1 ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ က ငါ တို့ အ နက် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ အား သ မီး ထိမ်း မြား ခြင်း မ ပြု ရ ဟု မိ ဇ ပါ မြို့ တွင် သ စ္စာ ထား ခဲ့ ပြီး ဖြစ်၍2 လူ မျိုး တော် သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ လာ ရောက် ပြီး လျှင် ညဉ့် ဦး တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တော် တွင် အော် ဟစ် ငို ကြွေး ထိုင် နေ ကြ လျက်3 အို ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ယ နေ့ တွင် အ နွယ် တစ် နွယ် တိမ် ကော ရ သည့် အ ကြောင်း ကား၊ မည် သို့ နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ၏။4 နောက် နေ့၌ လူ မျိုး တော် သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ပူ ဇော် ရာ ပ လ္လင် ကို တည် ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ရာ သ က္ကာ၊ မိတ် သ ဟာ ယ သ က္ကာ များ ကို ပူ ဇော် ကြ ၏။5 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ မ လာ မ ရောက် သူ ကို ရည် လျက် ထို သူ တို့ မှာ သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု အ ထူး သ စ္စာ ထား နှင့် ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ပ ရိ သတ် နှင့် အ တူ မ ပါ မ ဝင် သူ ကား မည် သူ နည်း ဟု စစ် မေး ကြ ၏။6 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ ဆွေ အ မျိုး ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် အ တွက် ပူ ပန် လျက် ယ နေ့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် အ နွယ် တစ် နွယ် ပြတ် စဲ ခဲ့ ပြီ။7 ငါ တို့ သည် သူ တို့ အား သ မီး ထိမ်း မြား ခြင်း မ ပြု ရ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် လျက် သ စ္စာ ဆို နှင့် ပြီး ဖြစ်၍၊ ကျန် ရှိ သူ တို့ အ တွက် မိန်း မ များ ကို မည် သို့ စီ မံ ရ မည် နည်း ဟူ၍လည်း ကောင်း၊8 မိ ဇ ပါ မြို့၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ထံ တော် သို့ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ အ နက် မ လာ မ ရောက် သော အ နွယ် ကား မည် သည့် အ နွယ် နည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ နှီး နှော ပြီး မှ လူ မျိုး တော် စု ရုံး သည့် ကာ လ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တစ် ဦး တစ် ယောက် မ ပါ မ ဝင် သည့် အ လျောက် ထို မြို့ မှ စု ရုံး တပ် ချ ရာ သို့ မည် သူ မျှ မ လာ ကြောင်း သိ မြင် ကြ၏။9 10 သို့ ဖြစ်၍ ပ ရိ သတ် သည် စစ် သူ ရဲ တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို စေ လွှတ်၍ ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ကို သူ ငယ် မ ကျန်၊ ဓား ဖြင့် အ လုပ် အ ကြံ သွား ကြ ချေ။11 အ ချုပ် အ ခြာ ဆို သော်၊ လူ ကြီး လူ ငယ် ယောက်ျား မှ စ၍ ယောက်ျား နှင့် သင့် မြတ် ဘူး သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ သည် မြေ လှန် ခံ စေ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် အ ညီ12 ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မြို့ သား တို့ အ နက် ယောက်ျား နှင့် မ သင့် မြတ် ဘူး သော အ ပျို က ညာ လေး ရာ ကို စစ် သူ ရဲ တို့ တွေ့ ရှိ သည် နှင့် ခါ နာန် ပြည် ရှိ လော မြို့ တပ် ချ ရာ စ ခန်း သို့ ဆောင် ခဲ့ ကြ၏။13 ထို