1 ဒေ ရ ဗေ မြို့ နှင့် လု တ္တ ရ မြို့ သို့ ရောက် လေ ၏။2 လု တ္တ ရ မြို့၌ ယုံ ကြည် သော ယု ဒ လူ မျိုး အ မိ၊ ဂ ရိတ် လူ မျိုး အ ဘ ရှိ သူ လု တ္တ ရ မြို့ နှင့် ဣ ကော နိ မြို့ နေ ညီ အစ် ကို တို့ တွင် အ သ ရေ ကောင်း သော တိ မော သေ ခေါ် တ ပည့် တော် တစ် ယောက် ရှိ ၏။3 ပေါ လု သည် ထို သူ ကို လိုက် စေ ရန် သ ဘော ရှိ သ ဖြင့် အ ဖ ဂ ရိတ် လူ မျိုး ဖြစ် ကြောင်း၊ ထို့ မြို့ နေ ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သိ ကြ သည် ကို ထောက်၍ ခေါ် ပြီး လျှင် လှီး ဖြတ် ခြင်း မင်္ဂ လာ ပေး လေ၏။4 ထို နောက် မြို့ ရွာ များ ကို လျှောက် သွား ကြ စဉ် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရှိ တ မန် တော် နှင့် ဥ က္က ဋ္ဌ တို့ ဆုံး ဖြတ် သော အ ချက် ချက်ကို စောင့် ရှောက် ကြ စေ ရန် ပေး အပ် သည့် အ တိုင်း၊5 အ သင်း တော် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း တ ရား တော်၌ အား ပြည့်၍ နေ့ စဉ် လူ ဦး ရေ တိုး တက် ၏။6 ဖြု ဂိ နှင့် ဂ လာ တိ နယ် ကို လျှောက် သွား ပြီး လျှင် အာ ရှိ ပြည် တွင် တ ရား တော် ကို မ ဟော ကြ စေ ရန် သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် ကန့် ကွက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊7 မု သိ နယ် အ နီး သို့ ရောက် သည့် ကာ လ ဗိ သု နိ ပြည် ရောက် သွား မည် ပြု ကြ သော် ယေ ရှု၏ ဝိ ညာဉ် တော် ခွင့် ပြု တော် မ မူ သော ကြောင့်၊8 မု သိ နယ် ကို ဖြတ်၍ တ ရော မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ၏။9 ထို ကာ လ ညဉ့် အ ခါ ထင် ရှား သော ရူ ပါ ရုံ တွင် မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သား တစ် ယောက် သည် ရပ် လျက်၊ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သို့ ကူး လာ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ကယ် မ ပါ ဟု တောင်း ပန် လျက် နေ သည် ကို ပေါ လု မြင် သော်၊10 မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် သား တို့ အား သ တင်း တော် မြတ် ကို ကြား ပြော စေ ရန် ငါ တို့ ကို ဘု ရား သ ခင် ခေါ် တော် မူ ပြီ ဟု သ ဘော ရ လျက် ထို ပြည် သို့ သွား ရန် ချက် ခြင်း ကြံ စည် ကြ၏။11 သို့ နှင့် အ ညီ ငါ တို့ သည် တ ရော မြို့ မှ သင်္ဘော စီး လျက် သာ မော သ ရက် ကျွန်း ရောက် ရှေ့ ရှု လွှင့် ရာ နောက် နေ့ နာ ပေါ လိ မြို့ သို့ ဆိုက် ပြီး လျှင်၊12 တစ် ဖန် ထွက်၍ မာ ကေ ဒေါ နိ ပြည် တစ် နယ်၊ မြို့ ကြီး ဖြစ် သော ရော မ ဓ လေ့ အ လိုက် ဖိ လိ ပ္ပိ မြို့ သို့ ရောက် သ ဖြင့် နေ့ ရက် အ တန် ကြာ နေ ထိုင် ကြ၏။13 ဥ ပုသ် နေ့ ကျ ရောက် သော် မြို့ တံ ခါး ပြင် မြစ် ကမ်း အ နီး ငါ တို့ အ မှတ် ပြု ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ဇ ရပ် သို့ သွား ရောက် ထိုင် နေ စဉ် စု ရုံး လာ ကြ သော မိန်း မ တို့ အား ဟော ပြော ကြ ရာ၊14 ဘု ရား သ ခင် ကို ကြည် ညို သော သွာ တိ ရ မြို့ သူ က မ္ပ လာ နီ အ ထည် သည် လု ဒိ ခေါ် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ကြား နာ၍ အ ရှင် ဘု ရား ပြု ပြင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပေါ လု ဟော ပြော ရာ များ ကို အ လေး ဂ ရု ပြု ပြီး လျှင်၊15 အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး နောက် အ ရှင် ဘု ရား ကို မု ချ ယုံ ကြည် သည် ဟူ၍ မှတ် ယူ ကြ လျှင် တ ပည့် တော် မ အိမ် သို့ လာ ရောက် တည်း ခို ကြ ပါ ဟု အား ကြီး စွာ ပင့် ခေါ် လျက် ငါ တို့ ကို နေ စေ၏။16 ဆို ခဲ့ သော ပ ဌ နာ ဇ ရပ် သို့ ငါ တို့ သွား ကြ စဉ် မှော် ဟော၍ သ ခင် ဖြစ် သူ တို့ အား စီး ပွား များ စွာ ဖြစ် ထွန်း စေ သော န ဂါး နတ် ထိန်း မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် သည် ငါ တို့ နှင့်တွေ့ လျှင်၊17 ပေါ လု နှင့် ငါ တို့ နောက် က လိုက် လျက် ဤ သူ တို့ ကား သင် တို့ အား ကယ် တင် တော် မူ ရာ လမ်း ကို ကြော် ငြာ၍ မြင့် မြတ် သော ဘု ရား သ ခင်၏ ကျွန် များ ဖြစ် ကြ သည် ဟု ဟစ် ကြော် ၏။18 ထို သို့ နေ့ ရက် များ စွာ ပြု ရာ ပေါ လု သည် မ နှစ် သက်၍ လှည့် ပြီး လျှင် ထို သူ မှ ထွက် လော့၊ ယေ ရှု ခ ရစ်၏ နာ မ တော်၌ ငါ အ မိန့် ရှိ သည် ဟု နတ် အား ဆို လျှင် ဆို ချင်း ထွက် ခွာ လေ၏။19 ထို မိန်း မ ငယ်၏ သ ခင် တို့ မူ ကား မျှော် လင့် ရာ စီး ပွား ပျက် ကြောင်း သိ မြင် သော် ပေါ လု နှင့် သိ လ ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး လျှင် ရုံး ထိုင် အ ရာ ရှိ တို့ ရှေ့ ဆွဲ ငင်၍ မြို့ ဝန် တို့ ထံ သွင်း သော်၊20 ယု ဒ လူ မျိုး ဖြစ် သော ဤ သူ တို့ သည် ရော မ ဖြစ် သူ ကျွန် တော် တို့ မ ခံ ယူ မ လိုက် နာ အပ် သော ထုံး နည်း များ ကို ကြော် ငြာ လျက် မြို့ ကို ဒု က္ခ ရှာ ကြ ပါ သည် ဟု စွဲ ဆို သည့် အ တိုင်း၊21 22 ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ တစ် ဘက်၌ လူ ပ ရိ သတ် လုံး ထ ရပ် ကြ ရာ မြို့ ဝန် တို့ သည် သူ တို့ အ ဝတ် ကို ချွတ်၍ ကြိမ် ဒဏ် ပေး ရန် အ မိန့် ရှိ လျက်၊23 ချက် ရေ များ စွာ ရိုက် ခြင်း၊ ထောင် ချ ခြင်း ပြု ပြီး နောက် လုံ ခြုံ စွာ စောင့် ကြပ် ရန် ထောင် မှူး အား မှာ ထား ကြ၏။24 ထောင် မှူး လည်း မှာ ထား ချက် အ ရ အ လုံ ထောင်၌ သွင်း ပြီး လျှင်၊ ထိတ် ခတ်၍ ထား လေ၏။25 သန်း ခေါင် ယံ တွင် အ ကျဉ်း သား တို့ နား ထောင် ကြ စဉ် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် ထံ ပ ဌ နာ ပြု လျက် ကျူး ဧ လျက် နေ ကြ ခိုက် ရုတ် တ ရက် င လျင် ကြီး လှုပ် သ ဖြင့်၊26 ထောင့် တိုက် မြစ် ပါ ခါ၍ ချက် ခြင်း တံ ခါး ရှိ သ မျှ ပွင့် လျက် လူ တိုင်း ခြေ ချင်း လက် ထိတ် ကျွတ်၏။27 ထို အ ခါ ထောင် မှူး သည် နိုး ထ၍ ထောင် တံ ခါး များ ပွင့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် အ ကျဉ်း သား တို့ ထွက် ပြေး ကြ သည် ဟု ထင် မှတ် သ ဖြင့် ဓား ကို ချွတ်၍ ကိုယ် ကို သတ် မည် ပြု ရာ၊28 ပေါ လု က ကိုယ် ကို အ န္တ ရာယ် မ ရှာ နှင့်။ ငါ တို့ အာ လုံး ရှိ ကြ သည် ဟု အ သံ ကျယ် စွာ ဟစ် သ ဖြင့်၊29 ထို သူ သည် မီး ခွက် များ ထွန်း ခဲ့ ရန် အ မိန့် ရှိ၍ ပြေး ဝင် ပြီး လျှင် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ရှေ့ တုန် လှုပ် လျက် ပျပ် ဝပ်၏။30 ထို နောက် သူ တို့ ကို ထုတ် ဆောင်၍ အ ရှင် တို့၊ ကျွန် တော် သည် ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သို့ ရောက် ရန် မည် သို့ ပြု ရ ပါ အံ့ နည်း ဟု မေး လျှောက် သော်၊31 အ ရှင် ယေ ရှု ကို ယုံ ကြည် လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ပါ ကယ် တင် တော် မူ ခြင်း သို့ ရောက် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ဆို ပြီး နောက်၊32 ထောင် မှူး နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား ရှိ သ မျှ တို့ အား အ ရှင် ဘု ရား၏ တ ရား တော် ကို ဟော ပြော ကြ၏။33 ထို ညဉ့် အ ချိန် တွင် ပင် ထောင် မှူး သည် ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ ကို ယူ ဆောင် လျက် ဒဏ် ချက် များ ကို ဆေး ကြော ပြီး လျှင် အိမ် သူ အိမ် သား ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် တ ကွ ချက် ချင်း ဗ တ္တိ ဇံ မင်္ဂ လာ ခံ ပြီး မှ၊34 ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် သ ဖြင့် တစ် အိမ် ထောင် လုံး ရွှင် လန်း ကြ သည် နှင့် ကိုယ့် အိမ် သို့ ပင့် ခေါ်၍ စား ဖွယ် သောက် ဖွယ် တည် လေ၏။35 မိုး လင်း သော် မြို့ ဝန် တို့ သည် ထို သူ တို့ ကို လွှတ် စေ ဟု အ မှု ထမ်း လွှတ်၍ ဆင့် ဆို စေ သည့် အ တိုင်း၊36 ထောင်း မှူး က ဆ ရာ တို့ ကို လွှတ် ရန် မြို့ ဝန် တို့ ဆင့် ဆို စေ ပြီ။ စိတ် ဧ စွာ ထွက် ကြွ ကြ ပါ ဟု ဆို လျက် သူ တို့ စ ကား ကို ပြန် ကြား ရာ၊37 အ မှု ထမ်း တို့ အား ပေါ လု က ရော မ ဖြစ် သူ ငါ တို့ ကို စစ် ဆေး စီ ရင် ခြင်း မ ပြု ဘဲ အ များ တို့ ရှေ့ ရိုက် ဒဏ် ပေး၍ ထောင် ချ ပြီး လျှင် ယ ခု လျှို့ တ ဝှက် လွှတ် လိုက် ကြ မည် လော။ ထို သို့ မ ပြု သင့်။ ကိုယ် တိုင် လာ၍ ခေါ် ကြ ပါ လေ စေ ဟု ပြန် ဆို၏။38 ထို စ ကား ကို အ မှု ထမ်း တို့ ပြန် ကြား ကြ သော် မြို့ ဝန် တို့ သည် ရော မ ဖြစ် ကြောင်း ကြား၍ ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့်၊39 သွား ရောက် ဖျောင်း ဖျ လျက် ထုတ် ဆောင် ပြီး လျှင် မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ စေ ရန် တောင်း ပန် ကြ သည့် အ တိုင်း၊40 ပေါ လု နှင့် သိ လ တို့ သည် ထောင် မှ ထွက်၍ လု ဒိ အိမ် သို့ သွား ရောက် သော် ညီ အစ် ကို တို့ ကို တွေ့ မြင် နှိုး ဆော် ပြီး မှ ထွက် သွား ကြ၏။