1 วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรมและแก่พวกที่เขียนกฎมาบีบบังคับ2 เพื่อผลักไสคนขัดสนไปจากความยุติธรรมและปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเราสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง เอกพจน์เพื่อให้หญิงม่ายกลายเป็นของริบของพวกเขาและทำให้ลูกกำพร้าพ่อกลายเป็นเหยื่อ3 พวกท่านจะทำอย่างไรในวันลงโทษ?และในวันทำลายล้างซึ่งมาจากที่ไกล?ท่านทั้งหลายจะหนีไปพึ่งใคร?และพวกท่านจะเก็บทรัพย์สมบัติของท่านไว้ที่ไหน?4 ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะก้มตัวลงอยู่กับพวกนักโทษหรือล้มลงในหมู่คนที่ถูกฆ่าถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่5 อัสซีเรียผู้เย่อหยิ่งก็ถูกพิพากษาด้วย วิบัติแก่อัสซีเรียอสย.14:24-27; นฮม.1:1-3:19; ศฟย.2:13-15 ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเราและไม้พลองในมือของพวกเขาเป็นความเกรี้ยวกราดของเรา6 เราใช้เขาไปสู้ประเทศชาติหนึ่งที่ทิ้งพระเจ้าเราบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้วให้ไปเอาของริบและฉวยของปล้นและให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนบนถนน7 แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้นและจิตใจของเขาก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นเพราะในใจของเขาคิดแต่จะทำลายและทำลายประชาชาติไปไม่ใช่น้อย8 เพราะเขาพูดว่า“พวกผู้บัญชาการของข้าล้วนเป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?9 เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชไม่ใช่หรือ?เมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดไม่ใช่หรือ?เมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสไม่ใช่หรือ?10 เหมือนอย่างที่มือของข้ายื่นไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพซึ่งมีรูปเคารพแกะสลักใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย11 แล้วข้าจะไม่ทำกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพของเขาอย่างที่ข้าได้ทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของเขาหรือ? ”12 เมื่อองค์เจ้านายทำพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษการโอ้อวดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า จะทรงลงโทษผลจากใจจองหองของพระราชาของอัสซีเรีย และการยกตัวด้วยสายตายโสของเขา13 เพราะเขาว่า“ข้าทำการนี้ด้วยกำลังมือของข้าและด้วยสติปัญญาของข้า เพราะข้ามีความเข้าใจข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติทั้งหลายและได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขาข้าเป็นเหมือนผู้ทรงพลังที่ได้ฉุดบรรดากษัตริย์ลงมาแปลได้อีกว่า ข้าเป็นเหมือนวัวที่ขวิดบรรดาผู้อยู่อาศัยให้ออกไป14 มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนกและคนเก็บไข่นกที่ถูกทิ้งอย่างไรข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งหมดอย่างนั้นไม่มีใครขยับปีกมาปกป้องภาษาฮีบรูไม่มีคำว่า มาปกป้องหรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”15 ขวานจะคุยข่มคนที่ใช้มันจามหรือ?หรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือ?ราวกับว่าไม้ตะบองจะยกผู้ที่ถือมันได้?หรือไม้พลองจะยกผู้ที่ไม่ใช่ท่อนไม้ได้?16 ฉะนั้น องค์เจ้านาย พระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่คนกำยำล่ำสันของเขาและจะมีการเผาไหม้ลุกโชนขึ้นใต้ศักดิ์ศรีของเขาเหมือนอย่างกับไฟไหม้17 ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟและองค์บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นเปลวเพลิงแล้วไฟจะเผาและทำลายหนามใหญ่และหนามย่อยของเขาในวันเดียว18 พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีของป่าและสวนผลไม้ของเขารวมทั้งจิตใจและร่างกายและจะเป็นเหมือนเมื่อคนป่วยซูบตายไป19 ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มทีจนเด็กนับจำนวนได้ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เด็กเขียนได้20 การกลับใจของคนอิสราเอลที่เหลืออยู่ ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่และคนรอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พึ่งพิงผู้ตีเขาอีก แต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลด้วยจริงใจ21 คนที่เหลืออยู่จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ คือคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ22 อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งทรายในทะเล คนที่เหลืออยู่เท่านั้นจะกลับมา การทำลายนั้นถูกกำหนดไว้แล้วด้วยความชอบธรรมอย่างล้นหลาม23 เพราะว่าพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพจะทรงให้การทำลายอย่างหมดสิ้นเกิดขึ้นท่ามกลางแผ่นดินโลกทั้งหมดรม.9:27 ตามที่กำหนดไว้24 ฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า “ชนชาติของเราผู้อยู่ในศิโยนเอ๋ย อย่ากลัวคนอัสซีเรียผู้ตีพวกเจ้าด้วยตะบองและยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้เจ้าเหมือนอย่างเมื่ออยู่ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ขึ้นสู้เจ้าบนถนนในอียิปต์25 เพราะอีกไม่นานความกริ้วของเราจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งสู่การทำลายพวกเขา”26 และพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงเหวี่ยงแส้มาสู้เขา เหมือนดังที่พระองค์ทรงโจมตีคนมีเดียน ณ ศิลาโอเรบ และไม้พลองของพระองค์ที่เคยอยู่เหนือทะเล พระองค์จะทรงยกขึ้นอย่างที่ทำในอียิปต์27 และในวันนั้นภาระของเขาจะหลุดจากบ่าของท่านและแอกของเขาจากคอของท่าน และแอกก็ถูกทำลายเพราะความอ้วนและแอก...เพราะความอ้วน ความหมายในภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน แปลได้อีกว่า และเขาขึ้นมาจากสะมาเรีย โดยให้เป็นส่วนขึ้นต้น ข้อที่ 2828 เขามาถึงอัยยาทแล้วเขาผ่านมิโกรนไปแล้วเขาเก็บสัมภาระของเขาไว้ที่มิคมาช29 เขาทั้งหลายผ่านช่องหว่างเขามาแล้วเกบาเป็นที่พักค้างคืนของเรารามาห์สะทกสะท้านกิเบอาห์ของซาอูลหนีไปแล้ว30 ธิดาของกัลลิมเอ๋ย จงส่งเสียงร้องซีไลชาห์เอ๋ย ฟังซีอานาโธท ช่างน่าอนาถ31 มัดเมนาห์กำลังวิ่งหนีชาวเมืองเกบิมรีบหลบภัย32 แต่ในวันนี้เองเขาจะหยุดอยู่ที่เมืองโนบเขาจะสั่นกำปั้นของเขาเข้าใส่ภูเขาของธิดาศิโยนเข้าใส่เนินเขาแห่งเยรูซาเล็ม33 ดูสิ องค์เจ้านาย คือพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงตัดกิ่งไม้ด้วยกำลังอันน่าคร้ามกลัวต้นที่สูงยิ่งจะถูกโค่นลงมาและต้นที่สูงจะต้องถูกทลายลง34 พระองค์จะทรงใช้ขวานโค่นป่าทึบและเลบานอนซึ่งมีต้นไม้สูงตระหง่านจะล้มลง