1 การปกครองอันชอบธรรมของกษัตริย์ผู้จะเสด็จมา ( อสย.11:1-9 ) แต่เมืองนั้นที่อยู่ในสภาพโศกเศร้าจะไม่ทุกข์ระทมอีก ในกาลก่อนพระองค์ทรงให้แคว้นเศบูลุนและแคว้นนัฟทาลีเป็นที่ดูหมิ่น แต่ในภายหลัง พระองค์จะทรงทำหนทางฝั่งทะเล และดินแดนฟากตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน คือกาลิลีของบรรดาประชาชาติมธ.4:15นั้นให้รุ่งโรจน์2 ชนชาติที่ดำเนินในความมืดเห็นความสว่างยิ่งใหญ่บรรดาคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินแห่งเงามัจจุราชแสงสว่างส่องมาบนเขาทั้งหลายมธ.4:16; ลก.1:793 พระองค์ทรงทวีจำนวนคนในชาตินั้นขึ้นพระองค์ทรงเพิ่มพูนความชื่นบานของพวกเขาเขาทั้งหลายเปรมปรีดิ์เฉพาะพระพักตร์พระองค์ดั่งความชื่นบานในฤดูเกี่ยวเก็บดั่งคนยินดีเมื่อเขาแบ่งของริบให้แก่กัน4 เพราะว่าแอกอันเป็นภาระหนักของเขาก็ดีไม้พลองที่ตีบ่าเขาก็ดีไม้ตะบองของผู้บีบบังคับเขาก็ดีพระองค์ทรงหักเสียเหมือนอย่างในวันของคนมีเดียน5 เพราะรองเท้าทหารทุกคู่ที่กระทืบจนสั่นสะเทือนและเสื้อคลุมทุกตัวที่เกลือกอยู่ในโลหิตจะถูกเผาเป็นเชื้อเพลิงใส่ไฟ6 ด้วยมีเด็กคนหนึ่งเกิดมาเพื่อเรามีบุตรชายคนหนึ่งประทานมาให้เราและการปกครองจะอยู่บนบ่าของท่านและเขาจะขนานนามของท่านว่า“ที่ปรึกษามหัศจรรย์ พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์พระบิดานิรันดร์ และองค์สันติราช”7 การเพิ่มพูนขึ้นของการปกครองและสันติภาพของท่านจะไม่มีที่สิ้นสุดบนพระที่นั่งของดาวิด และเหนือราชอาณาจักรของพระองค์เพื่อจะสถาปนาและเชิดชูมันไว้ด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรมตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนนิรันดร์กาลลก.1:32-33ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์จอมทัพจะทำการนี้8 การพิพากษาพวกจองหองและกดขี่ผู้อื่น องค์เจ้านายทรงใช้พระวจนะไปต่อสู้ยาโคบและจะตกอยู่เหนืออิสราเอล9 และประชาชนทั้งหมดจะรู้เรื่องคือเอฟราอิมและชาวสะมาเรียผู้กล่าวด้วยความเย่อหยิ่งและด้วยจิตใจจองหองว่า10 “ก้อนอิฐทั้งหลายพังลงแล้วแต่เราจะสร้างด้วยศิลาสลักต้นมะเดื่อถูกโค่นลงแต่เราจะทดแทนด้วยต้นสนสีดาร์”11 พระยาห์เวห์จึงทรงหนุนปฏิปักษ์ของเรซีนมาสู้เขาทั้งหลายและทรงกระตุ้นพวกศัตรูของเขา12 คือคนซีเรียทางตะวันออกและคนฟีลิสเตียทางตะวันตกและพวกเขาจะอ้าปากออกกลืนกินอิสราเอลเสียถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่13 แต่ประชาชนก็ไม่ได้หันมาหาพระองค์ผู้ทรงตีพวกเขาและไม่ได้แสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพ14 พระยาห์เวห์จึงทรงตัดหัวและตัดหางของอิสราเอลออกทั้งใบตาลและต้นอ้อเล็กในวันเดียว15 ผู้ใหญ่และคนมีตำแหน่งสูงคือหัวส่วนผู้เผยพระวจนะและผู้สอนเท็จคือหาง16 เพราะพวกคนที่นำชนชาตินี้ได้นำเขาทั้งหลายให้หลงและคนที่ถูกพวกเขานำก็ถูกกลืนกินไปแปลได้อีกว่า ก็มีแต่ความสับสน17 ฉะนั้น องค์เจ้านายไม่ทรงเปรมปรีดิ์ในพวกคนหนุ่มของเขาและไม่ทรงเมตตาลูกกำพร้าหรือหญิงม่ายของเขาเพราะว่าทุกคนล้วนไม่มีพระเจ้าและเป็นคนทำความชั่วและปากทุกปากก็กล่าวคำโฉดเขลาถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่18 เพราะความอธรรมก็ไหม้เหมือนไฟไหม้มันเผาทั้งหนามย่อยและหนามใหญ่มันจุดไฟเข้าไปที่พุ่มไม้ของป่าทึบแล้วป่าก็สลายตัวเป็นกลุ่มควันลอยขึ้น19 เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์จอมทัพแผ่นดินนั้นก็ถูกเผาและประชาชนก็เหมือนเชื้อเพลิงไม่มีใครไว้ชีวิตพี่น้องของตน20 เขาฉวยได้ด้านขวา แต่ยังหิวอยู่เขากินด้านซ้ายแต่ก็ยังไม่อิ่มต่างก็กินเนื้อจากผู้ที่เป็นเหมือนแขนภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า กินเนื้อจากแขนของตนเอง21 มนัสเสห์กินเอฟราอิม เอฟราอิมกินมนัสเสห์และทั้งคู่ก็ต่อสู้กับยูดาห์ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่