1 นิมิตเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็มที่อิสยาห์บุตรอามอสได้เห็นในรัชกาลของอุสซียาห์2 พกษ.15:1-7;2 พศด.26:1-23 โยธาม2 พกษ.15:32-38;2 พศด.27:1-9 อาหัส2 พกษ.16:1-20;2 พศด.28:1-27 และเฮเซคียาห์ 2 พกษ.18:1-20:21;2 พศด.29:1-32:33 บรรดากษัตริย์ของยูดาห์2 ความชั่วทั้งหลายของยูดาห์ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงฟัง แผ่นดินโลกเอ๋ย จงเงี่ยหูเพราะพระยาห์เวห์ตรัสว่า“เราได้เลี้ยงลูกและทำให้เติบโตขึ้นแต่พวกเขาได้กบฏต่อเรา3 โคยังรู้จักเจ้าของของมันและลาก็รู้จักรางหญ้าของนายมันแต่อิสราเอลไม่รู้จักชนชาติของเราไม่เข้าใจ”4 เออ ประชาชาติบาปหนาชนชาติที่แบกภาระหนักของความชั่วเชื้อสายของพวกเลวทรามลูกที่ทำความเสื่อมเสียเขาทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์พวกเขาดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลเขาทั้งหลายหันหลังให้พระองค์แปลได้อีกว่า เขาทั้งหลายกลายเป็นคนแปลกหน้า5 ทำไมพวกเจ้ายังอยากถูกเฆี่ยนอีก?ทำไมพวกเจ้ากบฏอยู่เรื่อยไป?ศีรษะก็เจ็บไปหมดใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น6 ตั้งแต่ฝ่าเท้าถึงศีรษะไม่มีตรงไหนปรกติเลยล้วนแต่ฟกช้ำและเป็นรอยเฆี่ยนทั้งยังเป็นแผลเลือดไหลไม่ได้บีบออกหรือพันไว้หรือบรรเทาปวดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า หรือทำให้อ่อนลงด้วยน้ำมัน7 ประเทศของพวกเจ้าก็ร้างเปล่าเมืองทั้งหลายของเจ้าก็ถูกไฟเผาส่วนแผ่นดินของเจ้าทั้งหลายคนต่างด้าวก็ทำลายเสียต่อหน้าพวกเจ้ามันจึงร้างไปเหมือนถูกทำลายล้างด้วยคนต่างด้าว8 ส่วนธิดาศิโยนก็ถูกทิ้งไว้เหมือนเพิงในสวนองุ่นเหมือนกระท่อมในไร่แตงกวาเหมือนเมืองที่ถูกปิดล้อม9 ถ้าพระยาห์เวห์จอมทัพไม่ได้เหลือคนไว้ให้เราบ้างเราก็จะเป็นเหมือนเมืองโสโดมและเหมือนเมืองโกโมราห์ปฐก.19:24; รม.9:2910 จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์พวกผู้ปกครองเมืองโสโดมจงเงี่ยหูฟังธรรมบัญญัติของพระเจ้าของเราพวกประชาชนเมืองโกโมราห์11 พระยาห์เวห์ตรัสว่า“เครื่องบูชามากมายของเจ้านั้นเป็นประโยชน์อะไรกับเรา?แกะตัวผู้ที่เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวนั้นเรามีเกินพอแล้วรวมทั้งไขมันของสัตว์ทั้งหลายที่ขุนไว้นั้นเราไม่ปีติยินดีในเลือดของวัวผู้หรือของลูกแกะหรือของแพะผู้12 “เมื่อเจ้าเข้ามาปรากฏตัวต่อหน้าเราใครขอให้พวกเจ้าทำเช่นนี้ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ใครเรียกร้องสิ่งนี้จากมือของพวกเจ้าในการเหยียบเข้ามาในบริเวณของเรา?13 อย่านำของถวายอนิจจังมาอีกเลยเครื่องหอมก็เป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนต่อเราวันเทศกาลเลี้ยงข้างขึ้น