1 ထို သို့ ရုန်း ရင်း ခတ် ဖြစ် ခြင်း ရပ် စဲ သည့် နောက် ပေါ လု သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ် စေ၍ နှိုး ဆော် နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ထွက် သွား လေ၏။2 ထို နယ် များ ကို လျှောက် လျက် များ စွာ နှိုး ဆော် ပြီး သော်၊3 ဂ ရိတ် ပြည် သို့ သွား ရောက်၍ သုံး လ ကြာ မှ ရှု ရိ ပြည် သို့ သင်္ဘော စီး မည့် အ ခိုက် အ သက် အ န္တ ရာယ် ကို ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရှာ ကြံ ကြ သ ဖြင့် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် ကို ဖြတ်၍ ပြန် မည် ပြ ဋ္ဌာန်း ၏။4 ထို အ ခါ အ ပေါင်း ပါ ဖြစ် သူ ဗေ ရိ မြို့ နေ ပု ရု၏ သား သော ပ တ ရု၊ သက် သာ လော နိတ် မြို့ သား အာ ရိ တ္တာ ခု နှင့် သေ ကု န္ဒု၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ သား ဂါ ယု၊ တိ မော သေ၊ အာ ရှိ ပြည် သား တု ခိတ် နှင့် တ ရော ဖိမ် တို့ သည်၊5 သွား နှင့် ပြီး လျှင် တ ရော မြို့ တွင် ငါ တို့ ကို စောင့် ဆိုင်း လျက် နေ ကြ၏။6 တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ အ ခါ လွန် သည့် နောက် ငါ တို့ လည်း ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ မှ သင်္ဘော စီး လျက် ထို သူ တို့ ရှိ ရာ တ ရော မြို့ သို့ ငါး ရက် နှင့် ရောက်၍ ခု နစ် ရက် နေ ထိုင် ကြ၏။7 သိ တင်း ဦး နေ့၌ ငါ တို့ သည် မုန့် ဖဲ့ ဝတ် ကို ပြု ရန် စည်း ဝေး လျက် နေ ကြ သော် နောက် နေ့၌ သွား မည့် အ ကြံ ရှိ သော ပေါ လု သည် ငါ တို့ စည်း ဝေး ရာ အ ထက် ခန်း တွင် မီး ခွက် များ စွာ ထွန်း သည် နှင့် သန်း ခေါင် တိုင် အောင် သင် ကြား ဟော ပြော စဉ်၊8 9 လေ သာ ပေါက် တွင် ထိုင်၍ များ စွာ ငိုက် မျည်း သော ဥ တု ခု ဆို သူ လူ ငယ် တစ် ယောက် သည် ပေါ လု အ ကျယ် ဟော ပြော ရာ တွင် အိပ် ကြူး သ ဖြင့် တ တိ ယ ဆင့် မှ ကျ၍ အ လောင်း ကို ချီ ယူ ကြ ၏။10 ထို ကာ လ ပေါ လု သည် ဆင်း သွား၍ အ လောင်း ပေါ် မှာ မှောက် လှဲ ဖက် ယမ်း လျက် မ မြည် တမ်း ကြ နှင့်။ သူ၌ အ သက် ရှိ သည် ဟု ဆို ပြီး နောက်၊11 တက် ပြန်၍ မုန့် ကို ဖဲ့ စား ပြီး လျှင် မိုး မ သောက် မ ချင်း နှီး နှော ပြော ဆို ပြီး မှ ထွက် သွား လေ ၏။12 ဆို ခဲ့ သော သူ ငယ် ကို လည်း အ သက် ရှင် လျက် ခေါ် ခဲ့ ကြ ရာ အ တိုင်း မ သိ နှစ် သိမ့် ရ ကြ ၏။13 ငါ တို့ မူ ကား ကုန်း ကြောင်း သွား မည့် အ ကြံ ရှိ သော ပေါ လု စီ မံ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင်္ဘော တက်၍ အဿု မြို့ မှ ပေါ လု တက် စီး မည် အောက် မေ့ လျက် စီး နှင့် ကြ ၏။14 ထို သို့ ပေါ လု သည် အဿု မြို့ တွင် ငါ တို့ နှင့် တွေ့ ဆုံ သော်၊15 တက် စီး လျက် မိ တု လင် မြို့ သို့ လွှင့်၍ တစ် ဖန် လွှင့် ပြန် သော်၊ နောက် နေ့ တွင် ခိ အု ကျွန်း ရင် ဆိုင် ရောက် ပြီး လျှင် နောက် တစ် နေ့ သာ မု ကျွန်း တွင် ဆိုက် ကြ၏။ ပေါ လု သည် ပင် တေ ကု တ္တေ ပွဲ မီ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ရောက် နိုင် လျှင် ရောက် လို၍ အာ ရှိ ပြည် တွင် မ ကြန့် ကြာ ဘဲ ဧ ဖက် မြို့ ကို ရှောင်၍ လျင် လျင် သွား မည် ပြ ဋ္ဌာန်း သည့် အ တိုင်း နောက် နေ့၌ မိ လက် မြို့ သို့ ရောက် ကြ၏။16 17 ထို အ ခါ ပေါ လု သည် မိ လက် မြို့ မှ ဧ ဖက် မြို့ သို့ လူ လွှတ်၍ အ သင်း တော် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ကို ပင့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း ရောက် လာ ကြ သော် ပြော ဆို သည် မှာ၊18 ငါ သည် အာ ရှိ ပြည် ကို ဦး စွာ ရောက် သည့် နေ့ မှ စ၍ သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် သ မျှ ကာ လ အ တွင်း၊19 အ ရှင် ဘု ရား အ မှု တော် ကို စုံ လင် စွာ စိတ် နှိမ့် ချ လျက်၊ မျက် ရည် ကျ လျက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ရန် ရှာ ခြင်း များ ကြောင့် အ စုံ အ စမ်း ခံ ရ လျက် မည် သို့ ဆောင် ရွက် သည် ကို လည်း ကောင်း၊20 ဘု ရား သ ခင့် မျက် မှောက် တွင် နောင် တ ရ ခြင်း၊ ငါ တို့ အ ရှင် ယေ ရှု ခ ရစ် ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အ ကြောင်း၊ ယု ဒ လူ မျိုး နှင့် ဂ ရိတ် လူ မျိုး တို့ အား သက် သေ ခံ လျက် လူ ပ ရိ သတ် ရှေ့ နှင့် အိမ် များ တွင် သင် ကြား ခြင်း၊ သင် တို့ အ ကျိုး ကျေး ဇူး ဖြစ် ထွန်း စေ ရာ အ ကြောင်း ကြော် ငြာ ခြင်း များ မှ မ တွန့် တို ဘဲ မည် သို့ နေ သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သင် တို့ သိ ကြ၏။21 22 ယ ခု မှာ ကြည့် ကြ လော့။ မြို့ ရွာ တိုင်း တွင် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သက် သေ ခံ သည့် အ လျောက်၊ ချည် နှောင် ခြင်း၊ ညှဉ်း ပန်း ခြင်း များ ကို ခံ ရ သည့် ပြင် ငါ၌ မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို မ သိ ဘဲ စိတ် ချည် နှောင် လျက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ငါ သွား ရ၏။23 24 သို့ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင့် ကျေး ဇူး တော် ဆိုင် ရာ သ တင်း တော် မြတ် ကို သက် သေ ခံ ရန် အ ရှင် ယေ ရှု ထံ မှ ငါ ခံ ရ သော အ မှု နှင့် အ ငန်း အ တာ ကို ပြီး စီး အောင် ဆောင် ရွက် ခွင့် ရ လျှင် ငါ သည် ကိုယ့် အ သက် ကို ပ မာ ဏ မ ပြု၊ နှ မြော ခြင်း မ ရှိ။25 ယ ခု မှာ ကြည့် ကြ ဦး လော့။ နိုင် ငံ တော် အ ကြောင်း ငါ လှည့် လည် ဟော ပြော လျက် နေ ဘူး သော သင် တို့ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ငါ့ မျက် နှာ ကို မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟု ငါ သိ သည့် အ တိုင်း၊26 သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင့် အ ကြံ အ ရွယ် တော် ကို အ ကုန် အ စင် ကြော် ငြာ ခြင်း မှ မ တွန့် တို ခဲ့ သော ကြောင့် ရှိ သ မျှ တို့၏ အ သွေး နှင့် ငါ ကင်း ရှင်း ကြောင်း ယ နေ့ ပင် ငါ ဓိ ဋ္ဌာန် ပြု၏။27 28 ကိုယ့် အ သွေး တော် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အ ပိုင် ရ တော် မူ သော အ သင်း တော် ကို ထိန်း ကျောင်း ကြ စေ ရန် သင်း အုပ် များ အ ဖြစ် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ခန့် ထား တော် မူ သည့် အ လျောက် သိုး တော် တစ် အုပ် လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် ကိုလည်း ကောင်း ဂ ရု ပြု ကြ လော့။29 ငါ ထွက် သွား သည့် နောက် ကြမ်း တမ်း သော ဝံ ပု လွေ တို့ သည် သိုး အုပ် တော် ကို မ ညှာ ဘဲ သင် တို့ ဘောင် သို့ ဝင် လာ မည့် ပြင်၊30 သင် တို့ အ နက် လည်း တ ပည့် တော် တို့ ကို မိ မိ တို့ နောက် ဆုတ် လိုက် စေ ရန် လိမ် လည် ဟော ပြော သူ များ ပေါ် ထွက် မည် ကို ငါ သိ ၏။31 ထို ကြောင့် ငါ သည် သင် တို့ အ သီး အ သီး အား သုံး နှစ် တိုင် တိုင် နေ့ ညဉ့် မ ပြတ် မျက် ရည် ကျ လျက် ဆုံး မ သွန် သင် ခဲ့ ကြောင်း သ တိ ရ၍ စောင့် နေ ကြ လော့။32 ယ ခု မှာ ငါ သည် သင် တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် သို့လည်း ကောင်း၊ သီး သန့် ထား တော် မူ သ မျှ သော သူ တို့ ဘောင် တွင် အ ပိုင် ပေး ခွင့် နှင့် ဆောက် တည် ခွင့် တန် ခိုး ရှိ သော ကျေး ဇူး တော် ဆိုင် ရာ တ ရား တော် သို့လည်း ကောင်း အပ် လိုက် ၏။33 ငါ သည် မည် သူ့ ရွှေ ငွေ အ ဝတ် အ စား ကို မျှ တပ် မက် ခြင်း ကင်း လျက်၊34 ကိုယ် တိုင် မှ စ သော အ ပေါင်း ပါ တို့ လို အပ် သ မျှ ကို လက် ဆုပ် လက် ကိုင် ထောက် မ ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ ကြ ၏။35 ခံ ယူ ခြင်း ထက် ပေး ကမ်း ခြင်း၌ မင်္ဂ လာ ရှိ သည် ဟု အ ရှင် ယေ ရှု ကိုယ် တော် တိုင် မိန့် တော် မူ ချက် ကို အောက် မေ့ ကြ သည့် ပြင် အား နည်း သူ တို့ ကို ထို သို့ ကြိုး စား လုပ် ကိုင် ခြင်း ဖြင့် ထောက် ပံ့ သင့် ကြောင်း အ ရာ ရာ တွင် ငါ သည် သင် တို့ အား ပုံ စံ ပြ ခဲ့ သည် ဟု ပြော ဆို ပြီး နောက်၊36 ဒူး ထောက်၍ ထို သူ ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် အ တူ ပ ဌ နာ ပြု လေ၏။37 ထို သူ တို့ လည်း သူ့ မျက် နှာ ကို ကြည့် မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ် ဟူ သော စ ကားကြောင့် အ ထူး ဝမ်း နည်း သ ဖြင့် သည်း စွာ ငို ကြွေး လျက် ပေါ လု ကို လည် ရှက် ဘက် ယမ်း နမ်း ရှုပ် ပြီး လျှင် သင်္ဘော သို့ လိုက် ပို့ ကြ၏။38