1 บรรพ 1 ทางของคนชอบธรรมกับทางของคนอธรรม บุคคลผู้เป็นสุขคือผู้ไม่เดินตามคำแนะนำของคนอธรรมไม่ยืนอยู่ในทางของคนบาปไม่นั่งอยู่ในที่นั่งของคนที่ชอบเยาะเย้ย2 แต่ความปีติยินดีของผู้นั้นอยู่ในธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์เขาใคร่ครวญธรรมบัญญัติของพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืน3 เขาเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมธารน้ำยรม.17:8ซึ่งเกิดผลตามฤดูกาลและใบก็ไม่เหี่ยวแห้งทุกอย่างที่เขาทำก็จำเริญขึ้น4 คนอธรรมไม่เป็นเช่นนั้นแต่เป็นเหมือนแกลบซึ่งลมพัดกระจายไป5 ฉะนั้นคนอธรรมจะไม่ได้ยืนขึ้นอาจหมายถึง ไม่มีสิทธิไม่มีเสียง หรือ ไม่พ้นโทษในการพิพากษาและคนบาปก็เช่นกันในที่ชุมนุมคนชอบธรรม6 เพราะพระยาห์เวห์ทรงเฝ้ารักษาภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ทรงทราบทางของคนชอบธรรมแต่ทางของคนอธรรมจะพินาศไป