1 တစ် ဖန် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် ဧ လိမ် မြိုင် မှ ချီ ပြန်၍ အိ ဂျစ် ပြည် က ထွက် လာ ပြီး နောက် ဒု တိ ယ လ၊ ဆယ့် ငါး ရက် တွင် ဧ လိမ် မြိုင် နှင့် သိ နာ တောင် ကြား သိန် ခေါ် သဲ တော သို့ ရောက် ကြ ၏။2 ထို တော ၌ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ကို ညည်း ညူ ၍၊3 အိ ဂျစ် ပြည်၌ ဟင်း အိုး အ နီး ထိုင် လျက် ဝ စွာ စား ရ စဉ် အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် ဖြင့် ငါ တို့ သေ ခဲ့ လျှင် ကောင်း လေ စွ။ ဤ ခပ် သိမ်း သော အ စု အ ရုံး ကို မွတ် သိပ်၍ သေ စေ ရန် သဲ တော အ ရပ် သို့ သင် တို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီ တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်၊4 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဤ လူ မျိုး သည် ငါ့ ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း လျှောက် လိုက် မည် မ လိုက် မည် ကို စမ်း ခြင်း အ လို့ ငှါ သင် တို့ အ ဖို့ မိုး ကောင်း ကင် မှ အ စာ ကို ငါ ကျ ရွာ စေ မည်။ သူ တို့ လည်း ထွက် ၍ တစ် ရက် စာ ကို နေ့ စဉ် ကောက် ယူ ရ မည်။5 နေ့ စဉ် ထက် ဆ ဌ မ နေ့ တွင် နှစ် ဆ ကောက် ယူ၍ အ သင့် ပြင် ဆင် ကြ ရ မည် ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ ၏။6 မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ မှန်း ကို ယ နေ့ ညဉ့် ဦး၌ ပင် သင် တို့ သိ ရ ကြ လိမ့် မည်။7 နံ နက်၌ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ညည်း ညူ ခြင်း အ သံ ကို ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ ကား၊ မည် သို့ သော သူ ဖြစ်၍ သင် တို့ ညည်း ညူ ရ သ နည်း ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ဆို ကြ ၏။8 တစ် ဖန် မော ရှေ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ညဉ့် ဦး၌ သင် တို့ စား ရန် အ သား ကို လည်း ကောင်း၊ နံ နက်၌ ဝ လောက် အောင် မု့န် ကို လည်း ကောင်း၊ ပေး သ နား တော် မူ သော အ ခါ သိ မြင် ကြ လိမ့် သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သင် တို့ ညည်း ညူ သော အ သံ ကို ကြား တော် မူ ပြီ။ ငါ တို့ ကား မည် သို့ သော သူ နည်း။ သင် တို့ ညည်း ညူ ခြင်း သည် ငါ တို့ နှင့် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် သာ ဆန့် ကျင် ဘက် ဖြစ် သည် ဟု ဆို ၏။9 အာ ရုန် အား လည်း မော ရှေ က၊ ညည်း ညူ သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား တော် မူ သ ဖြင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ကြ ရ မည် ဟူ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် အား ကြား ပြော လော့ ဟု မှာ ထား သည့် အ တိုင်း၊10 အာ ရုန် ကြား ပြော သော အ ခါ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား အ ပေါင်း ပ ရိ သတ် သည် တော သို့ မျှော် ကြည့်၍ တိမ် တိုက်၌ ထင် ရှား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ ဘုန်း တော် ကို မြင် ရ ကြ ၏။11 ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ညည်း ညူ သံ ကို ငါ ကြား ရ ပြီ။ သူ တို့ အား ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ ညဉ့် ဦး ယံ ၌ သင် တို့ သည် အ သား ကို စား ရ၍ နံ နက်၌ လည်း မုန့် နှင့် ဝ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း သိ ရ ကြ လ တ္တံ့ ဟူ၍ ဆင့် ဆို လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊12 13 ညဉ့် ဦး၌ ငုံး ငှက် များ ပေါ် လာ ၍ တပ် စ ခန်း ပြည့် ဖုံး လွှမ်း ကြ ၏။ နံ နက်၌ လည်း ပတ် ဝန်း ကျင် တွင် နှင်း ကျ လျက် ရှိ ၏။14 နှင်း ကွဲ ပြီး မှ ဆီး နှင်း ပေါက် မျှ သေး ငယ် သော အ လွှာ အ လွှာ သည် မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှာ ရှိ လေ ၏။15 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် မြင် ရ သော အ ခါ မည် သည့် အ ရာ ဖြစ် သည် ကို မ သိ သော ကြောင့် အ ဘယ် အ ရာ နည်း ဟု အ ချင်း ချင်း မေး မြန်း ကြ လျှင် သင် တို့ စား ရန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော မုန့် ဖြစ်၍၊16 လူ တိုင်း ကိုယ့် တဲ ရှိ သူ တို့ အ ဖို့ အ သီး အ သီး အိုး စား အ လိုက်၊ လူ ဦး ရေ အ လျောက်၊ တစ် ယောက် လျှင် တစ် သြ မဲ စီ ကောက် ယူ ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ ကြောင်း မော ရှေ ဆင့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ၊17 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ လိုက် နာ၍ နည်း များ အ လျောက် ကောက် ယူ ကြ ၏။18 အ သီး အ သီး အိုး စား အ တိုင်း ကောက် ယူ ၍ သြ မဲ တောင်း နှင့် ခြင် ကြ ရာ များ သော သူ၌ မ ပို၊ နည်း သော သူ၌ လည်း မ လို။19 နံ နက် တိုင် မည် မျှ မ ကျန် စေ နှင့် ဟု မော ရှေ မြစ် တား သော် လည်း၊20 အ ချို့ တို့ သည် မော ရှေ့ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နံ နက် တိုင် ကျန် စေ သ ဖြင့် ပိုး ကျ ၍ ချဉ် သိုး လေ၏။ မော ရှေ လည်း အ မျက် ထွက် ၏။21 အ သီး အ သီး တို့ သည် နံ နက် တိုင်း အိုး စား အ လျောက် ကောက် ယူ ကြ၏။ နေ ပူ သော အ ခါ အ ရည် ပျော် လေ ၏။22 ဆ ဌ မ နေ့၌ အ စာ တစ် ဆ တိုး၍ နှစ် သြ မဲ စီ ကောက် ယူ ကြ ကြောင်း ပ ရိ သတ် အ ကြီး အ ကဲ တို့ ကြား ပြော လျှင်၊23 မော ရှေ က၊ နက် ဖြန် နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ နား နေ ရာ သန့် ရှင်း သော ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ်၏။ ယ နေ့ ပေါင်း ရ၊ ပြုတ် ရ သည့် အ တိုင်း ပေါင်း ကြ၊ ပြုတ် ကြ လော့။ ပို မို ရာ တစ် ဖို့ ကို ကား၊ နံ နက် တိုင် စောင့် ထိန်း သို ထား ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လေ ၏။24 မော ရှေ မှာ ထား သည့် အ တိုင်း နံ နက် တိုင် သို ထား ကြ ရာ၊25 မ ချဉ် မ သိုး၊ ပိုး လည်း မ ကျ ချေ။ မော ရှေ က လည်း၊ ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ် သော ကြောင့် ပို မို ရာ ကို စား ကြ လော့။26 တော တွင် မုန့် တွေ့ မည် မ ဟုတ်။ ခြောက် ရက် ပတ် လုံး ကောက် ယူ ကြ မည်။ သ တ္တ မ နေ့ တွင် ဥ ပုသ် နေ့ ဖြစ်၍ ရ ရှိ လိမ့် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လျက် ပင်၊27 အ ချို့ တို့ သည် သ တ္တ မ နေ့ တွင် ကောက် ယူ ရန် ထွက်၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ ကြ။28 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ့ မိန့် မှာ ချက်၊ ဥ ပ ဒေ ချက် များ ကို မည် မျှ ကြာ မ စောင့် ရှောက် ဘဲ ငြင်း ဆို ကြ အံ့ နည်း။29 ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဥ ပုသ် နေ့ ကို သင် တို့ အား ပေး သ နား တော် မူ ပြီး ဖြစ်၍ ဆ ဌ မ နေ့ တွင် နှစ် ရက် စာ ပေး တော် မူ သည် ကို မှတ် ကြ လော့။ သ တ္တ မ နေ့၌ လူ အ သီး အ သီး နေ ရင်း နေ ရာ မှ မ ထွက် မ သွား ဘဲ၊ ၎င်း အ ရပ် တွင် သာ နေ လေ စေ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊30 ထို လူ မျိုး သည် သ တ္တ မ နေ့၌ နား နေ ကြ ၏။31 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် ထို မုန့် ကို မ န္န ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ၏။ နံ နံ စေ့ နှင့် တူ၍ ဖြူ သော အ ရောင် ရှိ လျက် ပျား မုန့် ချပ် အ ရ သာ နှင့် တူ ၏။32 မော ရှေ လည်း၊ သင် တို့ ကို အိ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် သော အ ခါ သဲ တော၌ ငါ ကျွေး သော မုန့် ကို သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မြင် ရ စေ ခြင်း ငှါ တစ် သြ မဲ ပြည့် သို ထား ကြ လော့ ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ အ မိန့် တော် ကို ဆင့် ဆို လေ ၏။33 တစ် ဖန် အာ ရုန် အား၊ အိုး တစ် လုံး ကို ယူ၍ မ န္န မုန့် တစ် သြ မဲ ပြည့် ထည့် ပြီး လျှင် သင် တို့ အ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် သို ထား လော့ ဟု ဆို ၏။34 မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထို မ န္န မုန့် ကို စောင့် ထိန်း စေ ခြင်း ငှါ သက် သေ တော် ရှေ့ တွင် အာ ရုန် ထား လေ ၏။35 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် လူ နေ ပြည် သို့ မ ရောက် မီ ခါ နာန် ပြည် နယ် စွန် သို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင် ပင် နှစ် ပေါင်း လေး ဆယ် ပတ် လုံး မ န္န မုန့် ကို စား ရ ကြ ၏။36 တစ် သြ မဲ ဆို သော် တစ် စ ရွတ် ခန့် တည်း။