1 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“ใบหย่ากับแม่ของพวกเจ้าที่เราใช้ไล่นางไปนั้นอยู่ที่ไหน?หรือเจ้าหนี้ของเราคนใดที่เราขายพวกเจ้าไปให้เขา?นี่แน่ะ เจ้าถูกขายเพราะบาปของเจ้าและแม่ของเจ้าถูกไล่ไปเพราะความทรยศของเจ้า2 ทำไมนะ เมื่อเรามาจึงไม่พบผู้ใดเลย?เมื่อเราร้องเรียกจึงไม่มีใครตอบ?มือเราสั้นเกินกว่าจะไถ่ถอนได้หรือ?และเราไม่มีกำลังจะช่วยกู้หรือ?ดูสิ เราทำให้น้ำทะเลแห้งด้วยการกำราบของเราเราทำให้แม่น้ำทั้งหลายเป็นถิ่นทุรกันดารปลาของแม่น้ำนั้นๆ ก็เน่าเหม็นเพราะขาดน้ำและตายไปเพราะกระหายน้ำ3 เราห่มท้องฟ้าด้วยความดำมืดและใช้ผ้ากระสอบเป็นสัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์เป็นผ้าคลุมของมัน”4 ผู้รับใช้ถูกทำให้อัปยศแต่ได้รับการแก้ต่าง พระยาห์เวห์องค์เจ้านายประทานแก่ข้าพเจ้าให้มีลิ้นของผู้ได้รับการสั่งสอนเพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักการค้ำชูคือค้ำชูผู้อิดโรยด้วยถ้อยคำทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุกพระองค์ทรงปลุกหูของข้าพเจ้าเพื่อให้ฟังเหมือนอย่างคนได้รับการสั่งสอน5 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงเปิดหูข้าพเจ้าและข้าพเจ้าเองไม่ได้ขัดขืนข้าพเจ้าไม่ได้หันหลังกลับ6 ข้าพเจ้าเปิดหลังให้ผู้โบยตีข้าพเจ้าและหันแก้มแก่คนดึงเคราข้าพเจ้าออกข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนหน้าจากการเยาะเย้ยและการถ่มน้ำลายรดมธ.26:67; มก.14:657 แต่พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้าเพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะไม่ถูกทำให้อัปยศเพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าข้าพเจ้าให้เหมือนหินเหล็กไฟและข้าพเจ้าทราบว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย8 พระองค์ผู้ทรงแก้ต่างให้ข้าพเจ้านั้นอยู่ใกล้ใครจะสู้ความกับข้าพเจ้าก็ให้เรายืนขึ้นมาด้วยกันและใครจะกล่าวหาข้าพเจ้าก็ให้เขาเข้ามาใกล้ข้าพเจ้า9 นี่แน่ะ พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้าใครจะกล่าวว่าข้าพเจ้ามีความผิด?ดูสิ พวกเขาทุกคนจะหลุดลุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้าตัวแมลงจะกัดกินพวกเขาเสียรม.8:33-3410 ใครบ้างในพวกเจ้าที่เกรงกลัวพระยาห์เวห์และฟังเสียงผู้รับใช้ของพระองค์?เขาผู้ดำเนินในความมืดและปราศจากความสว่างแต่ยังวางใจในพระนามพระยาห์เวห์และพึ่งอาศัยพระเจ้าของเขา11 นี่แน่ะ พวกเจ้าทุกคนที่ก่อไฟผู้เอาดุ้นไฟคาดตัวเจ้าไว้จงเดินด้วยแสงไฟของพวกเจ้าและด้วยดุ้นไฟซึ่งเจ้าได้ก่อพวกเจ้าจะได้รับสิ่งนี้จากมือของเราคือ เจ้าจะต้องนอนลงในที่ทุกข์ทรมาน