1 ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ ဖာ ရော မင်း ထံ ဝင်၍ ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။2 မ လွှတ် လို ငြင်း ဆို ၍ ထား သေး လျှင်၊3 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ လက် တော် သည် မြင်း၊ မြည်း၊ ကု လား အုပ်၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် စ သော လယ် ပြင် ရှိ တိ ရ စ္ဆာန် များ အ ပေါ် သို့ ရောက် သ ဖြင့် ပြင်း ထန် သော ကပ် ရော ဂါ ဘေး သင့် လိမ့် မည်။4 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ဘက်၊ အိ ဂျစ် လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ဘက်၊ ခွဲ ခြား ထား သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ပိုင် သော တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ရ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။5 နက် ဖြန် ဤ ပြည် တွင် ထို အ မှု ကို ငါ ဘု ရား ပြု မည် ဟူ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ချိန်း ချက် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊6 နောက် နေ့ ၌ ထို အ မှု ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြု တော် မူ သ ဖြင့် အိ ဂျစ် လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် အ ပေါင်း သေ ကုန် ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တိ ရ စ္ဆာန် မူ ကား တစ် ကောင် မျှ မ သေ။7 ဖာ ရော မင်း သည် လူ ကို စေ ရာ၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ တိ ရ စ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ကြောင်း သိ ရ သော် လည်း စိတ် နှ လုံး ခက် မာ ပြန်၍ ထို လူ မျိုး ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ သေး ၏။8 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ မီး ဖို ကျပ် ခိုး တစ် လက် ခုပ် စီ ယူ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ မြှောက် ပစ် စေ။9 ထို ကျပ် ခိုး သည် အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မြူ မုန့် ဖြစ်၍ ၎င်း ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ပေါက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊10 မီး ဖို ကျပ် ခိုး ကို သူ တို့ ယူ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ ရပ် လျက် ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ မြှောက် ပစ် သ ဖြင့် လူ နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ထွက် လေ ၏။11 ဗေ ဒင် တတ် ဝိ ဇ္ဇာ ဆ ရာ စ သော အိ ဂျစ် လူ အ ပေါင်း တို့၌ ထို အ နာ စိမ်း စွဲ ကပ် သည် ဖြစ်၍ ၎င်း ဆ ရာ တို့ ပင် မော ရှေ ရှေ့ တွင် မ ရပ် မ တည် နိုင် ချေ။12 မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း၏ စိတ် နှ လုံး ခဲ ယဉ်း စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ သေး ၏။13 ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြန် သည် မှာ နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ဖာ ရော မင်း ရှေ့ တွင် ရပ် တန့် လျက် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ့ လူ မျိုး ကို ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် လွှတ် စေ။14 သို့ မ ဟုတ် မြေ တစ် ပြင် လုံး ငါ နှင့် တူ သူ မ ရှိ ကြောင်း သင် သိ စေ ခြင်း အ လို့ ငှါ ယ ခု တစ် ကြိမ် သင့် နှ လုံး ၌ လည်း ကောင်း၊ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ၌ လည်း ကောင်း ဘေး ဒဏ် အ မျိုး မျိုး ကို ငါ သင့် ရောက် စေ မည်။15 သင့် အား ငါ့ တန် ခိုး ကို ပြ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း၊ ငါ့ နာ မ ကို မြေ တစ် ပြင် လုံး နှံ့ ကြေ ငြာ စေ ခြင်း ငှါ လည်း ကောင်း သင့် ကို တည် နေ ခွင့် ငါ ပေး ခဲ့ ပြီ။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် လက် တော် ဆန့် ၍ သင် နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား တို့ ပါ သင့် စေ သော ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ကွယ် ပျောက် စေ ခဲ့ ပြီ။16 17 သင် သည် ငါ့ လူ မျိုး ကို မ လွှတ် ဘဲ သူ တို့ အ ပေါ် တွင် မောက် မာ သေး သ လော။18 အိ ဂျစ် ပြည် တည် ထောင် စ ကာ လ မှ ယ ခု