1 คำอธิษฐานขอความช่วยเหลือจากพระมหากษัตริย์นิรันดร์ คำอธิษฐานของผู้ถูกข่มเหง เมื่อเขาอ่อนระอาใจและระบายความทุกข์นั้นต่อพระยาห์เวห์ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขอให้เสียงร้องของข้าพระองค์มาถึงพระองค์2 ขออย่าซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์ในยามที่ข้าพระองค์ทุกข์ยากขอเงี่ยพระกรรณฟังข้าพระองค์ขอทรงตอบโดยเร็ว เมื่อข้าพระองค์ร้องทูล3 เพราะวันเวลาของข้าพระองค์สลายไปอย่างควันและกระดูกของข้าพระองค์ไหม้อย่างเตาไฟ4 ใจของข้าพระองค์ถูกทำลายและเหี่ยวไปเหมือนหญ้าข้าพระองค์ไม่รู้สึกอยากอาหาร5 ด้วยเสียงร้องครางของข้าพระองค์ข้าพระองค์ผ่ายผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก6 ข้าพระองค์เป็นเหมือนนกฮูกแห่งถิ่นทุรกันดารดุจนกเค้าแมวแห่งที่ร้างเปล่า7 ข้าพระองค์นอนไม่หลับข้าพระองค์เหมือนนกโดดเดี่ยวบนหลังคาบ้าน8 ศัตรูเยาะหยันข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าผู้ที่ดูถูกข้าพระองค์ใช้ชื่อข้าพระองค์แช่งคนอื่น9 เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหารและเจือน้ำตาเข้ากับเครื่องดื่ม10 เพราะความโกรธและโทสะของพระองค์เพราะพระองค์ทรงยกข้าพระองค์ขึ้นและทรงโยนข้าพระองค์ลง11 วันเวลาของข้าพระองค์เหมือนเงาเวลาเย็นข้าพระองค์เหี่ยวไปเหมือนหญ้า12 ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ประทับบนบัลลังก์เป็นนิตย์ชื่อเสียงของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์13 พระองค์จะทรงลุกขึ้น ทรงสงสารศิโยนเพราะถึงเวลาที่จะทรงพระกรุณาเธอเพราะเวลาที่กำหนดมาถึงแล้ว14 เพราะบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์รักก้อนหินของเธอและสงสารผงคลีของเธอ15 บรรดาประชาชาติจะกลัวพระนามของพระยาห์เวห์และบรรดาพระราชาของแผ่นดินโลกกลัวพระสิริของพระองค์16 เพราะพระยาห์เวห์จะทรงสร้างศิโยนพระองค์จะทรงปรากฏด้วยพระสิริของพระองค์17 พระองค์จะสนพระทัยในคำอธิษฐานของคนสิ้นเนื้อประดาตัวและจะไม่ทรงดูหมิ่นคำอธิษฐานของพวกเขา18 เรื่องนี้จะถูกบันทึกไว้ให้คนรุ่นหลังเพื่อประชาชนที่จะทรงสร้างมานั้นจะได้สรรเสริญพระยาห์เวห์19 บันทึกว่า พระองค์ทอดพระเนตรจากที่สูงอันบริสุทธิ์ของพระองค์จากฟ้าสวรรค์ พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรแผ่นดินโลก20 เพื่อทรงฟังเสียงคร่ำครวญของเชลยเพื่อทรงปล่อยคนที่ต้องถึงตายให้เป็นอิสระ21 เพื่อมนุษย์จะประกาศพระนามของพระยาห์เวห์ในศิโยนและกล่าวสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม22 ขณะเมื่อชนชาติทั้งหลายมาชุมนุมกันทั้งบรรดาราชอาณาจักร เพื่อนมัสการพระยาห์เวห์23 พระองค์ทรงทำให้กำลังของข้าพเจ้าอ่อนลงกลางทางพระองค์ทรงย่นวันเวลาของข้าพเจ้า24 ข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสียในกึ่งกลางแห่งวันเวลาของข้าพระองค์เพราะปีเดือนของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์”25 ในกาลก่อนพระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลกและฟ้าสวรรค์เป็นผลงานแห่งพระหัตถ์ของพระองค์26 สิ่งเหล่านี้จะพินาศ แต่พระองค์จะทรงดำรงอยู่สิ่งเหล่านี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่มพระองค์ทรงเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้เหมือนเสื้อผ้า แล้วมันก็สิ้นไป27 แต่พระองค์ทรงเหมือนเดิม และปีเดือนของพระองค์ไม่มีที่สิ้นสุดฮบ.1:10-1228 ลูกหลานของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะอยู่อย่างมั่นคงและพงศ์พันธุ์ของพวกเขาจะได้รับการสถาปนาไว้เฉพาะพระพักตร์พระองค์