1 ကြည့် လော့၊ မြေ ကြီး သား တို့ ကွဲ လွင့် သည့် တိုင် အောင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ပ ထ ဝီ ကို မှောက် လှန်၍၊ လဟာ သက် သက် ဖြစ် စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊2 ပ ရော ဟိတ် သည် လူ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ သ ခင် သည် ကျွန် ယောက်ျား ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ သ ခင် မ သည် ကျွန် မိန်း မ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ရောင်း သူ သည် ဝယ် သူ ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ မြီ ရှင် သည် မြီ စား ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ တိုး စား သူ သည် အ တိုး ဆပ် သူ ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည်။3 မြေ ပ ထ ဝီ သည် လု ယက် ပျက် စီး ခြင်း ခံ ရ လျက်၊ လ ဟာ သက် သက် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊4 မြေ ပ ထ ဝီ သည် မြည် တမ်း ညှိုး နွမ်း လျက်၊ လော က လည်း အား လျော့ ညှိုး နွမ်း လျက်၊ ပြည် တိုင်း အ ထွဋ် အ မြတ် တို့ အား လျော့ ကြ လေ၏။5 တ ရား တော် ကျူး လွန် ခြင်း၊ ဥ ပ ဒေ သ တော် ဆန့် ကျင် ခြင်း၊ ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ဖောက် ကျော် ခြင်း များ ကို ပြု ကျင့် တတ် သော မြေ ကြီး သား တို့ အောက် တွင်၊ မြေ ပ ထ ဝီ ညစ် ညူး ရာ ရောက် လေ ပြီ။6 ထို့ ကြောင့်၊ အ မင်္ဂ လာ ဖြင့် မြေ ပ ထ ဝီ ကျွမ်း လောင်၍၊ မြေ ကြီး သား တို့ ပြစ် ဒဏ် ခံ ရ သည့် ပြင်၊ အ ကြွင်း နည်း ပါး သည့် တိုင် အောင် မီး လောင် ခံ ရ ကြ၏။7 စ ပျစ် ပင် ညှိုး လျက်၊ အ ရည် လည်း လျော့ လျက်၊ စိတ် ရွှင် သူ အ ပေါင်း တို့ ညည်း တွား ကြ၏။8 စောင်း ပတ် သာ တီး ခြင်း ဆိုင် ရာ အား ရ ဝမ်း မြောက် သံ တိတ် ဆိတ် လျက်၊ ရွှင် လန်း သံ ငြိမ်း ကုန်၏။9 စ ပျစ် ရည် ကို၊ သီ ဆို လျက် မ သောက် ရ ချေ။ သောက် သော အ ရက် လည်း၊ အ ရ သာ ခါး လိမ့် မည်။10 လ ဟာ ဖြစ် သော မြို့ သည် ပြို ပျက်၍၊ ဝင် ရောက် ခွင့် မ ရှိ နိုင် အောင်၊ အိမ် ဝ တိုင်း ဆို့ ပုံ လျက် ရှိ၏။11 မြို့ ပြင် တွင် စ ပျစ် ရည် ကို အောက် မေ့ မြည် တမ်း လျက်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး မှ အား ရ ရွှင် လန်း ခြင်း ပြတ် စဲ ကုန် လွန်၍၊12 မြို့ အ တွင်း မှာ ဆိတ် ညံ ခြင်း သာ ကျန် ကြွင်း လျက်၊ မြို့ တံ ခါး၌ ပြို ပျက် ဘေး သင့် လေ ပြီ။13 သံ လွင် ပင် မှ ခြွေ ပြီး အ သီး ကျန် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ စ ပျစ် ပင် မှ သိမ်း ပြီး အ သီး ကျန် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ မြေ အ ပြင် တွင် လူ အ မျိုး မျိုး၌ ဖြစ် လိမ့် သ တည်း။14 ၎င်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း အာ နု ဘော် တော် ကြောင့်၊ သ မု ဒ္ဒ ရာ အ နီး တွင် ကျူး ဧ လျက်၊ နေ ထွက် ရာ အ ရပ်၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကိုလည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တစ် လျှောက် ၌ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ချီး မြှောက် ကြ လော့ ဟု ဟစ် ခေါ် ကြွေး ကြော် ကြ လိမ့် မည်။15 16 သူ တော် ကောင်း တို့၌ သု ခ ရှိ စေ သ တည်း ဟူ၍၊ မြေ ကြီး အ စွန်း အ ဖျား မှ ကျူး ဧ သံ ကို ငါ ကြား ရ ၏။ ငါ၌ မူ ကား၊ ဒု က္ခ၊ ဒု က္ခ၊ အ ကျိုး နည်း လေ စွ။ တ ရား ပျက် သူ တို့ တ ရား ဖျက် လေ ပြီ။ တ ရား ပျက် သူ တို့ တ ရား ဖောက် ဖျက် ကြ လေ ပြီ ဟု ငါ ဆို၏။17 အို မြေ ကြီး သား တို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ တွင်း ကျ ဘေး၊ ညွှတ် ကွင်း ဘေး များ သည်၊ သင့် ရောက် ခဲ့ သည် ဖြစ်၍၊18 ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး မှ ပြေး သူ သည် တွင်း ကျ သို့ ကျ ခြင်း၊ တွင်း ကျ မှ လွတ် သူ သည် ညွှတ် ကွင်း၌ မိ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ အ ထက် ပြွန် ဝ များ ပွင့် လျက်၊ မြေ ကြီး အ ခြေ အ မြစ် များ လှုပ် ရှား ပြီ တ ကား။19 မြေ ပ ထ ဝီ သည် ပေါက် ပျက် လျက်၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် အက် ကွဲ လျက်၊ မြေ ပ ထ ဝီ သည် တုန် လှုပ် လျက် ရှိ၏။20 မြေ ပ ထ ဝီ သည် မူး ယစ် သူ ကဲ့ သို့ ယိမ်း ယိုင် လျက်၊ လင့် စင် ကဲ့ သို့ လှုပ် ရှား၍၊ လွန် ကျူး ဝန် လေး သ ဖြင့်၊ မ ထ ရ သည့် တိုင် အောင် လဲ လိမ့် မည်။21 ထို ကာ လ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဘ ဝဂ် ရှိ ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ဘ ဝဂ်၌လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ရှိ ဘု ရင် တို့ ကို မြေ ကြီး ၌ လည်း ကောင်း၊ အ စီ အ ရင် ကြွ လာ တော် မူ သ ဖြင့်၊22 နှောင် တွင်း၌ ချုပ် ထား သော အ ကျဉ်း သား တို့ ကဲ့ သို့၊ ထို သူ တို့ သည် ချုပ် နှောင် လှောင် ထား ခြင်း ကို ခံ ရ၍၊ နေ့ ရက် များ စွာ ကုန် လွန် မှ အ စီ အရင် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်။23 ထို အ ခါ ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ဇိ အုန် တောင်၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ မင်း ပြု ၍၊ လူ မျိုး တော် အကြီး အ ကဲ တို့ ရှေ့ ဘုန်း တော် ရောင် ခြည် လွှတ် တော် မူ သော ကြောင့်၊ စ န္ဒ သည် မျက် နှာ ပျက်၍၊ သူ ရိ ယ လည်း အ ရှက် ကွဲ လိမ့် သ တည်း။