1 ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ၌ တာ မာ အ မည် ရှိ သော အ ဆင်း လှ သူ နှ မ တော် တစ် ပါး ရှိ ရာ သား တော် ကြီး အာ မ နုန် သည် က ညာ ဖြစ် သော ထို နှ မ တော် ကို အ လွန် စုံ မက် သ ဖြင့် အ ကြံ မ မြောက် နိုင် သည့် အ တွက် စိ တ္တ ဇ ရော ဂါ စွဲ ကပ် လေ ၏။2 3 အာ မ နုန့် အ ဆွေ ဖြစ် သော ဘ ကြီး တော် ရှိ မာ၏ သား၊ လှည့် ဖြား ဉာဏ် ကောင်း သူ ယော န ဒပ် က4 အို မင်း သား၊ တစ် နေ့ ထက် တစ် နေ့ အ ဘယ် ကြောင့် ဖျော့ တော့ ရ သ နည်း။ ကျွန် တော် ကို မ ပြော ရ သ လော ဟု မေး လျှင် ညီ တော် အ ဗ ရှ လုံ၏ နှ မ တော် တာ မာ ကို ငါ အ လွန် စုံ မက် သည် ဟု အာ မ နုန် ပြန် ပြော သော်5 ယော န ဒပ် က၊ နာ ဟန် ဆောင် လျက် သ လွန် ပေါ် မှာ လျောင်း နေ လော့။ ခ မည်း တော် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ သော အ ခါ မင်း သား က၊ နှ မ တော် တာ မာ ကို စေ လွှတ် တော် မူ၍ ကျွန် တော့် ရှေ့ တွင် သူ ချက် သည် ကို မြင် လျက် သူ့ လက် ဖြင့် ကျွေး သော အာ ဟာ ရ ကို စား ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ခွင့် တောင်း လော့ ဟု အ ကြံ ပေး သည့် အ လျောက်6 အာ မ နုန် သည် နာ ဟန် ဆောင် လျက် လျောင်း နေ ခိုက် ဘု ရင် မင်း အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ သော အ ခါ အာ မ နုန် က နှ မ တော် တာ မာ ကို စေ လွှတ် တော် မူ၍ ကျွန် တော့် ရှေ့ တွင် မုန့် နှစ် ပြား ကို လုပ် လျက် သူ့ လက် ဖြင့် စား ပါ ရ စေ ဟု အ ခွင့် ပန် သည် နှင့် အ ညီ7 ဒါ ဝိဒ် မင်း လည်း တာ မာ ရှိ ရာ ပင် တိုင် နန်း ကို စေ ၍ မောင် တော် အာ မ နုန့် အိမ် တော် သို့ သွား ပြီး လျှင် အ စာ အာ ဟာ ရ ကို ချက် ပေး ပါ လော့ ဟု မိန့် မှာ သည့် အ တိုင်း8 တာ မာ သည် လျောင်း နေ သော မောင် တော် အာ မ နုန့် အိမ် တော် သို့ သွား ပြီး လျှင် မုန့် ညက် ကို ယူ နယ်၍ မောင် တော့် ရှေ့ မှာ ပင် မုန့် ပြား လုပ် လျက် ဖုတ် ကင် လေ ၏။9 ထို နောက် မုန့် အိုး ကင်း ကို ကိုင် ယူ၍ အာ မ နုန့် ရှေ့ တွင် တည် ထား စေ ရာ မ စား ဘဲ ငါ့ ထံ မှ ရှိ သ မျှ တို့ ထွက် သွား ကြ စေ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ထွက် သွား ကြ ၏။10 တာ မာ အား လည်း နှ မ တော် လက် ဖြင့် ငါ စား ရန် အ ဆောင် တွင်း သို့ သွင်း ခဲ့ ပါ လော့ ဟု ဆို သည့် အ လျောက် တာ မာ သည် ကိုယ် တိုင် လုပ် ပြီး သော မုန့် ပြား များ ကို မောင် တော် အာ မ နုန် ရှိ ရာ အ ဆောင် တွင်း သို့ သွင်း လေ ၏။11 ထို သို့ အာ မ နုန် စား စေ ရန် ယူ သွင်း ခဲ့ သော အ ခါ သူ သည် ဖမ်း လျက် ငါ့ နှ မ တော် လာ လှည့် ငါ နှင့် အ တူ အိပ် စက် ပါ လော့ ဟု ဆို ရာ12 တာ မာ က၊ အို မောင် တော် နှ မ တော် ကို မ ရှုတ် ချ ပါ နှင့်။ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၌ မ အပ် သော ထို ယုတ် မာ မှု ကို မ ပြု ပါ လင့်။13 ကျွန် မ သည် ကိုယ့် အ ရှက် ကို မည် သည့် အ ရပ် သို့ ပို့ နိုင် သ နည်း။ မောင် တော် လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး လူ ယုတ် များ အ တွင်း အ ပါ အ ဝင် ဖြစ် လိမ့် မည်။ ခ မည်း တော့် ထံ တောင်း