1 การอัศจรรย์ของพระเจ้าเพื่ออิสราเอล ( 1 พศด. 16:7-22 )จงโมทนาขอบพระคุณพระเจ้า จงร้องทูลออกพระนามพระองค์จงให้บรรดาพระราชกิจของพระองค์แจ้งแก่ชนชาติทั้งหลาย2 จงร้องเพลงถวายพระองค์ ร้องเพลงสดุดีถวายพระองค์จงเล่าถึงการอัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์3 จงอวดพระนามบริสุทธิ์ของพระองค์ให้จิตใจของบรรดาผู้แสวงหาพระเจ้าเปรมปรีดิ์4 จงแสวงหาพระเจ้า และพระกำลังของพระองค์แสวงพระพักตร์ของพระองค์เรื่อยไป5 จงระลึกถึงการอัศจรรย์ซึ่งพระองค์ทรงกระทำการมหัศจรรย์และคำพิพากษาแห่งพระโอษฐ์ของพระองค์6 นะ พงศ์พันธุ์ของอับราฮัม ผู้รับใช้ของพระองค์เชื้อสายของยาโคบ ผู้เลือกสรรของพระองค์7 พระองค์คือพระเจ้าของเราคำพิพากษาของพระองค์อยู่ทั่วไปในแผ่นดินโลก8 พระองค์ทรงจดจำพันธสัญญาของพระองค์อยู่เป็นนิตย์คือพระวจนะที่พระองค์ทรงพระบัญชาไว้ตลอดชั่ว หนึ่งพันชาติพันธุ์9 คือพันธสัญญาซึ่งพระองค์ทรงกระทำไว้กับ อับราฮัม ปฐก. 12:7; 17:8พระสัญญาซึ่งทรงปฏิญาณไว้กับอิสอัค ปฐก. 26:310 ซึ่งพระองค์ทรงยืนยันอีกกับยาโคบให้เป็นกฎเกณฑ์แก่อิสราเอล ให้เป็นพันธสัญญานิรันดร์11 ว่า “เราจะให้แผ่นดินคานาอันแก่เจ้า”เป็นส่วนมรดกของเจ้าทั้งหลาย ปฐก. 28:1312 เมื่อเขายังมีคนจำนวนน้อยจำนวนน้อยจริง ยังเป็นแต่คนอาศัยอยู่ในนั้น13 พเนจรไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้นจากราชอาณาจักรนี้ถึงอีกชนชาติหนึ่ง14 พระองค์มิได้ทรงยอมให้ผู้ใดบีบบังคับเขาพระองค์ทรงขนาบพระราชาหลายองค์ด้วยเห็นแก่เขา15 ว่า “อย่าแตะต้องบรรดาผู้ที่เราเจิมไว้อย่าทำอันตรายแก่ผู้เผยพระวจนะทั้งหลายของ เรา” ปฐก. 20:3-716 เมื่อพระองค์ทรงเรียกการกันดารอาหาร ให้เกิดขึ้นที่แผ่นดินและทรงทำลายอาหารที่บำรุงชีวิตเสีย สิ้น ปฐก. 41:53-5717 พระองค์ทรงใช้ชายคนหนึ่งไปข้างหน้าเขาโยเซฟ ถูกขายไปเป็นทาส ปฐก. 37:28; 45:518 เท้าของเขาเจ็บช้ำด้วยตรวนคอของเขาเข้าอยู่ในปลอกเหล็ก19 จนกว่าสิ่งที่เขาบอกได้บังเกิดขึ้นจริงพระวจนะของพระเจ้าทดสอบเขา ปฐก. 39:20-40:2320 พระราชาก็ทรงใช้ให้ไปปล่อยตัวเขาผู้ปกครองของชนชาติทั้งหลายได้ปล่อยเขาเป็น อิสระ ปฐก. 41:1421 พระราชาทรงตั้งเขาให้เป็นเจ้านายเหนือวังของพระองค์เป็นผู้ปกครองกรรมสิทธิ์ของพระองค์ ปฐก. 41:39-4122 ให้สอนเจ้านายของพระองค์ตามชอบใจและสอนสติปัญญาแก่ผู้อาวุโสของพระองค์23 แล้วอิสราเอลได้มาที่อียิปต์ ปฐก. 