1 ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ သိုး ဆိတ် အုပ် ကို အ ထိန်း အ ကျောင်း ခွေး များ နှင့် အ တူ နေ ရာ မ ရ ထိုက် သော အ ဘ ရှိ သူ တို့ တည်း ဟူ သော၊ ငါ့ ထက် ငယ် ရွယ် သူ တို့ သည်၊ ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ လေ စွ။2 အင် အား ပျက် ပြီး သူ တို့၏ လက် သ တ္တိ ကြောင့်၊ ငါ့၌ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ သ နည်း။3 ထို သူ တို့ သည် မွတ် သိပ် ခြင်း၊ ဆင်း ရဲ ခြင်း များ ကြောင့် ပိန် ကြုံ၍၊ ယ မန် အ ခါ က ဆိတ် ညံ ရာ လ ဟာ ဖြစ် သော တော၌၊ သဲ ကို ကိုက် စား ရ ကြ၏။4 ချုံ တွင် အ ရွက် ကို ခူး ယူ လျက်၊ အ ဥ ကို စား ရ ကြ၏။5 သူ ခိုး လိုက် ကြ သ ကဲ့ သို့ ဟစ် ခြင်း၊ လူ့ ဘောင် မှ နှင် ထုတ် ခြင်း များ ကို ခံ ရ၍၊6 ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ချောက်၊ မြေ တွင်း၊ ကျောက် ဂူ များ တွင် နေ ရ ကြ၏။7 ချုံ ရှိ ရာ၌ ဟီ သံ ပြု လျက်၊ ခ ရား ပင် ရင်း တွင် ပူး ကပ် နေ ရ ကြ၏။8 လူ မိုက် လူ ယုတ် တို့ သား များ ဖြစ် သ ဖြင့်၊ နေ ပြည် မှ ရိုက် ထုတ် ခံ ရ ကြ ပြီ။9 ယ ခု မူ ကား၊ ငါ သည် သူ တို့ တေး ဖွဲ့ ရာ၊ ပုံ ခိုင်း ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် လေ ပြီ။10 သူ တို့ သည် ငါ့ ကို စက် ဆုပ် သ ဖြင့် ခွာ နေ လျက်၊ ငါ့ မျက် နှာ ကို တံ တွေး မ ထွေး ဘဲ မ နေ ကြ။11 အ သို့ ဆို သော်၊ ငါ့ လေး ညှို့ ကို လျော့၍၊ ငါ့ ကို နှိမ့် ချ တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ တွင် ပါး ချပ် ကြိုး ကို ချွတ် ကြ ခဲ့ ပြီ။12 လူ ညံ့ စု လည်း ညာ ဘက်၌ ထ ကြွ လျက်၊ ခြေ ကို တွန်း ချ၍၊ ဖျက် ဆီး ရန် က တုတ် များ ကို လှန် ကြ၏။13 ငါ သွား ရာ လမ်း ကို ချွတ် ယွင်း စေ၍၊ ဘေး ဒု က္ခ ကို တိုး ပွား စေ ကြ၏။ သူ တို့ တစ် ဘက်၌ မ စ သူ မ ရှိ ချေ။14 ဖြို ဖျက် လျှင်၊ ဖျက် ခြင်း ကျယ် သော အ ပေါက် ကို ဝင် သ ကဲ့ သို့၊ ငါ့ အ ပေါ် သို့ လှိမ့် တက် တိုက် ဝင် ကြ လေ၏။15 ဥ ပဒ် များ သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် လှည့် ရောက်၍၊ ငါ့ အ သ ရေ ကို လေ ကဲ့ သို့ လိုက် လံ ကြ သ ဖြင့်၊ ချမ်း သာ သု ခ သည် မိုး တိမ် ကဲ့ သို့ လွင့် ပါး လေ ပြီ။16 ယ ခု မူ ကား၊ ငါ့ စိတ် ကြေ ကွဲ လျက်၊ ဒု က္ခ နေ့ ရက် များ သည် ငါ့ ကို ကိုင် ဖမ်း ကြ၏။17 ညဉ့် အ ချိန် ငါ့ အ ရိုး များ ထိုး ကျင့်၍၊ မ အိပ် မ စဲ ကိုက် ခဲ သော အ နာ သည်၊18 အား ကြီး သော ကြောင့်၊ ငါ့ အ ဝတ် များ မ တော် မ တန် ဖြစ်၍၊ အင်္ကျီ လည် ခွံ ကဲ့ သို့ စည်း ပတ် လျက် ရှိ၏။19 ငါ့ ကို ရွှံ့ ထဲ သို့ ပစ် ချ တော် မူ သည် ဖြစ်၍၊ ငါ သည် မြေ မုန့် နှင့် ပြာ သ ဏ္ဌာန် တူ၏။20 အ ကျွန်ုပ် ဟစ် သော်၊ ထူး တော် မ မူ။ တန့် ရပ် ပါ သော် လည်း၊ မျက် နှာ ထား တော် မူ ချေ၏။21 ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် အ ပေါ် တွင် ပြောင်း လဲ ရက် စက်၍၊ လက် ရုံး တန် ခိုး ဖြင့် ရန် ငြိုး ဖွဲ့ တော် မူ၏။22 အ ကျွန်ုပ် ကို ချီ၍ လေ ဟုန် စိတ် စေ သည့် ပြင် ပြင်း ပြ သံ ဖြင့် အ ရည် ဖျော် တော် မူ၏။23 သက် ရှိ သ တ္တ ဝါ ခပ် သိမ်း တို့ တွေ့ ဆုံ ရာ ဌာ န တည်း ဟူ သော သေ ခြင်း သို့၊ အ ကျွန်ုပ် ကို ပြန် သွား စေ တော် မူ မည် ဟု၊ အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ သော် လည်း၊24 ပြို ပျက် လျက် ပင် လက် ဆန့် တန်း ခွင့်၊ ပျက် စီး လျက် ပင် အော် ဟစ် ခွင့် ရှိ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။25 ခဲ ယဉ်း သော နေ့ ရက် တာ ကို ခံ ရ သူ့ အ တွက် ငါ ငို ကြွေး၍၊ နွမ်း ပါး သူ့ အ တွက် ငါ စိတ် ညစ် ခဲ့ သည် မ ဟုတ် တုံ လော။26 ငါ သည် အ ကောင်း ကို စောင့် မျှော် သော်၊ အ ဆိုး သင့် ရောက် ခဲ့၏။ အ လင်း ကို စောင့် စား သော်၊ မှောင် ကျ ခဲ့ လေ စွ။27 မ ပြတ် မ စဲ ငါ့ သည်း အူ ပူ လျက်၊ ဒု က္ခ နေ့ ရက် များ သင့် ရောက် လေ ပြီ။28 နေ ရောင် ကို ရှောင် လျက်၊ မှိုင် ကာ မှိုင် ကာ သွား လာ ရ၏။ ပ ရိ သတ် တွင် ရပ်၍ အော် ဟစ် ရ သည် နှင့်၊29 ခွေး အ၏ အစ် ကို၊ ကု လား အုပ် ငှက်၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ်၏။30 ငါ့ အ သား မည်း၍ အ ရိုး များ ပူ လောင် လျက် ရှိ သ ဖြင့်၊31 ငါ့ စောင်း သည် မြည် တမ်း သံ၊ နှဲ ခ ရာ လည်း ငို ကြွေး သံ ကို ပြု လေ စွ တ ကား။