วันสะบาโตและการเรียกมาชุมนุมเราทนไม่ได้กับการทำชั่วพร้อมกับการประชุมศักดิ์สิทธิ์14 ใจของเราเกลียดชังวันเทศกาลเลี้ยงข้างขึ้นและวันเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดของเจ้ามันกลายเป็นภาระหนักบนตัวเราเราแบกจนเหน็ดเหนื่อยแล้วอมส.5:21-2215 เมื่อพวกเจ้ากางมือของเจ้าออกเราจะปิดตาของเราจากเจ้าแม้ว่าเจ้าจะอธิษฐานมากมายเราก็จะไม่ฟังด้วยมือของพวกเจ้าเต็มด้วยเลือด16 จงชำระตัว และทำตัวเจ้าให้สะอาดจงเอาความชั่วของเจ้าไปให้พ้นจากสายตาเราจงเลิกทำชั่ว17 จงฝึกทำดีจงเสาะหาความเป็นธรรมจงแก้ไขการบีบบังคับแปลได้อีกว่า จงช่วยผู้ถูกบีบบังคับจงแก้ต่างให้ลูกกำพร้าพ่อจงสู้ความเพื่อหญิงม่าย”18 พระยาห์เวห์ตรัสว่า“มาเถิด ให้พวกเราสู้ความกันถึงบาปของเจ้าเป็นเหมือนสีแดงเข้มก็จะขาวอย่างหิมะถึงมันจะแดงเหมือนผ้าแดงก็จะเป็นอย่างขนแกะ19 ถ้าพวกเจ้าเต็มใจและเชื่อฟังเจ้าจะได้กินผลดีแห่งแผ่นดิน20 แต่ถ้าพวกเจ้าปฏิเสธและกบฏเจ้าจะถูกกลืนกินด้วยคมดาบ”เพราะว่าพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว21 นครเสื่อมทราม นครซื่อสัตย์กลายเป็นเมืองแพศยาแล้วหนอเธอเคยเปี่ยมด้วยความยุติธรรมความชอบธรรมเคยพำนักอยู่ในเธอแต่บัดนี้มีแต่ฆาตกร22 เงินของเจ้ากลายเป็นขี้เงินไปแล้วเหล้าองุ่นของเจ้าก็เจือด้วยน้ำ23 เจ้านายของเจ้าเป็นพวกกบฏและเป็นพรรคพวกกับโจรทุกคนรักสินบนและไล่ตามของกำนัลเขาไม่ได้แก้ต่างให้ลูกกำพร้าพ่อและคดีของหญิงม่ายก็มาไม่ถึงพวกเขา24 ฉะนั้น องค์เจ้านายคือพระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของอิสราเอลตรัสว่า“ดูเถิด เราจะระบายความโกรธเหนือคู่อริของเราและเราจะแก้แค้นศัตรูของเราให้ตัวเอง25 เราจะหันมือของเรามาสู้เจ้าเราจะถลุงไล่ขี้แร่ของเจ้าออกเหมือนล้างด้วยน้ำด่างเราจะเอาสิ่งเจือปนของเจ้าออกให้หมด26 เราจะทำให้ผู้พิพากษาของเจ้าเป็นเหมือนเดิมและจะให้ที่ปรึกษาของเจ้าเหมือนอย่างครั้งแรกภายหลัง เขาจะเรียกเจ้าว่านครชอบธรรมเมืองซื่อสัตย์”27 ศิโยนจะได้รับการไถ่ด้วยความยุติธรรมและคนที่กลับใจในนครนั้นจะรับการไถ่ด้วยความชอบธรรม28 แต่พวกกบฏและพวกคนบาปจะถูกทำลายด้วยกันและพวกที่ละทิ้งพระยาห์เวห์จะถูกล้างผลาญ29 เพราะพวกเจ้าจะอับอายเรื่องต้นโอ๊กต้นโอ๊กในข้อนี้และข้อ 30 คือต้นก่อซึ่งเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ที่เจ้าทั้งหลายชื่นชอบนั้นทั้งจะอับอายเรื่องสวนซึ่งเจ้าทั้งหลายได้เลือกนั้น30 เพราะเจ้าทั้งหลายจะเป็นเหมือนต้นโอ๊กที่ใบเหี่ยวแห้งและเหมือนสวนที่ขาดน้ำ31 และคนแข็งแรงจะกลายเป็นใยป่านและกิจการของเขากลายเป็นประกายไฟแล้วทั้งสองอย่างจะไหม้ไปด้วยกันและไม่มีใครดับได้