1 သင် က လည်း၊ ဣ သ ရေ လ မင်း တို့ နှင့် ဆိုင် ရာ ငို ချင်း ကို ဖွဲ့ ဆို ရ မည် မှာ၊2 သင့် မယ် တော် ကား၊ ခြင်္သေ့ တို့ ကြား တွင် ဝပ် လျက်၊ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ဘောင် တွင်၊ သား ငယ် များ ကို မွေး မြူ သော ခြင်္သေ့ မ ဖြစ် လှ လေ စွ။3 မွေး မြူ သော သား ငယ် တစ် ကောင် သည်၊ ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် သော်၊ အ မဲ လိုက် တတ် သည့် ပြင်၊ လူ တို့ ကို ကိုက် စား လေ့ ရှိ သည် ကို၊4 သ တင်း ကြား သော လူ မျိုး ခြား တို့ သည်၊ တွင်း ကျ ထောင် ဖမ်း ပြီး လျှင်၊ နှာ ဖား ကြိုး ထိုး လျက် အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ဆွဲ ငင် ကြ ၏။5 ခြင်္သေ့ မ သည်၊ စောင့် မြော် ရာ အ ကြောင်း နှောင့် နှေး ပျက် စီး သည် ကို သိ မြင် သ ဖြင့်၊ သား ငယ် တစ် ကောင် ကို ရွေး ကောက် လျက်၊6 ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် မွေး မြူ၍၊ ခြင်္သေ့ တို့ အ လယ် တွင် သွား လာ လျက် ခြင်္သေ့ ပျို အ ရွယ် ရောက် သော ထို သား ငယ် လည်း၊ အ မဲ လိုက် တတ် သည့် ပြင်၊ လူ တို့ ကို ကိုက် စား ခြင်း၊7 ဘုံ ဗိ မာန် များ ကို သိ ကျွမ်း ၍၊ မြို့ ရွာ များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း ပြု လျက်၊ ဟိန်း ဟောက် သံ ကြောင့်၊ နေ ပြည် နှင့် ရှိ ရှိ သ မျှ ပါ၊ ဆိတ် ညံ ရာ ရောက် ၏။8 ထို အ ခါ၊ ပတ် ဝန်း ကျင် ပြည် နယ် ရှိ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် လိုက် လံ၍၊ ပိုက် ကွန် ဖြန့် ချ လျက် တွင်း ကျ ထောင် ဖမ်း သော ထို ခြင်္သေ့ ကို လည်း၊9 နှာ ဖား ကြိုး ထိုး လျက် ချိုင့် လှောင်၍၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ထံ ယူ သွား ကြ၏။ ဣ သ ရေ လ ခင် တန်း၌၊ နောင် ဟိန်း ဟောက် သံ မ ကြား ရ အံ့ သော ငှာ၊ လှောင် အိမ် များ အ တွင်း သွင်း ထား ကြ လေ စွ။10 တစ် နည်း၊ မယ် တော် သည်၊ ရေ အ နီး၌ စိုက် ပျိုး သော၊ သင့် သွေး သား တူ စ ပျစ် ပင် သ ဖွယ်၊ ရေ များ သည့် အ တွက် အ သီး နှင့် အ ခက် အ လက် များ စည် ကား လျက် ရှိ ရာ၊11 မြောက် မြား သော အ ခက် အ လက် အ ထက်၊ မိုး သား ကို မီ ၍ ရှည် လျား ခိုင် ခံ့ သော အ ကိုင်း များ သည်၊ ရာ ဇ လှံ တံ များ အ ဖြစ် ထင် ရှား သော် လည်း၊12 ဒေါ သ ဖြင့် ဆွဲ နုတ် ခြင်း မြေ အ ထိ ဖြတ် လှဲ ခြင်း၊ အ ရှေ့ လေ ဖြင့် အ သီး ခြောက် ခြင်း များ ကို ခံ ရာ၊ ခိုင် ခံ သော အ ကိုင်း များ လည်း၊ ကျိုး ပြတ် သွေ့ ခြောက်၍ လောင် စာ ဖြစ် လေ စွ။13 ယ ခု မှာ ပင်၊ ရေ ခေါင် လျက် သွေ့ ခြောက် ရာ တော အ ရပ် တွင်၊ ရွှေ့ စိုက် ခံ နေ ရ သည့် ပြင်၊ အ သီး ကို ကျွမ်း လောင် သော မီး သည်၊14 အ ခက် အ လက် နှင့် အ ကိုင်း များ မှ ပေါ် ထွက် သ ဖြင့်၊ ရာ ဇ လှံ တံ အ ဖြစ် ခိုင် ခံ့ သော အ ကိုင်း တစ် လက် မျှ မ ရှိ ချေ ဟု ဖွဲ့ ဆို လော့။ ဤ အ ချက် သည်၊ ဖွဲ့ ဆို ရန် ငို ချင်း ချက် ဖြစ် သည် ဟူ၍ တည်း။