1 พระเจ้าทรงดูแลสิ่งที่ได้ทรงสร้าง จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ใหญ่ยิ่งนักพระองค์ทรงพระสิริและความสง่างามเป็นฉลองพระองค์2 ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจอาภรณ์ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน3 ผู้ทรงวางคานที่ประทับอันสูงของพระองค์ข้อ 3-5 เนื้อความกล่าวถึงพระเจ้า ดังนั้นคำสรรพนามที่ใช้จึงเป็นคำสรรพนามบุรุษที่สามไว้ในน้ำผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถผู้ประทับไปบนปีกของลม4 ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสารทรงใช้ไฟที่ลุกโชนเป็นผู้รับใช้ของพระองค์ฮบ.1:75 พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันสั่นคลอนเป็นนิตย์นิรันดร์6 พระองค์ข้อ 6-9 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สองทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างคลุมด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา7 เมื่อพระองค์ทรงกำราบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป8 ไหลขึ้นภูเขา ไหลลงหุบเขาไปไหลไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้อยู่นั้น9 พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก10 พระองค์ข้อ 10-19 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สามทรงทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขาน้ำนั้นก็ไหลไปตามหว่างเขา11 ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่มและให้ลาป่าดับความกระหายของมัน12 ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัยมันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้13 พระองค์ทรงรดน้ำภูเขาจากที่ประทับอันสูงของพระองค์แผ่นดินโลกก็อิ่มด้วยผลแห่งพระราชกิจของพระองค์14 พระองค์ทรงให้หญ้างอกมาเพื่อสัตว์เลี้ยงและให้ผักแก่มนุษย์ได้เพาะปลูกเพื่อเขาจะทำให้เกิดอาหารจากแผ่นดิน15 และเหล้าองุ่น ซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดีน้ำมัน เพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสงและอาหาร ซึ่งเสริมเรี่ยวแรงแก่ใจมนุษย์16 บรรดาต้นไม้ของพระยาห์เวห์ได้อิ่มหนำคือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ได้ทรงปลูกไว้17 นกสร้างรังของมันอยู่ในนั้นส่วนนกยางมีต้นสนสามใบเป็นบ้านของมัน18 ภูเขาสูงเป็นของเลียงผาหินเป็นที่ลี้ภัยของตัวกระจงผา19 พระองค์ทรงตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดูดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน20 พระองค์คำสรรพนามบุรุษที่สองทรงให้เกิดความมืด และนั่นเป็นกลางคืนในเวลาเช่นนั้น สัตว์ทั้งสิ้นของป่าไม้คลานออกมา21 สิงโตหนุ่มคำรามหาเหยื่อและแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า22 เมื่อดวงตะวันขึ้น มันก็ไปเสียไปนอนอยู่ในถ้ำของมัน23 มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขาไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น24 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระราชกิจของพระองค์ข้อ 24-30 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สองมากมายจริงๆพระองค์ทรงสร้างทุกสิ่งด้วยพระปัญญาแผ่นดินโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ทรงสร้าง25 ทะเลอยู่ข้างโน้น ทั้งใหญ่และกว้างในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วนคือสิ่งมีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่26 กำปั่นเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งแล่นไปโน่นแน่ะและเลวีอาธานสัตว์ทะเลในตำนานที่มีขนาดมหึมาโยบ41:1; สดด.74:14; อสย.27:1ที่พระองค์ทรงสร้างไว้ให้เล่นในนั้น27 สิ่งทั้งหมดนี้แหงนหาพระองค์เพื่อให้พระองค์ประทานอาหารแก่มันตามเวลา28 เมื่อพระองค์ประทาน มันก็เก็บไปเมื่อพระองค์แบพระหัตถ์ออก มันก็อิ่มหนำด้วยของดี29 เมื่อพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย มันก็ลำบากใจเมื่อพระองค์ทรงเอาลมหายใจมันไปเสีย มันก็ตาย และกลับเป็นผงคลี30 เมื่อพระองค์ทรงส่งลมหายใจของพระองค์ออกไป มันก็ถูกสร้างขึ้นมาและพระองค์ก็ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของพื้นดินเสียใหม่31 ขอพระสิริของพระยาห์เวห์ดำรงอยู่เป็นนิตย์ขอพระยาห์เวห์ทรงยินดีในบรรดาพระราชกิจของพระองค์พระองค์ ในข้อ 31-34 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สาม32 พระองค์ทอดพระเนตรโลก มันก็สั่นสะท้านพระองค์ทรงแตะต้องภูเขา มันก็มีควันขึ้นมา33 ข้ามีชีวิตอยู่ตราบใด ข้าจะร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์ขณะข้ายังเป็นอยู่ ข้าจะร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของข้า34 ขอให้การภาวนาของข้าเป็นสิ่งที่พอพระทัยข้ายินดีในพระยาห์เวห์35 ขอให้คนบาปถูกผลาญเสียจากแผ่นดินโลกและขออย่าให้มีคนอธรรมอีกเลยจิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์สรรเสริญพระยาห์เวห์ภาษาฮีบรูคือ ฮาเลลูยาห์