1 พระเจ้าทรงดูแลสิ่งที่ได้ทรงสร้าง จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ใหญ่ยิ่งนักพระองค์ทรงเกียรติและความสูงส่งเป็นฉลองพระองค์2 ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจดังฉลองพระองค์ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน3 ผู้ทรงวางคานของที่ประทับอันสูงของพระองค์ไว้ในน้ำผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถผู้ทรงประทับไปบนปีกของลม4 ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสารของพระองค์ไฟและเปลวเป็นผู้รับใช้ของพระองค์ ฮบ. 1:75 พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันหวั่นไหวเป็นนิตย์6 พระองค์ทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา7 เมื่อพระองค์ทรงขนาบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป8 (ภูเขาโผล่ขึ้นมา หุบเขาทรุดลงไป)ไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้น้ำนั้น9 พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก10 พระองค์ทรงกระทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขาน้ำนั้นก็ไหลไประหว่างเขา11 ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่มและให้ลาป่าดับความกระหายของมัน12 ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัยมันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้13 พระองค์ทรงรดภูเขาจากที่ประทับอันสูงของพระองค์แผ่นดินโลกก็อิ่มด้วยผลพระราชกิจของพระองค์14 พระองค์ทรงให้หญ้างอกมาเพื่อสัตว์เลี้ยงและผัก ให้มนุษย์ได้ดูแลเพื่อเขาจะทำให้เกิดอาหารจากแผ่นดิน15 และเหล้าองุ่น ซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดีน้ำมัน เพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสงและขนมปัง ซึ่งเสริมกำลังใจมนุษย์16 บรรดาต้นไม้ของพระเจ้าได้อิ่มหนำคือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ได้ทรงปลูกไว้17 นกสร้างรังของมันอยู่ในนั้นส่วนนกยางนั้น ต้นสนสามใบ เป็นบ้านของมัน18 ภูเขาสูงนั้นเป็นของเลียงผาหินเป็นที่ลี้ภัยของตัวกระจงผา19 พระองค์ทรงจัดตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดูดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน20 พระองค์ทรงให้เกิดความมืดและเป็นกลางคืนเป็นสัตว์ของป่าไม้คลานออกมา21 สิงห์หนุ่มคำรามหาเหยื่อของมันและแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า22 เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นมันก็ไปเสียไปนอนอยู่ในที่ของมัน23 มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขาไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น24 ข้าแต่พระเจ้า พระราชกิจของพระองค์มากมายจริงๆพระองค์ทรงสร้างการงานนั้นทั้งสิ้นด้วยพระปัญญาแผ่นดินโลกมีสิ่งที่ทรงสร้างเต็มหมด25 ทะเลอยู่ข้างโน้น ทั้งใหญ่และกว้างซึ่งในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วนคือสัตว์ที่มีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่26 กำปั่นแล่นไปโน่นแน่ะและเลวีอาธาน สัตว์ทะเล ขนาดมหึมา โยบ 41:1; สดด. 74:14; อสย. 27:1ที่พระองค์ สร้างไว้ให้เล่นในนั้น27 สิ่งเหล่านี้แหงนหาพระองค์เพื่อให้พระองค์ประทานอาหารแก่มันตามเวลา28 เมื่อพระองค์ประทานให้ มันก็เก็บไปเมื่อพระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ออก มันก็อิ่มหนำด้วยของดี29 เมื่อพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์เสีย มันทั้งหลายก็ลำบากใจเมื่อพระองค์ทรงเอาลมหายใจมันไปเสีย มันก็ตาย และกลับเป็นผงคลี30 เมื่อพระองค์ทรงส่งวิญญาณของพระองค์ออกไป มัน ก็ถูกสร้างขึ้นมาและพระองค์ก็ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของพื้นดินเสียใหม่31 ขอพระสิริของพระเจ้าดำรงอยู่เป็นนิตย์ขอพระเจ้าทรงเปรมปรีดิ์ในบรรดาพระราชกิจของพระองค์32 ผู้ทรงทอดพระเนตรโลก มันก็สั่นสะท้านผู้ทรงแตะต้องภูเขา มันก็มีควันขึ้นมา33 ข้ามีชีวิตอยู่ตราบใด ข้าจะร้องเพลงถวายพระเจ้าขณะข้ายังเป็นอยู่ ข้าจะร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของข้า34 ขอการภาวนาของข้าเป็นสิ่งที่พอพระทัยข้าเปรมปรีดิ์ในพระเจ้า35 ขอคนบาปถูกผลาญเสียจากแผ่นดินโลกและขออย่าให้มีคนอธรรมอีกเลยจิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระเจ้าจงสรรเสริญพระเจ้าเถิด