1 การพิพากษาชอบธรรมของพระเจ้า เราพร้อมให้ผู้ไม่ได้ขอนั้นแสวงหาได้และให้ผู้ไม่ได้เสาะหานั้นพบได้รม.10:20เราพูดว่า “เราอยู่นี่ เราอยู่นี่”กับชนชาติที่ไม่ได้ถูกขนานนามตามชื่อของเราฉบับกรีกว่า กับประชาชาติที่ไม่ได้ออกนามของเรา2 เรายื่นมือของเราออกไปทั้งวันให้กับชนชาติมักกบฏรม.10:21ผู้ดำเนินในทางไม่ดีและติดตามอุบายของพวกเขาเอง3 ชนชาติที่ยั่วเย้าเราอย่างซึ่งๆ หน้าอยู่เสมอทำการถวายบูชาตามสวนและเผาเครื่องหอมบนกองอิฐ4 พวกนั่งอยู่ในอุโมงค์ฝังศพและค้างคืนในที่ลึกลับพวกกินเนื้อหมูและมีแกงซึ่งมีเนื้อที่เป็นมลทินในภาชนะของเขา5 พวกที่กล่าวว่า “ออกไปห่างๆอย่าเข้ามาใกล้ เพราะข้าบริสุทธิ์กว่าเจ้า”สิ่งเหล่านี้เป็นควันอยู่ในจมูกของเราเป็นไฟซึ่งไหม้อยู่ทั้งวัน6 ดูสิ มีการบันทึกไว้ต่อหน้าเราเราจะไม่นิ่งเงียบ แต่เราจะตอบสนองเออ เราจะตอบสนองไว้ในอกแปลได้อีกว่า ไว้บนตักของพวกเขา7 ทั้งความชั่วของพวกเขา และความชั่วของบรรพบุรุษเขารวมกัน พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เพราะพวกเขาเผาเครื่องหอมบนภูเขาและกล่าวหยาบช้าต่อเราบนเนินเราจะตวงการทำชั่วครั้งก่อนๆ ของพวกเขาเข้าไปในอกแปลได้อีกว่า ไปบนตักของเขาทั้งหลาย8 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“เหมือนเหล้าองุ่นซึ่งหาได้จากพวงองุ่นและคนเขาพูดกันว่า ‘อย่าทำลายมันเสียเพราะมีพรอยู่ในนั้น’ อย่างไรเราก็จะทำด้วยเห็นแก่ผู้รับใช้ของเราเพื่อจะไม่ทำลายพวกเขาจนหมดสิ้นอย่างนั้น9 เราจะนำเชื้อสายออกมาจากยาโคบและนำผู้รับมรดกในบรรดาภูเขาของเราออกมาจากยูดาห์ผู้เลือกสรรของเราจะได้รับมันเป็นมรดกและบรรดาผู้รับใช้ของเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น10 ชาโรนจะเป็นลานหญ้าสำหรับฝูงแพะแกะและหุบเขาอาโคร์ยชว.7:24-26เป็นที่ให้ฝูงโคนอนพักเพื่อชนชาติของเราที่แสวงหาเรา11 แต่เจ้าทั้งหลายผู้ละทิ้งพระยาห์เวห์ผู้ลืมภูเขาบริสุทธิ์ของเราผู้จัดงานเลี้ยงให้แก่ พระชะตาและเติมเหล้าองุ่นประสมเต็มถ้วยแก่ พระลิขิต12 เราจะลิขิตแปลได้อีกว่า นับ คำนี้ในภาษาฮีบรูเป็นคำพ้องเสียงกับคำว่า พระลิขิตเจ้าทั้งหลายให้แก่ดาบและเจ้าทุกคนจะต้องหมอบลงต่อผู้สังหารเพราะว่าเมื่อเราเรียกนั้น พวกเจ้าไม่ตอบเมื่อเราพูด พวกเจ้าไม่ฟังแต่พวกเจ้าทำสิ่งชั่วร้ายในสายตาของเราและเลือกสิ่งที่เราไม่ปีติยินดี”13 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า“นี่แน่ะ ผู้รับใช้ของเราจะได้รับประทานแต่เจ้าทั้งหลายจะหิวนี่แน่ะ บรรดาผู้รับใช้ของเราจะได้ดื่มแต่พวกเจ้าจะกระหายนี่แน่ะ พวกผู้รับใช้ของเราจะเปรมปรีดิ์แต่เจ้าทั้งหลายจะอับอาย14 นี่แน่ะ ผู้รับใช้ของเราจะร้องเพลงจากใจยินดีแต่เจ้าทั้งหลายจะร้องจากใจเจ็บปวดและครวญครางจากวิญญาณจิตระทม15 พวกเจ้าจะละชื่อของเจ้าไว้แก่ผู้เลือกสรรของเราเพื่อใช้แช่งสาปและพระยาห์เวห์ องค์เจ้านายจะทรงทำให้เจ้าตายแต่จะทรงเรียกชื่อผู้รับใช้พระองค์ด้วยชื่ออื่น16 ดังนั้น ใครขอพรให้ตัวเองในแผ่นดินเขาจะขอในพระนามพระเจ้าแห่งสัจจะและใครสาบานในแผ่นดินจะสาบานในพระนามพระเจ้าแห่งสัจจะเพราะความลำบากเมื่อครั้งก่อนก็ถูกลืมกันไปแล้วและถูกซ่อนเสียจากนัยน์ตาของเรา17 ความรุ่งโรจน์ของฟ้าสวรรค์และโลกใหม่ “เพราะดูสิ เราสร้างฟ้าสวรรค์ใหม่และสร้างแผ่นดินโลกใหม่อสย.66:22;2 ปต.3:13; วว.21:1เพราะสิ่งเก่าก่อนนั้นจะไม่ถูกจดจำและไม่นึกขึ้นในใจอีก18 แต่จงชื่นบานและเปรมปรีดิ์เป็นนิตย์ในสิ่งที่เราสร้างขึ้นเพราะดูสิ เราจะสร้างเยรูซาเล็มให้เป็นที่เปรมปรีดิ์และประชากรของเมืองนั้นให้เป็นความชื่นบาน19 เราจะเปรมปรีดิ์เพราะเยรูซาเล็มและชื่นบานเพราะประชากรของเราจะไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ในเมืองนั้นอีกทั้งไม่มีเสียงครวญครางวว.21:420 ในที่นั้นจะไม่มีทารกซึ่งมีชีวิตเพียงสองสามวันหรือคนแก่ที่มีอายุไม่ครบกำหนดเพราะคนตายเมื่ออายุร้อยปีจะถือว่าอ่อนวัยส่วนคนอายุน้อยกว่าร้อยปีจะถือว่าถูกแช่งสาป21 พวกเขาจะสร้างบ้านและเข้าอยู่ในนั้นเขาจะปลูกสวนองุ่นและกินผลของมัน22 พวกเขาจะไม่สร้างบ้านแล้วคนอื่นได้เข้าอยู่เขาจะไม่ปลูกสวนแล้วคนอื่นได้กินเพราะว่าอายุชนชาติของเราจะเป็นเหมือนอายุต้นไม้และผู้เลือกสรรของเราจะใช้ผลงานจากมือของเขาไปนาน23 เขาทั้งหลายจะไม่ทำงานโดยเปล่าประโยชน์หรือคลอดลูกเพื่อความสยดสยองเพราะเขาเป็นเชื้อสายของพวกได้รับพรจากพระยาห์เวห์พร้อมกับบรรดาลูกหลานของพวกเขาด้วย24 และจะเป็นดังนี้ คือก่อนที่พวกเขาร้องเรียก เราเองจะตอบขณะที่เขาทั้งหลายยังพูดอยู่ เราเองจะฟัง25 สุนัขป่าและลูกแกะจะหากินเหมือนพวกเดียวกันสิงโตจะกินฟางเหมือนวัวและงูกินผงคลีเป็นอาหารพวกมันจะไม่ทำอันตรายหรือทำลายกันทั่วภูเขาบริสุทธิ์ของเรา”อสย.11:6-9 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