46:6ยาโคบได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของฮาม ปฐก. 47:1124 และพระเจ้าทรงกระทำให้ประชากรของ พระองค์มีลูกดกและทรงกระทำให้เขาแข็งแรงกว่าคู่อริของเขา25 พระองค์ทรงหันใจเขาเหล่านั้นให้เกลียดประชากร ของพระองค์ให้ใช้กลอุบายแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ อพย. 1:7-1426 พระองค์ทรงใช้โมเสสผู้รับใช้ของพระองค์และอาโรนผู้ที่พระองค์ทรงเลือกไว้ อพย. 3:1-4:1727 เขาทั้งสองกระทำหมายสำคัญท่ามกลางเขาทั้งหลายทำการอัศจรรย์ในแผ่นดินของฮาม28 พระองค์ทรงใช้ความมืดมา กระทำให้แผ่นดินมืด อพย. 10:21-23เขาทั้งหลายมิได้กบฏต่อพระวจนะของพระองค์29 พระองค์ทรงกระทำให้น้ำกลายเป็นเลือดและให้ปลาของเขาตาย อพย. 7:17-2130 กบแห่กันมาที่แผ่นดินของเขาแม้ห้องในของพระราชาของเขาก็มี อพย. 8:1-631 พระองค์ตรัส และฝูงเหลือบก็มา อพย. 8:20-24และริ้นมีไปทั่วในแผ่นดินของเขา อพย. 8:16-1732 พระองค์ประทานลูกเห็บแก่เขาแทนฝนและฟ้าผ่าทั่วแผ่นดินของเขา33 พระองค์ทรงนาบเถาองุ่น และต้นมะเดื่อเทศของเขาและทรงฟาดต้นไม้ในประเทศของเขาให้หัก อพย. 9:22-2534 พระองค์ตรัส และตั๊กแตนวัยบินก็มาและตั๊กแตนวัยกระโดดมานับไม่ถ้วน35 มากินพืชในแผ่นดินของเขาหมดและกินผลแห่งดินของเขาสิ้น อพย. 10:12-1536 พระองค์ทรงสังหารลูกหัวปีในแผ่นดินของเขาคือผลแรกแห่งกำลังของเขา อพย. 12:2937 แล้วพระองค์ทรงนำอิสราเอลออกไป พร้อมกับเงินและทองคำและไม่มีสักคนหนึ่งในเผ่าของพระองค์สะดุด38 เมื่อเขาพรากจากไป อียิปต์ก็ยินดีเพราะความครั่นคร้ามต่ออิสราเอลได้ตกอยู่บนเขา อพย. 12:33-3639 พระองค์ทรงกางเมฆเป็นเครื่องกำบังและไฟให้ความสว่างเวลากลางคืน อพย. 13:21-2240 เขาทั้งหลายร้องขอ และพระองค์ทรงนำนกคุ่มมาและประทานอาหารจากฟ้าให้เขาอย่างอุดม อพย. 16:2-1541 พระองค์ทรงเปิดหิน และน้ำก็ไหลออกมามันไหลไปเป็นแม่น้ำในที่แห้งแล้ง อพย. 17:1-7; กดว. 20:2-1342 เพราะพระองค์ทรงระลึกถึงสัญญาบริสุทธิ์ของพระองค์และอับราฮัมผู้รับใช้ของพระองค์43 พระองค์จึงทรงนำประชากรของพระองค์ ออกมาด้วยความชื่นบานทรงนำผู้ที่เลือกสรรไว้นั้นด้วยการร้องเพลง44 และพระองค์ประทานแผ่นดินของบรรดา ประชาชาติให้แก่เขา ยชว. 11:16-23และเขาได้ผลงานของชาติทั้งหลายเป็นกรรมสิทธิ์45 เพื่อเขาจะรักษากฎเกณฑ์ของพระองค์และถือปฏิบัติพระธรรมของพระองค์จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด