1 ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း သည် ပ ဒေ သ ရာဇ် မင်း သုံး ကျိပ် နှစ် ပါး တို့ နှင့် မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် ပါ အ လုံး အ ရင်း တို့ ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ချီ တက် ဝိုင်း ဝန်း တိုက် ခိုက် လေ ရာ2 မြို့ အ တွင်း၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ထံ၊ ရာ ဇ သံ တို့ ကို စေ လွှတ် မိန့် မှာ သည် ကား3 သင့် ရွှေ ငွေ၊ သင် မြတ် နိုး သော မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ သည် ငါ ပိုင် ဖြစ် ပြီ ဟူ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား သော်၊4 ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ အ ရှင် မင်း မြတ်၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ကျွန် တော် နှင့် ကျွန် တော် ပိုင် သ မျှ ပါ အ ရှင် ပိုင် ဖြစ် ပါ သည် ဟု လျောက် လိုက် ၏။5 ထပ် မံ ရာ ဇ သံ တို့ လာ ရောက်၍ သင် ပိုင် ရွှေ ငွေ၊ မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ ကို ငါ့ ထံ ဆက် သ ရ မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် မှာ6 နက် ဖြန် ယ ခု အ ချိန် ငါ့ ကျွန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြီး လျှင် သင့် နန်း တော် မှ စ၍ သင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နေ အိမ် များ တွင် လျှောက် စစ် လျက် သင် နှစ် သက် သ မျှ ကို လက် ရွေး သိမ်း ယူ စေ မည် ဟူ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ၏ အ မိန့် တော် ကို ပြန် ကြား ကြ ၏။7 ထို အ ခါ ဣ သ ရေ ဘု ရင် သည် ပြည် လူ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ကို ခေါ်၍ ထို မင်း ရန် ရှာ သည် ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ရွှေ ငွေ၊ မိ ဖု ရား၊ သား တော် သ မီး တော် များ ကို တောင်း ဆို လိုက် ရာ ငါ မ ငြင်း ဟု မိန့် ဆို သော်8 လူ ကြီး မှ စ၍ ပ ရိ သတ် လုံး က၊ နာ ယူ ဝန် ခံ တော် မ မူ ပါ လင့် ဟု လျှောက် တင် ကြ သည် နှင့် အ ညီ9 ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း၏ ရာ ဇ သံ တို့ အား ဘု ရင် မင်း က၊ အ ထက် အ မိန့် ပါ သ မျှ ကို ကျွန် တော် နာ ခံ သော် လည်း နောက် ထပ် အ မိန့် တော် ကို မ နာ ခံ နိုင် ပါ ဟု အ ရှင် မင်း မြတ် ထံ လျှောက် တင် ရန် မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း ရာ ဇ သံ တို့ ပြန် သွား တင် လျှောက် ကြ ရာ10 ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း က၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ကြေ မွ သော အ မှုန့် ကို ငါ့ နောက် ပါ သူ တို့ တစ် ယောက် တစ် ဆုပ် စီ စေ့ င ခဲ့ လျှင် ဘု ရား များ တို့ သည် ငါ့ အ ပေါ် တွင် သာ၍ အ ပြစ် စီ ရင် ပါ စေ သော ဟု မှာ လိုက် သော်11 ဓား သိမ်း ရ သူ ကဲ့ သို့ မ သိမ်း ရ သေး သူ မ ပ လွှား သင့် ဟု ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ပြန် ဆို လေ ၏။12 ထို စ ကား ကို ယာ ယီ နန်း တွင် မင်း အ ပေါင်း တို့ နှင့် သောက် စား လျက် နေ သော ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ကြား လျှင် စစ် ခင်း ကြ လော့ ဟု ဗိုလ် မှူး တို့ အား အ မိန့် ထုတ် ဆင့် သည် အ တိုင်း မြို့ ရှေ့ မှာ စစ် ခင်း ကြ လေ ၏။13 ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ထံ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ချဉ်း လာ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သည် ကား ကြီး စွာ သော ထို အ လုံး အ ရင်း ကို မြင် ၏ လော။ သင့် လက် သို့ ယ နေ့ အပ် မည့် အ လျောက် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် သိ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆင့် ဆို လျှင်14 အာ ဟပ် မင်း က လည်း၊ မည် သူ့ လက် ဖြင့် ပါ နည်း ဟု မေး လျှောက် ရာ၊ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ လက် ဖြင့် တည်း ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ပြန် သည့် ကာ လ စ တင် တိုက် ခိုက် ရ မည် ကား မည် သည့် ဘက် က ပါ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်15 ဘု ရား မင်း တည်း ဟု ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ အာ ဟပ် မင်း သည် အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ နှစ် ရာ့ သုံး ကျိပ် နှစ် ယောက် တို့ ကို စု ရုံး ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ရှိ ရဲ မက် ပေါင်း ခု နစ် ထောင် တို့ ကို လည်း စု ဝေး စေ ၏။16 မွန်း တည့် အ ချိန်၊ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း နှင့် တ ကွ ဝိုင်း ညီ သော မင်း သုံး ကျိပ် နှစ် ပါး တို့ ပါ ယာ ယီ နန်း တွင် သောက် စား ယစ် မူး လျက် နေ ကြ စဉ် ပင်၊ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ တပ် ဦး ချီ ထွက် ကြ သည့် ကာ လ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင်း မှ လူ များ ထွက် လာ ကြ ပါ သည် ဟု ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း စေ ခိုင်း သူ တို့ တင် လျှောက် ကြ သော အ ခါ မိတ် ဖွဲ့ ရန် လာ သည် ဖြစ် စေ၊17 18 ရန် မူ ရန် လာ သည် ဖြစ် စေ လက် ရ ဖမ်း ကြ လော့ ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။19 ထို သို့ အ ဝေး ဝန် တို့၏ အ စေ အ ပါ များ သည် နောက် ထပ် အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ၊20 မြို့ တွင်း မှ ချီ ထွက် လျက် အ သီး အ သီး တစ် ယောက် ကျ လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ရှု ရိ တပ် ပျက် ပြေး ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ တပ် သား တို့ လိုက် ကြ ၏။ ရှု ရိ ဘု ရင် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း မူ ကား မြင်း စီး လျက် မြင်း စီး သူ ရဲ အ ချို့ နှင့် ထွက် ပြေး ၍ လွတ် လေ ၏။21 ဣ သ ရေ ဘု ရင် လည်း မြင်း တပ်၊ ရ ထား တပ် များ ကို ချီ ထွက် ဖျက် ဆီး လျက် ရှု ရိ တပ် ကို အ ပြင်း အ ထန် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ပြီး နောက် ဆို ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် သည်22 ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ချဉ်း ကပ် ပြီး လျှင် နှစ် ဦး သ မ ယ တိုင် ရောက် သော အ ခါ စစ် တိုက် ရာ ရှု ရိ ဘု ရင် ချီ လာ ဦး မည် ဖြစ် ၍ ခိုင် လုံ အောင် သ တိ နှင့် စီ မံ လော့ ဟု နှိုး ဆော် လေ ၏။23 ရှု ရိ ဘု ရင့် ကျေး ကျွန် တို့ က