့ လျှင် အ သွေး ထွက်၏။ ဒေါ သ ကို မွှေ လျှင် ရန် ဖြစ် တတ်၏။