1 ความซื่อสัตย์ของพระเจ้าต่ออิสราเอล ( 1 พศด.16:7-22 ) จงขอบพระคุณพระยาห์เวห์ จงร้องออกพระนามพระองค์จงประกาศบรรดากิจการของพระองค์แก่ชนชาติทั้งหลาย2 จงร้องเพลงถวายพระองค์ ร้องเพลงสดุดีถวายพระองค์จงเล่าถึงการอัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์3 จงสรรเสริญพระนามบริสุทธิ์ของพระองค์ให้ใจของบรรดาผู้แสวงหาพระยาห์เวห์ยินดี4 จงแสวงหาพระยาห์เวห์ และพระกำลังของพระองค์แสวงหาพระพักตร์ของพระองค์เสมอ5 จงระลึกถึงการอัศจรรย์ซึ่งพระองค์ทรงกระทำหมายสำคัญและคำพิพากษาจากพระโอษฐ์ของพระองค์6 โอ พงศ์พันธุ์ของอับราฮัมผู้รับใช้ของพระองค์ลูกหลานของยาโคบ บรรดาผู้ที่พระองค์ทรงเลือกสรร7 พระองค์คือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราคำพิพากษาของพระองค์อยู่ทั่วทั้งแผ่นดินโลก8 พระองค์ทรงระลึกถึงพันธสัญญาของพระองค์อยู่เป็นนิตย์คือพระวจนะที่พระองค์ทรงบัญชาไว้ตลอดหนึ่งพันชั่วอายุคน9 คือพันธสัญญาซึ่งทรงทำไว้กับอับราฮัมปฐก.12:7; 17:8และคำปฏิญาณที่ทรงให้ไว้แก่อิสอัคปฐก.26:310 ซึ่งพระองค์ทรงยืนยันอีกกับยาโคบให้เป็นกฎเกณฑ์กับอิสราเอล ให้เป็นพันธสัญญานิรันดร์11 ว่า “เราจะให้แผ่นดินคานาอันแก่เจ้า”เป็นส่วนมรดกของเจ้าทั้งหลายปฐก.28:1312 เมื่อพวกเขายังเป็นแต่คนจำนวนน้อยแค่หยิบมือ ยังเป็นแต่คนต่างด้าวในที่นั้น13 พเนจรไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้นจากราชอาณาจักรนี้ถึงอีกชนชาติหนึ่ง14 พระองค์มิทรงยอมให้ผู้ใดบีบบังคับเขาพระองค์ทรงตักเตือนบรรดาพระราชาด้วยเห็นแก่พวกเขาว่า15 “อย่าแตะต้องผู้ที่เราเจิมไว้อย่าทำอันตรายผู้เผยพระวจนะของเรา”ปฐก.20:3-716 เมื่อพระองค์ทรงเรียกการกันดารอาหารให้เกิดขึ้นในแผ่นดินพระองค์ทรงทำลายอาหารทั้งหมดปฐก.41:53-5717 พระองค์ทรงใช้ชายคนหนึ่งไปข้างหน้าพวกเขาคือโยเซฟผู้ถูกขายไปเป็นทาสปฐก.37:28; 45:518 พวกเขาทำให้เท้าทั้งคู่ของเขาเจ็บด้วยตรวนคอของเขาเข้าอยู่ในปลอกเหล็ก19 จนกว่าสิ่งที่เขากล่าวได้เกิดขึ้นจริงพระดำรัสของพระยาห์เวห์พิสูจน์ว่าเขาถูกปฐก.39:20-40:2320 พระราชาก็ทรงใช้ให้ไปปล่อยตัวเขาผู้ปกครองของชนชาติทั้งหลายได้ปล่อยเขาเป็นอิสระปฐก.41:1421 พระราชาทรงตั้งเขาให้เป็นเจ้านายเหนือวังของพระองค์เป็นผู้ปกครองกรรมสิทธิ์ทั้งสิ้นของพระองค์ปฐก.41:39-4122 ให้บังคับบัญชาข้าราชการของพระองค์ตามชอบใจและสอนสติปัญญาแก่ผู้อาวุโสของพระองค์23 แล้วอิสราเอลได้มาที่อียิปต์ปฐก.46:6ยาโคบได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของฮามปฐก.47:1124 และพระเจ้าทรงทำให้ประชากรของพระองค์มีลูกดกและทรงทำให้พวกเขาแข็งแรงกว่าคู่อริ25 พระองค์ทรงหันใจเขาเหล่านั้นให้เกลียดประชากรของพระองค์ให้ใช้กลอุบายแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์อพย.1:7-1426 พระองค์ทรงใช้โมเสสผู้รับใช้ของพระองค์และอาโรนผู้ที่พระองค์ทรงเลือกไว้อพย.3:1-4:1727 เขาทั้งสองทำหมายสำคัญของพระองค์ท่ามกลางคนเหล่านั้นทำการอัศจรรย์ในแผ่นดินของฮาม28 พระองค์ทรงใช้ความมืดมาทำให้แผ่นดินมืดอพย.10:21-23เขาทั้งหลายมิได้กบฏต่อพระวจนะของพระองค์29 พระองค์ทรงทำให้น้ำกลายเป็นเลือดและให้ปลาของพวกเขาตายอพย.7:17-2130 แผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยกบแม้แต่ในห้องบรรทมพระราชาของเขาอพย.8:1-631 พระองค์ตรัส แล้วฝูงเหลือบก็มาอพย.8:20-24และริ้นมีไปทั่วเขตแดนของพวกเขาอพย.8:16-1732 พระองค์ประทานลูกเห็บแทนฝนแก่พวกเขาและฟ้าผ่าในแผ่นดินของพวกเขา33 พระองค์ทรงตีเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของพวกเขาและทรงฟาดต้นไม้ในเขตแดนของพวกเขาแหลกไปอพย.9:22-2534 พระองค์ตรัส แล้วตั๊กแตนวัยบินก็มาและตั๊กแตนวัยกระโดดมานับไม่ถ้วน35 มากินพืชในแผ่นดินของพวกเขาหมดและกินผลแห่งดินของพวกเขาสิ้นอพย.10:12-1536 พระองค์ทรงสังหารบุตรหัวปีในแผ่นดินของพวกเขาคือผลแรกแห่งกำลังทั้งสิ้นของพวกเขาอพย.12:2937 แล้วพระองค์ทรงนำอิสราเอลออกไป พร้อมกับเงินและทองคำและไม่มีสักคนหนึ่งในเผ่าของพระองค์สะดุด38 เมื่อเขาทั้งหลายจากไป อียิปต์ก็ยินดีเพราะอียิปต์หวาดกลัวอิสราเอลอพย.12:33-3639 พระองค์ทรงกางเมฆเป็นเครื่องกำบังและไฟให้ความสว่างเวลากลางคืนอพย.13:21-2240 เขาทั้งหลายร้องขอ แล้วพระองค์ทรงนำนกคุ่มมาและทรงให้พวกเขาอิ่มด้วยอาหารจากฟ้าอพย.16:2-1541 พระองค์ทรงเปิดหิน แล้วน้ำก็ไหลออกมามันไหลไปเป็นแม่น้ำในที่แห้งแล้งอพย.17:1-7; กดว.20:2-1342 เพราะพระองค์ทรงระลึกถึงพระสัญญาบริสุทธิ์ของพระองค์และอับราฮัมผู้รับใช้ของพระองค์43 พระองค์จึงทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาด้วยความชื่นบานทรงนำผู้ที่ทรงเลือกสรรไว้นั้นด้วยการร้องเพลง44 และพระองค์ประทานแผ่นดินของบรรดาประชาชาติแก่เขายชว.11:16-23และพวกเขาได้ผลแห่งแรงงานของชาวประเทศทั้งหลายเป็นกรรมสิทธิ์45 เพื่อพวกเขาจะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระองค์และรักษาธรรมบัญญัติของพระองค์สรรเสริญพระยาห์เวห์ภาษาฮีบรูคือ ฮาเลลูยาห์