လျှောက် ပါ လော့။ မ ထိမ်း မြား ဘဲ နေ တော် မူ မည် မ ဟုတ် ပါ ဟု ပြော ဆို သော် လည်း14 အာ မ နုန် သည် မ နာ မ ယူ။ နှ မ တော် ထက် အား ကြီး သူ ဖြစ် ၍ အိပ် စက် ရှုတ် ချ လေ ၏။15 ထို နောက် အ ထက် စုံ မက် သည် ထက် အ လွန် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ မုန်း လာ သည် ဖြစ်၍ အာ မ နုန် က၊ ထ သွား တော့ ဟု ဆို လျှင်16 နှ မ တော် က မ သင့် ပါ။ နှ မ တော် အား မောင် တော် ပြု ကျင့် ခဲ့ သော ပြစ် မှု ထက် ယ ခု နှင် ထုတ် ခြင်း ပြစ် မှု သည် ကြီး လေး စွ တ ကား ဟု ဆို သော် လည်း အာ မ နုန် မ နာ မ ယူ ဘဲ17 ကိုယ့် အ မှု ထမ်း အိမ် တော် သား ကို ခေါ် လျက် ဤ မိန်း မ ကို နှင် ထုတ်၍ ကန့် လန့် ကျင် ထိုး လော့ ဟု မိန့် ဆို သည် နှင့် အ ညီ18 သ မီး တော် က ညာ တို့ ဝတ် ဆင် လေ့ ရှိ သည့် ရှည် လျား သော အ ဆင် တန် ဆာ ဆင် ယင် သူ ထို မင်း သ မီး ကို အိမ် တော် သား နှင် ထုတ်၍ ကန့် လန့် ကျင် ထိုး လေ ၏။19 တာ မာ သည် ရှည် လျား သော အ ဆင် တန် ဆာ ကို ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ပြာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ထိပ် ထက် လက် တင်၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လျက် ပြန် သွား လေ ၏။20 မောင် တော် ရင်း အ ဗ ရှ လုံ က၊ သင် သည် မောင် တော် အာ မ နုန် နှင့် အ တူ နေ ခဲ့ ရ သ လော။ အို နှ မ တော်၊ မောင် တော် ဖြစ် သည် ကို ထောက်၍ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ပါ လော့။ ဂ ရု မ စိုက် နှင့် ဟု သ တိ ပေး သ ဖြင့် တာ မာ သည် မောင် တော် ရင်း အ ဗ ရှ လုံ့ အိမ် တော် တွင် အ သ ရေ ပျက် လျက် နေ ရ ရှာ လေ ၏။21 ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် ထို သို့ ဖြစ် ပျက် သ မျှ ကို ကြား သိ သော အ ခါ အ မျက် တော် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လေ ၏။22 အ ဗ ရှ လုံ လည်း နှ မ တော် တာ မာ ကို အာ မ နုန် ရှုတ် ချ သည် ဖြစ်၍ နောင် တော် အား အ ဆိုး အ ကောင်း ကို မျှ မ ပြော ဘဲ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ လေ၏။23 ထို နောက် နှစ် နှစ် ကြာ သော်၊ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဧ ဖ ရိမ် မြို့ အ နီး၊ ဗာ လ ဟာ ဇော် ရွာ၌ သိုး မွေး ညှပ် ပွဲ ကျင်း ပ ရာ ညီ တော် နောင် တော် အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် သည့် ပြင် ခ မည်း တော် ထံ တိုး ဝင် လျက်24 ကျွန် တော် မျိုး သည် သိုး မွေး ညှပ် ပွဲ ကို ကျင်း ပ သည် ဖြစ် ပါ၍ ခ မည်း တော် မှ စ သော မှူး တော်၊ မတ် တော် တို့ ပါ ကျွန် တော် မျိုး နှင့် အ တူ ကြွ ရောက် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် လျှင်25 ဘု ရင် မင်း က မ တော် ပါ၊ ငါ့ သား၊ သင့် အ ပေါ် တွင် ဝန် လေး မည် ဖြစ်၍ အား လုံး မ သွင်း သင့် ဟု ဆို သော်၊ အ ဗ ရှ လုံ နှိုး ဆော် တောင်း ပန် သော် လည်း မ လိုက် မ ကြွ ဘဲ ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။26 အ ဗ ရှ လုံ က၊ ကြွ တော် မ မူ ပါ လျှင် နောင် တော် အာ မ နုန် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ ဟု တင် လျှောက် ပြန် ရာ အ ဘယ် ကြောင့် လွှတ် စေ လို သ နည်း ဟု ဘု ရင် မင်း မေး သည့် ကာ လ27 အ ဗ ရှ လုံ နှိုး ဆော် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း အာ မ နုန် မှ စ၍ မင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို စေ လွှတ် လေ ၏။28 အိမ် တော် သား တို့ အား အ ဗ ရှ လုံ သည် တင် ကူး ၍ မှာ ထား သည် မှာ စ ပျစ် ရည် သောက် သ ဖြင့် အာ မ နုန် ရွှင် လန်း သော အ ခါ အာ မ နုန် ကို သတ် ကြ လော့ ဟု ငါ ဆို လျှင် ဆို ချင်း သတ် ကြ လော့။ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ အ မိန့် ပေး သူ ငါ ရှိ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အား ယူ လျက် ရဲ ရင့် စွာ ပြု ကြ ဟု မှာ ထား သည် နှင့် အ ညီ29 အာ မ နုန် ကို အိမ် တော် သား တို့ လုပ် ကြံ ရာ မင်း သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထ၍ ကိုယ် စီ လား စီး လျက် ပြေး သွား ကြ ဆဲ တွင်30 မင်း သား အ ပေါင်း တို့ ကို တစ် ပါး မ ချန်၊ အ ဗ ရှ လုံ သတ် ပြီ ဟု ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သော်၊31 ထ၍ ဝတ် လဲ တော် ကို ဆုတ် ပြီး လျှင် နန်း ကြမ်း ပြင် တွင် လှဲ နေ ရာ အ ပါး တော် တွင် ခ စား နေ သော မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ လည်း ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ကြ ၏။32 နောင် တော် ရှိ မာ၏ သား ယော န ဒပ် က မင်း သား ပျို အ ပေါင်း တို့ အား သတ် ပြီ ဟူ သော သ တင်း ကို အ ရှင် ယုံ တော် မ မူ သင့် ပါ။ အာ မနုန် တစ် ပါး တည်း သာ သေ ပါ ပြီ။ နှ မ တော် တာ မာ ကို ရှုတ် ချ သည့် နေ့ က စ၍ အ ဗ ရှ လုံ ရန် ငြိုး ဖွဲ့ လေ ပြီ။33 အ ရှင် မင်း မြတ်၏ သား တော် ဟူ သ မျှ သေ ကြ ပြီ ဟု ထင် လျက် နှ လုံး ပူ ပန် တော် မ မူ ပါ လင့်။ အာ မ နုန် တစ် ပါး တည်း သာ သေ ပါ ပြီ ဟု တင် လျှောက် ၏။34 အ ဗ ရှ လုံ မူ ကား၊ ထွက် ပြေး သ တည်း။ ထို အ ခါ ကင်း စောင့် အ မှု ထမ်း သည် မျှော် ကြည့်၍ ကိုယ့် နောက်၊ တောင် ခြေ လမ်း၍ လူ များ လာ သည် ကို မြင် ရာ35 ဘု ရင် မင်း အား ယော န ဒပ် က၊ ရှု တော် မူ ပါ။ မင်း သား တို့ ရောက် ကြ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် မျိုး လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း မှန် ပါ ပြီ ဟု36 တင် လျှောက် ဆဲ တွင် မင်း သား တို့ ရောက် လာ၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကြ၏။ ဘု ရင် မင်း နှင့် မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ လည်း သည်း စွာ ငို ကြွေး ကြ ကုန် ၏။37 အ ဗ ရှ လုံ လည်း ဂေ ရှု ရ ဘု ရင်၊ အ မိ ဟုဒ် သား တာ လ မဲ မင်း ထံ ပြေး သွား လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် သား တော် ဦး အ တွက် နေ့ ရှိ သ မျှ မြည် တမ်း လေ ၏။38 အ ဗ ရှ လုံ သည် ဂေ ရှု ရ ပြည် သို့ ပြေး သွား၍ သုံး နှစ် ပတ် လုံး နေ စဉ် အ ခါ39 သေ ပြီး သော အာ မနုန် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း အ လွမ်း ပြေ လျက် အ ဗ ရှ လုံ ကို တ သ လေ ၏။