လည်း သူ တို့ ဘု ရား သည် တောင် ကို အ စိုး ရ သော ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ငါ တို့ ကို နိုင် ကြ ပေ ၏။ လွင် ပြင်၌ တိုက် ရ လျှင် မူ ကား ငါ တို့ မု ချ နိုင် ကြ လိမ့် မည်။24 မင်း တို့ ကို ချန် လှပ်၍ သူ တို့ နေ ရာ၌ ဗိုလ် မှူး များ ကို တင် ထား တော် မူ လျက်25 ကျ ဆုံး သော အ လုံး အ ရင်း နှင့် အ မျှ မြင်း အ စား မြင်း၊ ရ ထား အ စား ရ ထား၊ အ လုံး အ ရင်း ဖြည့် စွက် တော် မူ ပါ။ လွင် ပြင် ၌ တိုက် ရ လျှင် ကျွန် တော် တို့ မု ချ နိုင် ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် တင် ကြ သော စ ကား ကို လိုက် နာ စီ ရင် လေ ၏။26 ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း သည် နှစ် ဦး အ ခါ သ မ ယ တွင် ရှု ရိ ဗိုလ် ထု ကို စု ရုံး စေ ပြီး မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် ရန် အာ ဖက် မြို့ သို့ ချီ သွား ၏။27 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လည်း စား နပ် ရိ က္ခာ အ စုံ နှင့် စု ရုံး လျက် ဆီး ဆို့ ရန် ချီ ထွက် ကြ ရာ ပြည် လုံး နှံ့ သော ရှု ရိ တပ် တို့ ရှေ့ တွင် ဆိတ် အုပ် နှစ် စု မျှ သ ဖွယ် စွဲ ရပ် ကြ ၏။28 ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် သည် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ ချဉ်း ကပ် ပြန် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို သည် ကား ရှု ရိ လူ မျိုး တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ရား သည် လွင် ပြင် ကို အ စိုး မ ရ၊ တောင် ကို သာ အ စိုး ရ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ဆို ကြ သော ကြောင့် ကြီး စွာ သော ထို အ လုံး အ ရင်း ကို သင့် လက် သို့ အပ် ဦး မည်။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ ရ ကြ မည် ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။29 ခု နစ် ရက် တိုင် တိုင်၊ တပ် နှစ် သွယ် ရင် ဆိုင် စွဲ လျက် သ တ္တ မ နေ့ ၌ စစ် တိုက် ကြ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ရှု ရိ ခြေ သည် တစ် သိန်း ကို နေ့ ချင်း လုပ် ကြံ သ ဖြင့်၊30 ကြွင်း သော တပ် သား တို့ သည် အာ ဖက် မြို့ ရောက် ပြေး ခို ကြ လျှင် လူ နှစ် သောင်း ခု နစ် ထောင် တို့ အ ပေါ် သို့ မြို့ ရိုး ပြို လဲ လေ ၏။ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း လည်း မြို့ တွင်း ရှိ အိမ် အ တွင်း ခန်း သို့ ပြေး ခို သော်၊31 ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ဘု ရင် မင်း များ သည် သ နား တတ် ကြောင်း၊ ကျွန် တော် တို့ ကြား ရ ပါ သည်။ ကျွန် တော် တို့ သည် လျှော် တေ ဝတ် လျက် လည် တွင် ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ တိုး လျှိုး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ အ သက် တော် ကို ချမ်း သာ ပေး ကောင်း ပေး ပါ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် တင် သည့် အ တိုင်း32 လျှော် တေ ဝတ် လျက် လည် တွင် ကြိုး ကွင်း စွပ် လျက် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင့် ထံ တိုး လျှိုး ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ကျွန် ဗင်္ဟာ ဒဒ် က အ သက် ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ ဟု တောင်း ပန် ကြောင်း နှင့် လျှောက် တင် ကြ သော်၊ ငါ့ နောင် တော် အ သက် ရှင် သေး သ လော ဟု မေး ရာ33 နိ မိတ် ကောင်း စ ကား ဟု ရုတ် ခြည်း ထင် မှတ် လျက် အ ရှင့် နောင် တော် ဗ င်္ဟာ ဒဒ် ပါ တည်း ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ သွား ၍ ခေါ် ကြ လော့ ဟူ သော အ မိန့် တော် နှင့် အ ညီ ဗ င်္ဟာ ဒဒ် မင်း ရောက် လျှင် ရ ထား တော် ထက် သို့ တက် ခွင့် ရ ပြီး နောက်34 အ ရှင့် ခ မည်း တော် လက် မှ ကျွန် တော့် ခ မည်း တော် ယူ ထား သော မြို့ များ ကို ပြန် ဆက် ပါ့ မည် ပြင် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင်း ၌ ရှု ရိ ရပ် ကွက် ကို ကျွန် တော့် ခ မည်း တော် သတ် မှတ် ခဲ့ သည့် နည်း တူ အ ရှင် လည်း ဒ မာ သက် မြို့ တွင်း၌ ဣ သ ရေ လ ရပ် ကွက် သတ် မှတ် တော် မူ ပါ ဟု ဆို ရာ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထို သို့ သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ ခဲ့ လျှင် လွှတ် လိုက် မည် ဟု ဆို ၍ သ စ္စာ မိတ် ဖွဲ့ လျက် လွှတ် လိုက် လေ ၏။35 ပ ရော ဖက် ဂိုဏ်း သား တစ် ပါး က၊ ငါ့ ကို ရိုက် နှက် ပါ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အ ပေါင်း အ ဖော် အား ဆို သော်36 မ ရိုက် လို ပါ ဟု ငြင်း ဆို သည် နှင့် ထို ပ ရော ဖက် က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို မ နာ ယူ သော ကြောင့်၊ ငါ့ ထံ မှ သွား စဉ် တွင် ခြင်္သေ့ ကိုက် သတ် တော့ မည် ဟု ဆို သည့် အ ရ၊ ထို သူ သွား စဉ် တွင် ခြင်္သေ့ တွေ့၍ ကိုက် သတ် လေ ၏။37 ထို ပ ရော ဖက် သည် အ ခြား သူ့ ကို တွေ့ သ ဖြင့် ငါ့ ကို ရိုက် နှက် ပါ လော့ ဟု ဆို ပြန် သည် နှင့် အ ညီ နာ ကျင် စွာ အ ရိုက် အ နှက် ခံ ပြီး မှ38 မျက် ခုံး ပေါ် တွင် အ ဝတ် ပတ် စည်း၍ အ သွင် ပြောင်း လျက် လမ်း တွင် ဘု ရင် မင်း ကို ငံ့ လင့် ရန် သွား လေ ၏။39 ဘု ရင် မင်း ထွက် လာ ရာ ထို ပ ရော ဖက် က၊ ကျွန် တော် မျိုး စစ် တိုက် မည် ပြု စဉ် တွင် စစ် ပွဲ မှ ထွက် လာ သူ တစ် ဦး သည် သုံ့ ဘမ်း သူ တစ် ယောက် ကို ကျွန် တော့် ထံ အပ်၍ ထို သူ့ ကို စောင့် ထိန်း လော့။ ပျောက် လျှင် သူ့ အ သက် အ စား သင့် အ သက် သော် လည်း ကောင်း၊ ငွေ ချိန် ခွက် သုံး ဆယ် သော် လည်း ကောင်း၊ လျော် ရ မည် ဟု ထား ခဲ့ သော် လည်း40 ကျွန် တော် မျိုး၌ အ ရပ် ရပ် အ မှု များ ပြား သည့် အ တွက် ထို သူ ပျောက် ပါ သည် ဟု ဟစ် ကြွေး လျှင် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် က၊ ထို အ တိုင်း သင် ခံ ရ မည်။ သင့် ကိုယ် တိုင် ဆုံး ဖြတ် လေ ပြီ ဟု မိန့် ဆို ရာ41 ပ ရော ဖက် သည် ပတ် စည်း သော အ ၀တ် ကို ရုတ် ခြင်း ဖြည် သ ဖြင့် ပ ရော ဖက် ဖြစ် ကြောင်း ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သိ မြင် လေ ၏။42 ပ ရော ဖက် က လည်း ငါ မြေ လှန် ခဲ့ သူ့ ကို သင် လွှတ် လိုက် သည့် အ တွက် သူ့ အ သက် အ စား သင့် အ သက် သူ့ ဗိုလ် ထု အ စား သင့် ဗိုလ် ထု ခံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို သော်၊43 ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် သည် စိတ် မျက် ငြို ငြင် စွာ ရှ မာ ရိ မြို့ နန်း တော် သို့ ဝင် သွား လေ ၏။