နောက် လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် ရိ မ္မုန် ကျောက် တောင် တွင် ပုန်း အောင် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ထံ ရန် ငြိမ်း ပြီ ဟု ကြော ငြာ ထုတ် ဆင့် သည့် ကာ လ14 ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ ပြန် လာ သ ဖြင့် အ ရှင် ထား သော ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သူ မိန်း မ တို့ နှင့် ထိမ်း မြား သော် လည်း မ လောက် မ ငှ ချေ။15 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အက် ကွဲ စေ တော် မူ သော ကြောင့် လူ မျိုး တော် သည် ဗင်္ယာ မိန့် အ တွက် ပူ ပန် လျက် ပင် ရှိ သေး၏။16 ထို အ ခါ ပ ရိ သတ် လူ ကြီး တို့ က ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် မိန်း မ တို့ ပျက် စီး ပြီ ဖြစ်၍ ကျန် ရှိ သူ တို့ အ တွက် မိန်း မ များ ကို မည် သို့ စီ မံ ရ မည် နည်း ဟု မေး မြန်း လျက်17 ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် အား မိန်း မ ထိမ်း မြား သူ ကား အ မ ဂ လာ ခံ စေ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သ စ္စာ ဆို နှင့် ပြီး ဖြစ်၍ ဣ သ ရေ လူ မျိုး တွင် အ နွယ် တစ် နွယ် မ ကြေ မ ပျက် စေ ခြင်း ငှာ၊ ဘေး လွတ် သော ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ သည် ပိုင် စု ရ ရန် ရှိ သင့် သော် လည်း ကိုယ့် သ မီး များ၊ ထိမ်း မြား ခြင်း ကို ငါ တို့ မ ပြု နိုင် ဟူ၍ နှီး နှော ပြီး လျှင်၊18 19 ဗေ သ လ မြို့ မြောက် ဘက်၊ ၎င်း မြို့ မှ ရှေ ခင် မြို့ နား လမ်း အ ရှေ့ ဘက်၊ လေ ဗော န မြို့ တောင် ဘက်၊ ရှိ လော မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရည် ရွယ်၍ နှစ် စဉ် မ ပြတ် ပူ ဇော် ပွဲ လုပ် တတ် သည် ဟု အောက် မေ့ သ ဖြင့် ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ အား20 စ ပျစ် ခြံ များ တွင် အ ချောင်း အ မြောင်း သွား၍ နေ ကြ လော့။21 ရှိ လော မြို့ သူ သ တို့ သ မီး တို့ သည် ပွဲ တွင် က အံ့ သော ငှါ လာ ကြ လျှင် စ ပျစ် ခြံ မှ ထွက် လျက် ထို မြို့ သူ တို့ ကို အ သီး အ သီး ကြင် ဘက် အ ဖြစ် ဖမ်း၍ ဗင်္ယာ မိန့် နယ် သို့ ဆောင် သွား ကြ လော့။22 သူ တို့ အ ဖ သော်လည်း ကောင်း၊ မောင် သော်လည်း ကောင်း၊ အ ပြစ် တင် ရန် ငါ တို့ ထံ လာ ခဲ့ သော် ငါ တို့ က စစ် ရေး တွင် အ သီး အ သီး တို့ အ တွက် မိန်း မ ကို ချန် ထား ခဲ့ သည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ လည်း အ ပြစ် ခံ ရ စေ ရန် ပေး စား သည် မ ဟုတ် သော ကြောင့် လည်း ကောင်း ငါ တို့ အား ပေး သ နား ပါ ဟူ၍ တောင်း ပန် လိုက် မည် ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း23 ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ် သား တို့ လိုက် နာ၍ က သော မိန်း မ တို့ အ နက်၊ လူ ဦး ရေ အ လိုက်၊ ဖမ်း ယူ ဆောင် သွား ကြ ပြီး လျှင်၊ ပိုင် စု ရ နယ် သို့ ပြန် သွား ၍ မြို့ များ ကို တည် ထောင် လျက် နေ ထိုင် ကြ ၏။24 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ သီး အ သီး တို့ သည် ကိုယ့် အ နွယ်၊ ကိုယ့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထံ ပြန် ပြီး လျှင်၊ ကိုယ့် ပိုင် စု သို့ ထွက် သွား ကြ၏။25 ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် ဘု ရင် မ ရှိ သည် ဖြစ်၍ လူ တိုင်း ကိုယ့် အ လို ရှိ ရာ လိုက် သ တည်း။