1 ထို နောက် အ ဗ ရှ လုံ သည် မြင်း များ နှင့် ရ ထား ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် ပြေး ငါး ဆယ် ကို လည်း ကောင်း၊ စီ မံ လျက်2 နံ နက် တိုင်း ထ သ ဖြင့် တံ ခါး ဝ လမ်း နံ ဘေး တွင် ရပ် နေ ပြီး လျှင် ဘု ရင် မင်း စီ ရင် ခြင်း ခံ အပ် သော အ မှု သည် မည် သူ့ ကို မ ဆို ခေါ်၍ အ ဘယ် မြို့ က နည်း ဟု မေး ရာ ကျွန် တော် မျိုး သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး တွင် အ မည် သော အ နွယ် သား ဖြစ် ကြောင်း လျှောက် သော်3 အ ဗ ရှ လုံ က၊ သင့် အ မှု ကား မှန် ကန်၏။ သို့ ရာ တွင် စစ် ဆေး မည့် သူ ကို ဘု ရင် မင်း မ ခန့် မ ထား ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။4 ၎င်း ပြင် အ ဗ ရှ လုံ က၊ ငါ သည် နေ ပြည် တွင် တ ရား မင်း အ ဖြစ် သို့ ရောက် ပါ စေ တော့။ သို့ ဖြစ် ပါ မူ ရာ ဇ ဝတ် မှု၊ တ ရား မှု ရှိ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ လာ လျှင် တ ရား နှင့် အ ညီ ငါ စီ ရင် မည် ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။5 လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ရှိ ခိုး ခြင်း ငှါ ချဉ်း လာ သော အ ခါ လက် လှမ်း၍ ဆွဲ ငင် နမ်း ရှုပ် လေ့ ရှိ ၏။6 စီ ရင် တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရန် ဘု ရင် မင်း ထံ လာ ကြ သော ဣ သ ရေ လ လူ အ ပေါင်း တို့ အား အ ဗ ရှ လုံ သည် ထို သို့ ပြု လျက် ဖြား ယောင်း လေ ၏။7 လေး နှစ် လွန် သော် အ ဗ ရှ လုံ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ကို တစ် ဖန် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ဆောင် တော် မူ လျှင် ဘု ရား ဝတ် ကို ပြု ပါ မည် ဟု ရှု ရိ တိုင်း၊ ဂေ ရှု ရ ပြည်၌ နေ စဉ် အ ခါ ကျွန် တော် မျိုး သ စ္စာ ထား ခဲ့ ပါ ပြီ။ ထို ကြောင့် ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ သွား ၍ ထာဝရ ဘု ရား အား ထား ခဲ့ သော သ စ္စာ ဝတ် ကို ဖြေ ပါ ရ စေ ဟု ဘု ရင် မင်း ထံ ခွင့် ပန် သည် နှင့် အ ညီ8 9 ဘု ရင် မင်း က၊ အ ကြည် အ သာ သွား လော့ ဟု အ ခွင့် ပေး သည့် အ လျောက် ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ထွက် သွား ပြီး လျှင်10 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး အ နွယ် ရှိ သ မျှ သို့ သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် လျက် တံ ပိုး မှုတ် သံ ကြား သော် ဟေ ဗြုန် မြို့ ၌ အ ဗ ရှ လုံ မင်း နန်း တက် ပြီ ဟူ၍ ကြွေး ကြော် ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။11 ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ အ ဗ ရှ လုံ ခေါ် လာ သော လူ နှစ် ရာ တို့ သည် အ ခြင်း အ ရာ ကို မ သိ ဘဲ ရိုး ဖြောင့် စွာ လိုက် ပါ ကြ သ တည်း။12 ပူ ဇော် ခြင်း အ မှု ကို ပြု ဆဲ တွင် အ ဗ ရှ လုံ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ၏ တိုင် ပင် ခံ အ မတ်၊ ဂိ လော မြို့ သား၊ အ ဟိ သော ဖေ လ ကို နေ ရင်း ဂိ လော မြို့ မှ ခေါ် လေ၏။ အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် ပါ လူ တို့ တိုး ပွား များ ပြား လျက် အ တွင်း မီး အား ကြီး လေ ၏။13 ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အ ဗ ရှ လုံ့ ဘက် သို့ စိတ် ပါ ကြ ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ထံ လူ တစ် ဦး လာ ရောက် သ တင်း ပေး သော်၊14 ဒါ ဝိဒ် မင်း က ထွက် ပြေး ကြ ကုန် အံ့။ မ ပြေး လျှင် အ ဗ ရှ လုံ့ လက် တွင်း မှ တစ် ယောက် မျှ ကင်း လွတ် မည် မ ဟုတ်။ သား တော် သည် ရှောင် တ ခင် တိုက် လာ သ ဖြင့် ငါ တို့ မှ စ၍ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ ပါ ဓား ဘေး မ သင့် ရောက် စေ ရန် အ ဆော တ လျင် ထွက် ပြေး ကြ လော့ ဟု ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင် အ ပါး တော် ထမ်း ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ အား မိန့် ဆို ရာ15 ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း တို့ က အ ရှင် မင်း မြတ် သ ဘော တော် ရှိ တိုင်း ကျွန် တော် မျိုး တို့ လိုက် ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ကြ လျှင်16 ဘု ရင် မင်း သည် မောင်း မ ကိုယ် လုပ် တစ် ကျိပ် တို့ ကို နန်း တော် စောင့် ထား ပြီး မှ၊ နန်း တော် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ထွက် ကြွ လေ၏။17 ဘု ရင် မင်း သည် ထို အ ခြံ အ ရံ နှင့် တ ကွ ထွက် ကြွ လျက် မြို့ တော် အ စွန်၌ တန့် ရပ် နေ စဉ် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း မှ စ၍ ဂိ တ္တိ ခေါ် လိုက် ပါ သူ ဂါ သ မြို့ သား ခြောက် ရာ ခေတ် ရ သိ နှင့် ပေ လ သိ တပ် တော် လုံး ကို ရှေ့ တင် စေ ၏။18 19 ထို အ ခါ ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ အား ဘု ရင် မင်း က၊ သင် သည် ကိုယ့် ပြည် နှင့် ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး ခြား ဖြစ် လျက် ငါ တို့ နောက် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် လိုက် လို သ နည်း။ မင်း လောင်း ထံ သွား နေ လော့။20 သင် ခို ဝင် သည် ကား မ နေ့ က ပင် တည်း။ ယ နေ့ မှာ ငါ့ ကိုယ် တိုင် သွား ခွင့် ရှိ သည့် အ တိုင်း သွား ရာ သို့ သင် လှည့် လည်၍ လိုက် ရ မည် လော။ သင့် အ မျိုး သား ချင်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် က ရု ဏာ နှင့် သ စ္စာ ကျေး ဇူး ကို ခံ စား လျက် ပြန် လော့ ဟု မိန့် ဆို သော အ ခါ21 အိ တ္တဲ က၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် အ ရှင် မင်း မြတ် အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သေ ရ သည် ဖြစ် စေ၊ ရှင် ရ သည် ဖြစ် စေ၊ အ ရှင် မင်း မြတ် စံ နေ တော် မူ ရာ အ ရပ် တွင် ကျွန် တော် မျိုး လည်း ရှိ နေ ပါ ရ မည် ဟု တင် လျှောက် သော်22 ဒါ ဝိဒ် မင်း က၊ သို့ ဖြစ် လျှင် ကူး ချီ လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ သည် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် သူ ငယ် တို့ ပါ ကူး ချီ လေ ၏။23 ထို နောက် ဘု ရင် မင်း သည် တပ် တော် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ တော သို့ မျက် နှာ မူ လျက် ကေ ဒြုန် ချောင်း ကို ကူး ကြ ရာ ပြည် သူ ပြည် သား တို့ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။24 ဇာ ဒုတ် လည်း ဘု ရား သ ခင့် ပ ဋိ ညာဉ် တော် သေ တ္တာ ကို ထမ်း ဆောင် လျက် ရှိ သော လေ ဝိ ဂိုဏ်း သား အ ပေါင်း တို့ ပါ ဆိုက် ရောက် ကြ၏။ မြို့ တွင်း မှ တပ် တော် သား တို့ ထွက်၍ မ ကုန် မ ချင်း သေ တ္တာ တော် ကို ချ ထား ခိုက် အ ဗျာ သာ တက် သွား ၏။25 ဘု ရင် မင်း က၊ ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ပင့် လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော်၌ မျက် နှာ သာ ရ လျှင် သေ တ္တာ တော် ကိုလည်း ကောင်း၊ ကိန်း ဝပ် ရာ ဌာ န ကိုလည်း ကောင်း၊ ဖူး မြင် ခွင့် ရ စေ ရန် ငါ့ ကို ပြန် သိမ်း တော် မူ လိမ့် မည်။26 သင့် ကို ငါ မ မြတ် နိုး ဟု ပယ် တော် မူ ခဲ့ လျှင် အ လို တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သ တည်း ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သိ မှတ် ပြီ လော။27 သင့် သား အ ဟိ မတ် နှင့် အ ဗျာ သာ့ သား ယော န သန်၊ ထို နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ်၍ အ ကြည် အ သာ မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ဝင် လော့။28 သင် တို့ ထံ မှ သ တင်း မ ရောက် မီ၊ တော စ ကူး တို့ ဆိပ် တွင် ငါ ဆိုင်း လင့် မည် ဟူ၍လည်း ကောင်း၊ ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် အား မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း29 ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင့် သေ တ္တာ တော် ကို ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တွင်း သို့ ပြန် ပင့်၍ နေ ကြ ကုန်၏။30 ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ငို ကြွေး လျက် ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက် ခြေ နင်း ချွတ် လျက် သံ လွင် တောင် အ ထက် လမ်း ဖြင့် ကျော် သွား ရာ နောက် တော် ပါ အ ပေါင်း တို့ လည်း ဦး ခေါင်း ခြုံ လျက် ငို ကြွေး လျက် တက် ကြ စဉ်31 အ ဗ ရှ လုံ့ အ သင်း အ ပင်း ၌ အ ဟိ သော ဖေ လ ပါ ဝင် ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဟိ သော ဖေ လ၏ ဉာဏ် ကို မိုက် မဲ စေ တော် မူ ပါ ဟု တောင်း လျှောက် လေ ၏။32 ဘု ရား သ ခင် ကို ရှိ ခိုး လေ့ ရှိ သော တောင် ထိပ် သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ရောက် သော် အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ သည် ဝတ် လုံ ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ထက် မြေ မုန့် တင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ခ ရီး ဦး ကြို ဆို လာ ရာ33 ဒါ ဝိဒ် မင်း က သင် သည် နောက် တော် လိုက် လျှင် ငါ ၌ ဝန် စီး လိမ့် မည်။34 မြို့ သို့ ပြန်၍ အ ဗ ရှ လုံ အား ဘု ရင် မင်း မြတ်၊ ကျွန် တော် သည် ခ မည်း တော့် ထံ ကျွန် ခံ ခဲ့ ဘူး သည့် နည်း တူ ကိုယ် တော့် အ ထံ၌ လည်း ကျွန် ခံ ပါ မည် ဟု လျှောက် လျှင် အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ကို ငါ့ အ ကျိုး အ တွက် ဖျက် ဆီး ခွင့် ရ လိမ့် မည်။35 ပ ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ အ ဗျာ သာ တို့ လည်း မြို့ တော် တွင် သင် နှင့် အ တူ ရှိ မည် မ ဟုတ် လော။ နန်း တွင်း၌ ကြား သ မျှ သ တင်း ကို၊ ထို ပ ရော ဟိတ် တို့ အား ပြန် ကြား လော့။36 ၎င်း တို့ ၌ ရှိ သော ဇာ ဒုတ် သား အ ဟိ မတ်၊ အ ဗျာ သာ့ သား ယော န သန်၊ ထို နှစ်ယောက် တို့ အား ဖြင့် ကြား သ မျှ သ တင်း ကို ငါ့ ထံ သို့ ပို့ ရ မည် ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း37 ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ဟု ရှဲ သည် မြို့ တော် သို့ ပြန် သွား၏။ အ ဗ ရှ လုံ လည်း ယေ ရု ရှ လင် မြို့ တော် သို့ ဝင် လေ ၏။