တိုင် အောင် မ ကျ စ ဘူး၊ အ လွန် သည်း စွာ သော မိုး သီး ကို နက် ဖြန် ဤ အ ချိန် ခန့် တွင် ပင် ငါ ကျ ရွာ စေ မည်။19 ထို ကြောင့် နွား မှ စ၍ လယ် ပြင်၌ ရှိ လေ သ မျှ ကို လုံ ခြုံ ရာ သို့ သွင်း စေ လော့။ အိမ် ကို မ ဆောင် ဘဲ လယ် ပြင် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကျ သ ဖြင့် သေ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။20 ဖာ ရော မင်း၏ ကျေး ကျွန် တို့ အ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ကြောက် ရွံ့ သူ တို့ သည် ကိုယ့် ကျွန် နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို အိမ် သို့ နှင် သွင်း ကုန် ၏။21 ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို အ လေး မ မူ သူ တို့ ကား ကိုယ့် ကျွန် နှင့် တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လယ် ပြင် ၌ ထား ကြ ကုန် ၏။22 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး၌ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း၊ လယ် ပြင် ရှိ ကောက် ပင် ပဲ ပင် ဟူ သ မျှ တို့ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း မိုး သီး ကျ စေ ခြင်း ငှါ ကောင်း ကင် ထက် သို့ လက် ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊23 တောင် ဝေး ကို ကောင်း ကင် ထက် သို့ မော ရှေ ထောင် သော အ ခါ မိုး ကြိုး သံ နှင့် မိုး သီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား လွှတ် တော် မူ လျက် လောင် မီး လည်း မြေ ပေါ် သို့ ကျ လေ၏။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည်၌ မိုး သီး ကျ ရွာ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊24 အိ ဂျစ် လူ မျိုး ဖြစ် ထွန်း စ ကာ လ မှ ထို ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး တွင် မ ကျ စ ဘူး၊ အ လွန် သည်း စွာ သော မိုး သီး လောင် မီး ရော လျက် ကျ လေ ၏။25 အိ ဂျစ် ပြည် တစ် ဝှမ်း လုံး လယ် ပြင်၌ ရှိ သ မျှ လူ သူ တိ ရ စ္ဆာန် များ ကို လည်း ကောင်း၊ လယ် ပြင် ရှိ ကောက် ပင် ပဲ ပင် ခပ် သိမ်း ကို လည်း ကောင်း မိုး သီး ဘေး ထိ ရောက် သည့် ပြင် သစ် ပင် အ ပေါင်း ကို လည်း ချိုး ဖျက် လေ ၏။26 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ ဂေါ ရှင် ပြည်၌ ကား မိုး သီး မ ကျ ချေ။27 ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ခေါ် စေ ပြီး လျှင်၊ ယ ခု တစ် ကြိမ် ငါ ပြစ် မှား ပြီ။ ထာ ရ ဘု ရား ဖြောင့် ၍ ငါ နှင့် ငါ့ လူ တို့ ကောက် ကြ ၏။28 ပြင်း ထန် သော မိုး ကြိုး သံ နှင့် မိုး သီး များ လှ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တောင်း ပန် လော့။ သင် တို့ ကို ထပ် မံ မ နေ စေ ဘဲ ငါ လွှတ် ပေ အံ့ ဟု ဆို ရာ၊29 မော ရှေ က၊ မြို့ ပြင် သို့ ကျွန် တော် ထွက် ရောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လက် အုပ် ချီ ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး ရှင် ဖြစ် တော် မူ ကြောင်း ဘု ရင်း မင်း သိ စေ ခြင်း ငှါ မိုး ကြိုး သံ တိတ်၍ မိုး သီး အ ကျ စဲ ပါ လိမ့် မည်။30 ဘု ရင် မင်း နှင့် ကျေး ကျွန် သင်း ပင် တို့ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် အား မ ကြောက် ရွံ့ သေး ကြောင်း ကျွန် တော် သိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ဆို ၏။31 မု ယော ပင် သည် အ သီး အ နှံ ထွက် ပြီ၊ ပိုက် ဆံ ပင် လည်း ဖူး ပြီ ဖြစ်၍ ၎င်း အ ပင် များ ကို မိုး သီး ဘေး ထိ ရောက် ၏။32 ဂျုံ ပင်၊ ပြောင်း ပင် များ ကား မ ပေါက် သေး သော ကြောင့် ထို ဘေး မ ထိ ချေ။33 မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ထံ မှ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် လက် အုပ် ချီ သ ဖြင့် မိုး ကြိုး သံ၊ မိုး သီး အ ကျ စဲ၍ မြေ ပေါ် သို့ မိုး မ ရွာ။34 မိုး ရွာ ခြင်း၊ မိုး သီး ကျ ခြင်း၊ မိုး ကြိုး ထစ် ခြင်း ရပ် စဲ သည် ကို ဖာ ရော မင်း သိ မြင် လျှင် ပြစ် မှား ပြန်၍ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ နှင့် တ ကွ စိတ် နှ လုံး ခက် မာ ကြ ၏။35 မော ရှေ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း သည် စိတ် နှ လုံး ခဲယဉ်း ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ ပြန် သ တည်း။