1 สัญญาถึงการกลับของพวกที่ต้องถูกกวาดต้อน พระวจนะของพระเจ้ามายังเยเรมีย์ว่า2 “พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า จงเขียนถ้อยคำทั้งสิ้นที่เราได้บอกแก่เจ้าไว้ใน หนังสือเล่มหนึ่ง3 พระเจ้าตรัสว่า เพราะดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะให้ประชากรของเรา คืออิสราเอลและยูดาห์กลับคืนสู่สภาพเดิม พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ และเราจะนำเขามายังแผ่นดินซึ่งเราได้ ให้แก่บรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย และเขาทั้งหลายจะได้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินนั้น”4 ต่อไปนี้เป็นพระวจนะซึ่งพระเจ้าตรัส เกี่ยวกับอิสราเอลและยูดาห์ว่า5 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเราได้ยินเสียงร้องเพราะความกลัวตัวสั่นความสยดสยองและความไร้ศานติภาพ6 จงถามเถิดและดูว่าผู้ชายจะคลอดบุตรได้หรือทำไมเราจึงเห็นผู้ชายทุกคนเอามือกดไว้ที่เอวเหมือนผู้หญิงจะคลอดบุตรทำไมหน้าตาทุกคนจึงซีดไป7 อนิจจาเอ๋ย วันนั้นใหญ่โตเหลือเกินไม่มีวันใดเหมือนเป็นเวลาทุกข์ใจของยาโคบแต่เขาก็ยังจะรอดวันนั้นไปได้8 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ในวันนั้นเหตุการณ์จะเกิดขึ้น คือเราจะหักแอกจากคอของเขาทั้งหลายเสีย และเราจะระเบิดพันธนะของเขาเสีย และคนต่างชาติจะไม่ทำให้เขาเป็นคนรับใช้อีก9 แต่เขาทั้งหลายจะปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขาทั้งหลาย และดาวิดพระราชาของเขาทั้งหลายผู้ซึ่ง เราจะให้เกิดมาเพื่อเขา10 “พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยอิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าจากที่ไกลให้รอดทั้งลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาไปเป็นเชลยยาโคบจะกลับมา และมีความสงบและความสบายและจะไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว11 พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอดเราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นถึงอวสานคือผู้ซึ่งเราได้กระจายเจ้าให้ไปอยู่ท่ามกลางเขานั้นแต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสานเราจะตีสอนเจ้าตามขนาดและด้วยประการใดก็ตามเราจะไม่ปล่อยเจ้าโดย ไม่ลงโทษ ยรม. 46:27-2812 “เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่าที่เจ็บของเจ้าก็ร้ายและบาดแผลของเจ้าก็ฉกรรจ์13 ไม่มีผู้ใดที่จะช่วยคดีของเจ้าไม่มียารักษาบาดแผลของเจ้าไม่มีการรักษาให้เจ้า14 คนรักทั้งสิ้นของเจ้าได้ลืมเจ้าเสียเขาทั้งหลายไม่ต้องการเจ้าแล้วเพราะเราตีเจ้าอย่างการโบยตีของศัตรูเป็นการลงโทษอย่างของคนโหดร้ายเพราะว่าความผิดของเจ้าก็ใหญ่ยิ่งเพราะว่าบาปของเจ้าก็มาก15 ไฉนเจ้าร้องเพราะความเจ็บของเจ้าที่เจ็บของเจ้าก็ร้ายเพราะว่ากรรมชั่วของเจ้าใหญ่ยิ่งเพราะว่าบาปของเจ้ามากเราได้กระทำสิ่งเหล่านี้แก่เจ้า16 เพราะฉะนั้นผู้ใดที่กินเจ้า เขาจะถูกกินปรปักษ์ของเจ้าหมดสิ้นทุกคนจะตกไปเป็นเชลยผู้เหล่านั้นที่ปล้นเจ้า เขาจะเป็นของถูกปล้นและทุกคนที่กินเจ้าเป็นเหยื่อเราจะทำเขาให้เป็นเหยื่อ17 เพราะเราจะเรียกเนื้อขึ้นมาให้แก่เจ้าและเราจะรักษาบาดแผลของเจ้าให้หาย พระเจ้าตรัสเพราะเขาทั้งหลายเรียกเจ้าว่าพวกนอกคอก‘คือศิโยนซึ่งไม่มีใครต้องการ’18 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าดูเถิด เราจะให้เต็นท์แห่งยาโคบกลับสู่สภาพเดิมและมีความเอ็นดูในเรื่องที่อาศัยของเขาเขาจะสร้างเมืองนั้นขึ้นใหม่บนเนินของเมืองและพระราชวังจะตั้งอยู่ในที่ที่เคยอยู่19 จะมีเพลงโมทนาพระคุณออกมาจากที่เหล่านั้นและมีเสียงของผู้ที่รื่นเริงเราจะทวีเขาขึ้น และเขาจะไม่มีเพียงน้อยคนเราจะกระทำให้เขามีเกียรติเขาจะไม่เป็นแต่ผู้เล็กน้อย20 ลูกหลานของเขาจะเป็นเหมือนสมัยก่อนและชุมนุมของเขาจะได้ถูกสถาปนาไว้ต่อหน้าเราและทุกคนที่บีบบังคับเขาเราจะลงโทษ21 เจ้านายของเขาจะเป็นคนหนึ่งในพวกเขาทั้งหลายผู้ครอบครองของเขาจะออกมาจากท่ามกลางเขาเองเราจะกระทำให้ท่านนั้นเข้ามาใกล้และท่านนั้นจะเข้าใกล้เราเพราะใครเล่ากล้าเข้ามาใกล้เราได้เองพระเจ้าตรัส22 และเจ้าทั้งหลายจะเป็นประชากรของเราและเราจะเป็นพระเจ้าของเจ้า”23 จงดูพายุของพระเจ้าพระพิโรธได้ออกไปแล้วเป็นพายุกวาดจะวนเวียนอยู่บนศีรษะของคนอธรรม24 ความกริ้วอันแรงกล้าของพระเจ้าจะไม่หยุดยั้งจนกว่าพระองค์จะทรงกระทำและให้สำเร็จตามพระทัยพระองค์ประสงค์ในวาระสุดท้าย เจ้าทั้งหลายจะเข้าใจข้อความนี้