1 ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လူ ပ ရိ သတ် ဥဿုံ သည် တစ် ညဉ့် လုံး အော် ဟစ် မြည် တမ်း ငို ကြွေး လျက်၊2 မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ ကို ညည်း ညူ၍ အိ ဂျစ် ပြည်၌ သော် လည်း ကောင်း၊ ဤ သဲ တော၌ သော် လည်း ကောင်း၊ သေ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။3 ဓား ဘေး ဖြင့် ကျ ဆုံး ကြ စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် တော် မူ သ နည်း။ သား မ ယား တို့ လည်း သုံ့ ပန်း ခံ ရ ကြ တော့ မည်။ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ရ လျှင် ကောင်း လိမ့် မည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ကြ ပြီး နောက်၊4 တစ် ယောက် ယောက် ကို ဗိုလ် တင်၍ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ကြ ကုန် အံ့ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ သည့် အ တွက်၊5 မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အ စည်း အ ဝေး ပ ရိ သတ် မျက် မှောက်၌ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ရာ၊6 ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သော နုန့် သား ယော ရှု နှင့် ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် တို့ သည် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ပြီး လျှင်၊7 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား ဆို ကြ သည် မှာ၊ ငါ တို့ လျှောက် သွား၍ စူး စမ်း သော ပြည် သည် အ လွန် တ ရာ ကောင်း သော ပြည် ဖြစ်၏။8 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို နှစ် သက် လျှင် နို့ ရည် ပျား ရည် လွှမ်း စီး သော ထို ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း ပေး အပ် တော် မူ လိမ့် မည်။9 ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပုန် ကန် လျက် ငါ တို့ ဓား စာ ဖြစ် သော ထို ပြည် သား တို့ ကို မ ကြောက် ကြ ပါ လင့်။ ချင်း တို့ ကွယ် ကာ သော အ ရိတ် ပယ် ရှား ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ဘက်၌ ရှိ တော် မူ၏။ မ ကြောက် ကြ လင့် ဟု ဆို ကြ သော်၊10 ခဲ ပစ် သတ် ဒဏ် ခံ ကြ စေ ဟု ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ဆို ကြ၏။ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရှေ့၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော်၌ ထင် ရှား သည့် ကာ လ၊11 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဤ လူ မျိုး သည် မည် မျှ ကြာ ငါ့ ကို မ ထီ လေး စား ပြု ကြ မည် နည်း။ သူ တို့ အ လယ် တွင် ငါ စီ ရင် ခဲ့ သ မျှ သော သက် သေ လ က္ခ ဏာ များ ကို မ ထောက် မ ထား ဘဲ၊ မည် မျှ ကြာ ငါ့ ကို ယုံ ကြည် ခြင်း ကင်း လျက် နေ ကြ မည် နည်း။12 ထို သူ တို့ ကို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ငါ သင့် စေ၍ ပယ် ဖျက် ပြီး လျှင် သင့် ကို ကား၊ သာ၍ မြင့် မြတ် တန် ခိုး ကြီး သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သော်၊13 မော ရှေ က ဤ လူ မျိုး ကို တန် ခိုး တော် အား ဖြင့် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထို ပြည် သား တို့ သည် သ တင်း ကြား လျက်၊14 ကိုယ် တော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် ကို ထင် ထင် ပြ တော် မူ၍ ဤ လူ မျိုး အ ပေါ် တွင် တည် နေ စေ သော တိမ် တိုက် ဖြင့် နေ့ အ ချိန် တိမ် တိုင်၌ လည်း ကောင်း၊ ညဉ့် အ ချိန် မီး တိုင်၌ လည်း ကောင်း ရှေ့ က ကြွ သွား တော် မူ သည့် အ လျောက် သူ တို့ အ လယ် တွင် ရှိ နေ တော် မူ ကြောင်း ကို ကြား သိ သော ခါ နာန် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အား ပြန် ကြား ကြ ပါ လိမ့် မည်။15 တစ် ဦး တစ် ယောက် တည်း ကဲ့ သို့ ဤ လူ မျိုး ကို အ ဆုံး စီ ရင် တော် မူ လျှင် ကိုယ် တော့် အ ကြောင်း ကြား သိ သော လူ မျိုး ခြား တို့ က၊16 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ စ္စာ ဆို သည့် အ တိုင်း ဤ လူ မျိုး ကို ထို ပြည် သို့ ဆောင် သွင်း တော် မ မူ နိုင် သော ကြောင့် သဲ တော တွင် အ ဆုံး စီ ရင် လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်။17 သို့ ဖြစ်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စိတ် ရှည် သော သ ဘော၊ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော သ ဘော ရှိ တော် မူ ထ သော၊ မ တ ရား ပြု ခြင်း၊ လွန် ကျူး ခြင်း များ ကို ဖြေ လွှတ် သော် လည်း အ ပြစ် ကင်း သည် ဟု မှတ် တော် မ မူ ထ သော၊ တ တိ ယ၊ စ တု တ္ထ အ ဆက် တိုင် အောင် ဘိုး ဘေး တို့ ပြစ် မှု ကို သား မြေး မြစ် တို့ အ ပေါ် တင်၍ စီ ရင် တော် မူ သော ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟု ကြော် ငြာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ လျောက် အ ရှင် ဘု ရား၏ တန် ခိုး တော် ကြီး မြတ် ပါ စေ သော။18 19 မ ဟာ က ရု ဏာ တော် အ တိုင်း အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် သည် က စ၍ ယ ခု တိုင် အောင်၊ ဤ လူ မျိုး၏ ဒု စ ရိုက် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ သည့် နှင့် အ ညီ ချမ်း သာ ပေး တော် မူ ပါ ဦး ဟု တောင်း လျှောက် သော်၊20 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း ငါ ချမ်း သာ ပေး ခဲ့ ပြီ။21 သို့ သော် လည်း အိ ဂျစ် ပြည် နှင့် သဲ တော တွင် ငါ စီ ရင် ခဲ့ သော သက် သေ လ က္ခ ဏာ များ နှင့် ငါ့ ဘုန်း တော် ကို မြင် လျက် ပင် ဗျာ ဒိတ် သံ ကို နား မ ထောင် ဘဲ ဆယ် ကြိမ် မြောက် ငါ့ ကို စုံ စမ်း၍ မ ထီ လေး စား ပြု သော သူ တို့ သည် ပေး မည် ဟူ ၍ ဘိုး ဘေး တို့ အား ငါ သစ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် ကို မြင် ခွင့် မ ရှိ ရ ဟု ငါ အ သက် တည် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘုန်း တော် ပြည့် လျှံ အံ့ သည် ကို လည်း ကောင်း တိုင် တည် လျက် ငါ ဆို ၏။22 23 24 သ ဘော ချင်း မ တူ လျက် စိတ် ပါ ကိုယ် ရောက် လိုက် နာ သော ငါ့ ကျွန် ရင်း ကာ လက် ကို ကား ရောက် ခဲ့ သော ပြည် ကို ငါ ဆောင် သွင်း မည့် အ တိုင်း အ နွယ် တိုင် ပိုင် ခွင့် ပေး လိမ့် မည်။25 အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် တောင် ကြား တွင် နေ ထိုင် ကြ သော ကြောင့် နက် ဖြန် ဆုတ်၍ ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် သဲ တော သို့ ပြန် သွား ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။26 တစ် ဖန် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ ကို ညည်း ညူ လျက်၊27 ဆိုး သွမ်း သော ဤ ပ ရိ သတ် ကို မည် မျှ ကြာ သည်း ခံ ရ အံ့ နည်း။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ညည်း ညူ သံ ကို ငါ ကြား ခဲ့ ပြီ။28 သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ နား တော် ရောက် ပြော ဆို ကြ သည့် အ တိုင်း သင် တို့၌ ငါ စီ ရင် မည် ဟု အ သက် တော် ကို တိုင် တည် လျက် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ၏။29 ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက်၊ နုန့် သား ယော ရှု တို့ ကို ချန် ထား လျက် ငါ့ ကို ညည်း ညူ ကြ သော အ သက် နှစ် ဆယ် ကျော်၊ ရေ တွက် ၍ စာ ရင်း ဝင် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် နေ ထိုင် ခွင့် ပေး မည် ဟု လက် ရုံး မြှောက် ကာ ငါ သ စ္စာ ဆို ခဲ့ သော ပြည် သို့ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရ ဘဲ ဤ သဲ တော တွင် အ သေ ကောင် ဖြစ် နေ ရ ကြ လိမ့် မည်။30 31 သုံ့ ဘမ်း ခံ ရ တော့ မည် ဟု သင် တို့ ဆို ကြ သော သား သ မီး တို့ ကား ငါ ဆောင် သွင်း သည့် အ လျောက် သင် တို့ ပယ် သော ပြည် ကို သိ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။32 သင် တို့ မှာ မူ ဤ သဲ တော တွင် အ သေ ကောင် ဖြစ် နေ ကြ သည့် ပြင်၊33 သား သ မီး တို့ လည်း သဲ တော တွင် သင် တို့ အ သေ ကောင် များ မ ပျက် မ ချင်း၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် သင် တို့ မှား ယွင်း သော ပြစ် ဝန် ကို ထမ်း လျက် ထိန်း ကျောင်း လျက် နေ ကြ ရ ဦး မည်။34 ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ခဲ့ သော အ ရက် လေး ဆယ် အ ရေ အ တွက် အ လိုက် တစ် ရက် လျှင် တစ် နှစ် ကျ၊ နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် တိုင် တိုင် သင် တို့ ဒု စ ရိုက် ဝန် ကို ထမ်း လျက် ဆန့် ကျင် ဘက် ပြု တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။35 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို ဆန့် ကျင် ဘက် စု ရုံး လျက် ဆိုး သွမ်း သော ဤ ပ ရိ သတ်၌ ထို သို့ စီ ရင် လိမ့် မည်။ ဤ သဲ တော တွင် သေ ကြေ ပျက် စီး ကြ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ၏။36 ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ရန် မော ရှေ စေ လွှတ်၍ ပြန် လာ ပြီး လျှင်၊ ပြည် နှင့် စပ် လျဉ်း သော သ တင်း ဆိုး ပြန် ကြား ကြ သ ဖြင့် ပ ရိ သတ် ဥဿုံ ကို ညည်း ညူး စေ ကြ သော သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် သေ ကြ၍၊37 38 စူး စမ်း ရန် သွား ခဲ့ သူ တို့ အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် သော နုန့် သား ယော ရှု၊ ယေ ဖု န္နာ့ သား ကာ လက် တို့ သာ လျှင် အ သက် ချမ်း သာ ရ ကြ၏။39 မော ရှေ သည်၊ ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ခဲ့ သော အ ချက် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ပြန် ကြား လျှင် လူ ပ ရိ သတ် သည်း စွာ မြည် တမ်း လျက် နံ နက် အ ချိန်၌ ထ ပြီး လျှင်၊40 တောင် ထိပ် သို့ တက် သွား သော် ငါ တို့ ပြစ် မှား သည် မှန် ပါ၏။ ယ ခု မှာ မူ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က တိ ထား တော် မူ ခဲ့ သော နေ ရာ သို့ ချီ တက် ပါ မည် ဟု ဆို ကြ ရာ၊41 မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ အံ့ နည်း။ အ ထ မြောက် မည် မ ဟုတ်။42 သင် တို့ အ လယ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှိ တော် မ မူ သော ကြောင့် ရန် သူ တို့ ရှေ့ အ ရှုံး မ ခံ ရ စေ ခြင်း ငှါ မ ချီ မ တက် ကြ နှင့်။43 ထို တောင် ထိပ် တွင် အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် တစ် ဘက်၌ ရှိ သော ကြောင့် ဓား ဘေး ဖြင့် သင် တို့ ကျ ဆုံး ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် မ လိုက် ဘဲ ပြန် ဆုတ် ကြ သည့် အ တွက် သင် တို့ ဘက်၌ ရှိ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ဟု တား မြစ် သော် လည်း၊44 သူ တို့ သည် ပျာ ယီး ပျာ ယာ တောင် ထိပ် သို့ ချီ တက် ကြ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ နှင့် မော ရှေ မူ ကား တပ် စ ခန်း မှ မ ထွက် မ သွား ချေ။45 ထို အ ခါ တောင် ထိပ်၌ ရှိ နေ သော အာ မ လက်၊ ခါ န နိ လူ မျိုး တို့ သည် ဆင်း လာ၍ ဟော မာ မြို့ ရောက် လုပ် ကြံ နှိမ် နှင်း ကြ သ တည်း။