1
พระเจ้าทรงสัญญากับผู้รับการเจิม เหตุใดบรรดาประชาชาติจึงคิดกบฏ?ทำไมชาวประเทศทั้งหลายคิดลมๆ แล้งๆ?
2
บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลกตั้งตนเองขึ้นและนักปกครองปรึกษากันต่อสู้พระยาห์เวห์กับผู้รับการเจิมของพระองค์กจ.4:25-26 กล่าวว่า
3
“ให้เราหักโซ่ตรวนและสลัดเครื่องจำจองของเขาให้พ้นจากเราเถิด”
4
พระองค์ผู้ประทับในสวรรค์ทรงพระสรวลคำราชาศัพท์หมายถึง หัวเราะองค์เจ้านายทรงเย้ยหยันเขาเหล่านั้น
5
แล้วตรัสกับเขาทั้งหลายด้วยความกริ้วและด้วยความเดือดดาลก็ทรงทำให้เขาหวาดกลัว ตรัสว่า
6
“เราเองได้ตั้งกษัตริย์ของเราไว้แล้วบนศิโยน ภูเขาบริสุทธิ์ของเรา”
7
ข้าพเจ้าจะบอกถึงกฎเกณฑ์ของพระยาห์เวห์พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเป็นบุตรของเรา วันนี้เราให้กำเนิดเจ้าแล้วกจ.13:33; ฮบ.1:5; 5:5
8
จงขอจากเราเถิด และเราจะมอบบรรดาประชาชาติให้เป็นมรดกของเจ้าตลอดจนแผ่นดินโลกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้า
9
เจ้าจะตีพวกเขาให้แตกด้วยคทาเหล็กวว.2:26-27; 12:5; 19:15และฟาดให้แหลกเป็นชิ้นๆ ดุจภาชนะของช่างปั้นหม้อ”
10
เพราะฉะนั้น กษัตริย์ทั้งหลายเอ๋ย จงฉลาดเถิดบรรดาผู้ปกครองแห่งแผ่นดินโลกเอ๋ย จงรับคำเตือนเถิด
11
จงปรนนิบัติพระยาห์เวห์ด้วยความยำเกรงและจงเปรมปรีดิ์จนเนื้อเต้น
12
จงจุมพิตพระบุตรภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน แปลได้อีกว่า จงจุมพิตพระบาท คำแปลทั้งสองอย่างหมายถึงการแสดงความเคารพต่อกษัตริย์อิสราเอลที่พระเจ้าได้ทรงเจิมไว้ในข้อ 6-7หาไม่ พระองค์จะกริ้ว และเจ้าต้องพินาศจากทางนั้นเพราะความกริ้วของพระองค์จุดให้ลุกได้รวดเร็วทุกคนที่เข้ามาลี้ภัยในพระองค์ก็เป็นสุข