1 သင် သည် တောင် ဆိတ် မွေး ချိန် ကို သိ၍၊ သ မင် ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ကို စောင် မ သ လော။2 လ စေ့ သည် ကို ရေ တွက်၍၊ မွေး ဖွား ချိန် ကို သိ သ လော။3 ထို တိ ရ စ္ဆာန် များ သည်၊ ဝပ် လျှင် ဝပ် ချင်း၊ သား ငယ် တို့ ကို ပေါက် ဖွား ရ သ ဖြင့်၊ ဝေ ဒ နာ ငြိမ်း လေ၏။4 သား ငယ် တို့ လည်း သန် မာ လျက်၊ လွင် ပြင်၌ ကြီး ပွား၍ ခွာ သွား ပြီး နောက် မ ပြန် မ လာ တတ်။5 တော ကို အိမ် အ ဖြစ် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ဆား မြေ တွင်း ကို နေ ရာ အ ဖြစ် ဖြင့်လည်း ကောင်း၊ ငါ ခန့် ထား ရာ မြင်း ရိုင်း ကို လွှတ် သွား စေ သူ၊ တော မြည်း ချည် ကြိုး ကို ဖြေ လွှတ် သူ ကား မည် သူ နည်း။6 7 မြို့၌ အုတ် အုတ် သဲ သဲ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ မောင်း နှင် သ မား၏ အော် ငေါက် သံ ကို လည်း၊ နား စွင့် လေ့ မ ရှိ။8 မြက် အ မျိုး မျိုး ကို ရှာ ဖွေ လျက်၊ တောင် ရိုး တစ် လျှောက် တွင် ကျက် စား တတ် ကြ သ တည်း။9 စိုင် သည် စေ စား ခြင်း ကို ခံ လို၍၊ သင့် စား ခွက် နား၌ နေ မည် လော။10 ထယ် ဖွဲ့ ကြိုး နှင့် ပတ် ချည်၍၊ လယ် ကွင်း များ တွင် သင့် နောက် က ဆွဲ ရုန်း မည် လော။11 စိုင် အား ကြီး ခြင်း ကြောင့် စိတ် ချ၍၊ လုပ် ငန်း ကို လွှဲ အပ် မည် လော။12 သင့် စ ပါး ကို ကောက် နယ် တ လင်း၌၊ စု သိမ်း ဆောင် သွင်း မည် ဟု ယုံ သ လော။13 ရွှင် လန်း စွာ အ တောင် ခတ် တတ် သော၊ ငှက် ကု လား အုပ်၏ အ တောင် နှင့် အ မွေး သည်၊ ကျင် နာ လေ့ ရှိ သ လော။14 အ သို့ ကြောင့် ဆို သော်၊ ထို ငှက် သည် မြေ၌ ဥ ထား ခဲ့၍၊ မြေ မုန့် ဓာတ် ဖြင့် နွေး စ ရာ တွင်။15 နင်း မိ မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သား ရဲ ခွဲ ဖျက် မည် ကိုလည်း ကောင်း၊ သ တိ မ ရ ချေ။16 ဉာဏ် ပ ညာ ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး သ နား တော် မ မူ သော ကြောင့်၊ ထို ငှက် သည် သား ရင်း မ ဟုတ် သ ကဲ့ သို့ ရက် စက် လျက်၊ ပင် ပန်း ကျိုး မဲ့ သည် ကို စိုး ရိမ် ခြင်း မ ရှိ ချေ။17 18 အ တောင် ကို ချီ ခတ် သော အ ခါ၊ မြင်း နှင့် တ ကွ စီး လိုက် သူ့ ကို ပင် ပြက် ရယ် ပြု တတ်၏။19 သင် သည် မြင်း ကို ခွန် အား နှင့် ပြည့် စေ၍၊ လည် ပင်း လှုပ် ခါ ခြင်း နှင့် ဆင် ယင် လျက်၊20 ကျိုင်း ကောင် ကဲ့ သို့ ခုန် လွှား စေ သ လော။ နှာ မှုတ် သံ အ ဟုန် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ဖြစ် သည့် ပြင်၊21 ခွန် အား နှင့် ရွှင် လန်း စွာ လွင် ပြင် ပေါက် လျက်၊ လက် နက် ကိုင် တို့ ကို ဆီး ဆို့ ရန် ထက် သွား သော်၊22 ကြောက် မက် ဖွယ် ရာ ကို ပြက် ရယ် ပြု လျက်၊ ထိန် လန့် ခြင်း နှင့် ကင်း၍ ဓား သွား ကြောင့် မ ဆုတ်။23 မြှား ကျည် တောက် နှင့် တ ကွ၊ ပြောင် လက် သော လှံ၊ ဓား မြှောင် များ သည်၊ ကျောက် ကုန်း ပေါ် က လှုပ် သံ ပြု ရာ။24 ထို မြင်း သည် တံ ပိုး သံ ကို ကြား သော်၊ မ ရပ် တန့် ဘဲ ခုန် ပေါက် လျက် လှုပ် ကြွ လျက် ဒုံး ပြေး တတ်၏။25 တံ ပိုး မှုတ် လျှင် မှုတ် ချင်း ဟီ လျက်၊ စစ် ဗိုလ် တို့၏ ကြိမ်း ဝါး သံ၊ အုတ် အုတ် သဲ သဲ နှင့် တွက် စစ် အ နံ့ ကို၊ အ ဝေး က ပင် ခံ တတ် သ တည်း။26 ဥ ဩ ငှက် သည် အ တောင် ကို ဖြန့် လျက်၊ တောင် မျက် နှာ သို့ ပျံ သွား တတ် သည် ကား၊ သင့် ဉာဏ် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။27 လင်း ယုန် ငှက် လည်း ပျံ တက်၍၊ မြင့် ရာ အ ရပ်၌ အ သိုက် လုပ် တတ် သည် ကား၊ သင့် အ မိန့် ကြောင့် ဖြစ် သ လော။28 ထို ငှက် သည် ကျောက် တောင် ပေါ် တွင် တည် နေ၍၊ ခံ တပ် သ ဖွယ် ကျောက် စွယ်၌ ပင် နား နေ တတ်၏။29 ထို အ ရပ် မှ အ ကောင် ကို ရှာ ကြည့် ရာ၊ အ ဝေး က ပင် မျက် စိ မြင် ရ၏။30 သား ငယ် တို့ လည်း၊ အ သွေး ကို သောက် မျို တတ် သည် ဖြစ်၍၊ ထိ ရှ ခံ ရ သူ တို့ ရှိ ရာ သို့ လည်း၊ ထို ငှက် ရောက် လိမ့် သ တည်း ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ၏။