1 ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ အား အ ဟိ သော ဖေ လ က၊ ကျွန် တော် သည် ရဲ မက် တစ် သောင်း နှစ် ထောင် တို့ ကို ရွေး ကောက် လျက် ယ နေ့ ညဉ့် ပင် ချီ ထွက်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကို လိုက် လံ ပါ ရ စေ။2 မော ပန်း လက် လျော့ လျက် ရှိ နေ စဉ် မီ၍ နောက် ပါ အ ပေါင်း တို့ ထိတ် လန့် ထွက် ပြေး ကြ သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း ကို သာ ကျွန် တော် လုပ် ကြံ ပြီး လျှင်3 တစ် မျိုး လုံး ကို ကိုယ် တော့် ထံ ဆောင် ခဲ့ ပါ မည်။ အ လို ရှိ သူ တစ် ဦး တည်း ကို ရ က၊ လူ အ ပေါင်း တို့ ပြန် လာ၍ တစ် မျိုး လုံး ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု4 တင် လျှောက် သော စ ကား ကို အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ သ ဘော တူ ကြ ၏။5 ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ က၊ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ ကို ခေါ် ဦး လော့။ သူ့ အ ကြံ ကို လည်း နား ထောင် ကြ အံ့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း6 ဟု ရှဲ လာ ရာ အ ဟိ သော ဖေ လ သည် ဤ သို့ အ ကြံ ပေး ပြီ။ သူ့ အ ကြံ ကို လိုက် နာ သင့် သ လော။ မ သင့် လျှင် အ ကြံ ပေး ဦး လော့ ဟု အ ဗ ရှ လုံ ဆို သည့် ကာ လ ဟု ရှဲ က၊7 အ ဟိ သော ဖေ လ ယ ခု ပေး သော အ ကြံ မ သင့် သေး ပါ။8 ခ မည်း တော် နှင့် နောက် ပါ တို့ သည် စွမ်း ရည် ကောင်း သူ ဖြစ် လျက် တော၌ သား ငယ် ပျောက် ဆုံး သော ဝံ မ ကဲ့ သို့ ခက် ထန် သော စိတ် ရှိ ကြောင်း ကို ကိုယ် တော် သိ ပါ၏။ ခ မည်း တော် လည်း စစ် ရေး တတ် သူ ဖြစ်၍ တပ် သား တို့ နှင့် အ တူ စား ခန်း ချ မည် မ ဟုတ်။9 ယ ခု ပင် တွင်း၌ ဖြစ် စေ၊ ခို အောင်း ရာ၌ ဖြစ် စေ၊ ဝှက် ကွယ် လျက် ရဲ မက် တို့ အ ပေါ် တွင် ရုတ် တ ရက် လုပ် ကြံ သ ဖြင့် ထို သ တင်း ကို ကြား သိ သူ တို့ က အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် ပါ သူ တို့ ဆုံး ရှုံး ပြီ ဟု ကြား ပြော ကြ မည် ဖြစ် ၍10 ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ နှ လုံး သ တ္တိ ရှိ သော သူ ရဲ ပင် စိတ် လျော့ ပါ လိမ့် မည်။ ခ မည်း တော် သည် စွမ်း ရည် ကောင်း သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ဘက် ပါ တို့ လည်း သူ ရဲ ကောင်း ဖြစ် ကြ သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သိ ကြ ပါ၏။11 သို့ ဖြစ် သော ကြောင့် ဒန် မြို့ မှ စ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် သ မု ဒ္ဒ ရာ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ကို အ ထံ တော် သို့ စု ရုံး စေ ပြီး မှ ကိုယ် တော် တိုင် ချီ တော် မူ သင့် ကြောင်း ကျွန် တော် အ ကြံ ပေး ပါ သည်။12 ထို သို့ ခ မည်း တော် နှင့် တွေ့ ဆုံ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ရာ မြေ ပေါ် မှာ နှင်း ကျ သ ကဲ့ သို့ လွှမ်း မိုး က ၎င်း မှ စ၍ ဘက် ပါ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ ကြွင်း ကျန် တော့ မည် မ ဟုတ်။13 အ ကယ်၍ ခံ တပ် မြို့ တစ် မြို့ သို့ ဆုတ် ခံ ပြီ ဖြစ် လျှင် ဣ သ ရေ လ တစ် မျိုး လုံး သည် ကြိုး ကိုယ် စီ ယူ ခဲ့၍ ကျောက် စ ရစ် တစ် ခဲ ကို မျှ မ ချန် ဘဲ ထို မြို့ ကို မြစ် ထဲ သို့ ဆွဲ ချ ရ ကြ မည် ဟု တင် လျှောက် သော်14 အ ဗ ရှ လုံ၌ ဘေး ရောက် စေ ခြင်း ငှါ အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ကောင်း ကို ပျက် စေ ရန် ထာ ဝ ရ ဘုရား ပြ ဌာန်း တော် မူ ပြီး ဖြစ် သည့် အ တိုင်း အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ က အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ ပေး သော အ ကြံ သည် အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ထက် ကောင်း မြတ် လှ သည် ဟု ဝန် ခံ ကြ ကုန် ၏။15 ထို အ ခါ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ တို့ ထံ ဟု ရှဲ ဆို သည် မှာ အ ဗ ရှ လုံ နှင့် ဣ သ ရေ လ လူ ကြီး တို့ အား အ ဟိ သော ဖေ လ က ဤ သို့ သော အ ကြံ၊ ကျွန် တော် က ဤ သို့ သော အ ကြံ များ ကို ပေး ကြ ပါ ပြီ။16 ထို ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ အ မြန် စေ လွှတ် လျက် ဘု ရင် မင်း မှ စ၍ နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ ဘေး လွတ် စေ ခြင်း ငှါ ယ ခု ညဉ့် ပင် တော စ ကူး တို့ ဆိပ် တွင် ချ ရပ် တော် မ မူ ဘဲ အ ဆော တ လျင် ကူး ချီ တော် မူ ပါ ဟု ကြား လျှောက် စေ ရန် ပြော ဆို လေ ၏။17 ယော န သန် နှင့် အ ဟိ မတ် တို့ သည် မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လျှင် ထင် ရှား မည့် စိုး သော ကြောင့် အ ရော ဂေ လ အ ရပ် မှာ တိမ်း နေ စဉ်၊ မိန်း မ ငယ် တစ် ယောက် လာ၍ သ တင်း ပေး လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လျှောက် ရန် သွား သော အ ခါ18 လု လင် တစ် ယောက် မြင် လိုက်၍ အ ဗ ရှ လုံ ထံ လျှောက် ထား ရာ နှစ် ဦး လုံး အ ဆော တ လျင် ပြေး ပြီး လျှင် ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ သား တစ် ယောက် အိမ် သို့ ရောက် သ ဖြင့် ဝင်း၌ ရှိ သော ရေ တွင်း ထဲ သို့ ဆင်း ပုန်း ရာ19 အိမ် ရှင် မ သည် တွင်း ဝ ကို ဖုံး ပြီး မှ ဆန် လှန်း ၍ ထား သော ကြောင့်၊ မ ရိပ် မိ ကြ ချေ။20 အ ဗ ရှ လုံ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထို အိမ် သို့ ထပ် ရောက် လျက် အ ဟိ မတ် နှင့် ယော န သန် တို့ အ ဘယ် မှာ နည်း ဟု အိမ် ရှင် မ အား မေး လျှင် ချောင်း တစ် ဖက် သို့ ကူး သွား ကြ ပြီ ဟု ပြန် ပြော သည် နှင့် ရှာ ဖွေ မ တွေ့ သော ကြောင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ လေ၏။21 ထို အ ခါ အ ဟိ မတ် နှင့် ယော န သန် တို့ သည် ရေ တွင်း မှ တက်၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ သွား ရောက် သ တင်း ပေး ကြ သည် မှာ ကိုယ် တော့် တစ် ဖက် ၌ ဤ သို့ သော အ ကြံ ကို အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး ပါ ပြီ။ ထို ကြောင့် အ မြန် ထ၍ မြစ် ကို ကူး ချီ တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် သည့် အ တိုင်း22 ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ ကြ၏။ မိုး သောက် သော်၊ မ ကူး သေး သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ချေ။23 အ ဟိ သော ဖေ လ သည် ကိုယ် ပေး သော အ ကြံ သို့ မ လိုက် ကြ သည် ကို သိ မြင် သ ဖြင့်၊ မြည်း ကို က တင် ပြီး လျှင် နေ ရင်း မြို့ ရောက် စီး သွား၍ အိမ် မှု ရေး ရာ ကို စီ မံ ပြီး မှ ဆွဲ ကြိုး ချ လျက် သေ လွန် ရာ အ ဘ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ လေ ၏။24 ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ရောက်၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် အ ပေါင်း တို့ ပါ ယော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ချီ လေ၏။25 အ ဗ ရှ လုံ သည် ယွာ ဘ နေ ရာ၌ အာ မ သ ကို ဗိုလ် ချုပ် ခန့် ထား၏။ အာ မ သ ကား နာ ဟတ် သ မီး၊ ယွာ ဘ အ မိ ဇေ ရု ယာ၏ ညီ မ အ ဘိ ဂဲ လ နှင့် သင့် မြတ် သော ဣ သ ရေ အ မျိုး ယေ သာ၏ သား ဖြစ် သ တည်း။26 အ ဗ ရှ လုံ သည် ဣ သ ရေ လ ရဲ မက် တို့ နှင့် တ ကွ၊ ဂိ လဒ် နယ် တွင် တပ် စွဲ လေ၏။27 မ ဟာ နိမ် မြို့ သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရောက် သော အ ခါ အ မ္မုန် ပြည်၊ ရ ဗ္ဗာ မြို့ နေ၊ နာ ဟတ် သား ရှော ဘိ၊ လော ဒေ ဗာ မြို့ နေ၊ အ မျေ လ သား မာ ခိ ရ၊ ဂိ လဒ် နယ်၊ ရော ဂေ လိမ် မြို့ သား ဗာ ဇိ လဲ တို့ သည်28 တော တွင် တပ် တော် သား တို့ ရေ စာ ငတ် လျက် ပင် ပန်း လျက် နေ ရ ပါ သည် တ ကား ဟု အောက် မေ့၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် နောက် တော် ပါ တို့ စား သောက် ရန် ဂျုံ၊ ဆန်၊ မု ယော ဆန်၊ မုန့် ညက်၊ မုန့် ဆန်း နှစ် မျိုး၊ ပဲ ကြီး၊ ပဲ ကြား၊ ပျား ရည်၊ နို့ ဓမ်း၊ မ လိုင် များ နှင့် သိုး၊ ဆိတ် မှ စ၍ အိပ် ရာ၊ ဖ လား၊ မြေ အိုး များ ကို ဆောင် ယူ ဆက် သ ကြ ၏။29