1 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အိ ဂျစ် ပြည် က ထွက် လာ သည့် နောက် တ တိ ယ လ ထို နေ့ ရက် တွင် သိ နာ တော သို့ ရောက် ကြ ၏။2 ရေ ဖိ ဒိမ် စ ခန်း က ချီ လာ ပြီး မှ သိ နာ တော သို့ ရောက်၍ ထို တော၌ တောင် နှင့် ရင် ဆိုင်၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ စွဲ ရပ် ကြ ၏။3 ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ မော ရှေ တက် သွား ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တောင် ပေါ် က ခေါ် တော် မူ၍ ယာ ကုပ် အ မျိုး သား ချင်း ဣ သ ရေ လ လူ တို့ အား သင် ဆင့် ဆို ကြား ပြော ရ မည် မှာ၊4 ငါ သည် အိ ဂျစ် လူ တို့ အ ပေါ်၌ စီ ရင် ရာ တွင် ရွှေ လင်း တ အ တောင် ဖြင့် သင် တို့ ကို ငါ့ ထံ ချီ ဆောင် ခဲ့ ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ရ ကြ ပြီ။5 ထို ကြောင့် သင် တို့ သည် ငါ့ ဗျာ ဒိတ် သံ ကို နာ ခံ နာ ယူ၍ ပ ဋိ ညာဉ် တော် ကို လည်း စောင့် ရှောက် လျှင်၊ မြေ တစ် ပြင် လုံး ငါ ပိုင် ဖြစ် ရာ၌ သင် တို့ သည် လူ မျိုး တ ကာ ထက် ငါ ပိုင် ဆိုင် ရာ အ ထူး ဖြစ် ကြ လိမ့် မည်။6 သင် တို့ သည် ပ ရော ဟိတ် နိုင် ငံ တော်၊ သီး သန့် သော လူ မျိုး တော် ဖြစ် ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော အ မိန့် တော် ကို ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။7 မော ရှေ ဆင်း လာ၍ လူ ကြီး တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သော ဗျာဒိတ် အ လုံး စုံ ကို ပြန် ကြား သော်၊8 လူ အ ပေါင်း တို့ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း ပြု ပါ မည် ဟု တစ် ညီ တစ် ညွတ် တည်း ဝန် ခံ ကြ လျှင် သူ တို့ စ ကား ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မော ရှေ ပြန် လျှောက် လေ ၏။9 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ လူ မျိုး သည် သင့် အား ငါ မြွက် ဆို သည် ကို ကြား ၍ သင့် ကို အ စဉ် အ မြဲ ယုံ ကြ စေ ရန် ထူ ထပ် သော တိမ် တိုက် နှင့် တ ကွ သင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ လာ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။ လူ မျိုး၏ စ ကား များ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မော ရှေ ပြန် လျှောက် ရာ၊10 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ပြန် သွား၍ ယ နေ့ နှင့် နက် ဖြန် သူ တို့ ကို သန့် ရှင်း စေ လော့။ အ ဝတ် ကို ဖွပ် လျှော် ကြ စေ။11 တ တိ ယ နေ့ ၌ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ ဆင်း သက် မည် ဖြစ် သော ကြောင့် တ တိ ယ နေ့ မ တိုင် မီ အ သင့် ရှိ နေ ကြ စေ။12 သင် က လည်း၊ တောင် ပေါ် သို့ မ တက်၊ တောင် ခြေ ကို မျှ မ ထိ ကြ စေ ရန် သ တိ ပြု ကြ ဟု တား မြစ် လျက် လူ မျိုး ရှိ ရာ ပတ် လည်၌ နယ် သတ် မှတ်၍ ထား လော့။13 တောင် ကို ထိ မိ သူ မည် သည် ကား အ သေ ခံ စေ။ ထို သူ့ ကို လက် နှင့် မ ထိ ရ ဘဲ ကျောက် ခဲ နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ မြှား နှင့် သော် လည်း ကောင်း၊ ပစ် သတ် ရ မည်။ လူ ဖြစ် စေ၊ တိ ရ စ္ဆာန် ဖြစ် စေ၊ အ သက် မ ရှင် စေ ရ။ သိုး ချို တံ ပိုး မှုတ် မှ သာ တောင် ကို တက် ကြ ရ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။14 မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် မှ လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ဆင်း သက်၍ သန့် ရှင်း စေ သည့် ပြင် သူ တို့ လည်း အ ဝတ် ကို ဖွပ် လျှော် ကြ ၏။15 မော ရှေ က လည်း၊ တ တိ ယ နေ့ မ တိုင် မီ အ သင့် ရှိ စေ ကြ လော့။ မ ယား ကို မ ချဉ်း ကြ နှင့် ဟု လူ မျိုး အား တား မြစ်၏။16 တ တိ ယ နေ့ နံ နက် အ ချိန်၌ မိုး ချုန်း ခြင်း၊ လျှပ် ပြက် ခြင်း၊ တောင် ပေါ် မှာ တိမ် တိုက် လွှမ်း မိုး ခြင်း၊ အ လွန် ကျယ် စွာ တံ ပိုး မှုတ် ခြင်း များ ဖြစ် သ ဖြင့် တပ် စ ခန်း ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တုန် လှုပ် ကြ ၏။17 မော ရှေ လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် အား ဖူး တွေ့ စေ ခြင်း ငှါ လူ မျိုး ကို တပ် စ ခန်း မှ ခေါ် ဆောင် သ ဖြင့်၊18 သူ တို့ သည် တောင် ခြေ ရင်း ၌ ရပ် နေ ကြ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ မီး တေ ဇော် နှင့် တ ကွ ဆင်း သက် တော် မူ သော ကြောင့် တောင် လုံး နှံ့ မီး ခိုး ထွက်၍ မီး ဖို မှ အ ခိုး တက် သ ကဲ့ သို့ တက် လျက် တစ် တောင် လုံး ပြင်း စွာ တုန် လှုပ် လေ ၏။19 တိုး ၍ တံ ပိုး သံ ကျယ် သော အ ခါ မော ရှေ လျှောက် တင် လျှင် အ သံ တော် ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြန်၍ မိန့် တော် မူ၏။20 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သိ နာ တောင် ထိပ် သို့ ဆင်း သက် ၍ မော ရှေ ကို တောင် ပေါ် သို့ ခေါ် တော် မူ သည့် အ တိုင်း မော ရှေ တက် လေ သော်၊21 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ လူ မျိုး သည် ဖူး မြင် လို သ ဖြင့် ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကျော် ဝင် မိ သည့် အ တွက် အ များ တို့ မ ပျက် စီး ကြ စေ ရန် ဆင်း၍ သ တိ ပေး လော့။22 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် မ ခတ် ရ စေ ရန် ငါ့ ထံ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် တို့ လည်း ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း ကြ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။23 မော ရှေ က၊ တောင် ကို ဆီး ကာ လျက် သန့် ရှင်း စေ ဟူ၍ မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း လူ မျိုး သည် သိ နာ တောင် သို့ မ တက် နိုင် ကြ ပါ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပြန် လျှောက် လျှင်၊24 ဆင်း သွား ဦး။ သင် နှင့် အာ ရုန် သာ တက် ရ မည်။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် မ ခတ် ရ စေ ရန် ပ ရော ဟိတ် များ နှင့် လူ မျိုး သည် ငါ့ ထံ တက် လို၍ မ ကျော် မ၀င် စေ နှင့် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊25 မော ရှေ သည် လူ မျိုး ရှိ ရာ သို့ ဆင်း ၍ ဆင့် ဆို လေ ၏။