1 คนชอบธรรมพินาศ และไม่มีใครเอาใจใส่ภักติชนถูกเอาไปเสียไม่มีใครเข้าใจเพราะคนชอบธรรมถูกเอาไปเสียจากความลำบากยากเย็น2 เขาเข้าไปในสันติภาพผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมของเขาก็พักอยู่บนที่นอนของเขา3 แต่เจ้าทั้งหลาย บรรดาลูกชายของแม่มดลูกหลานของคนล่วงประเวณี และหญิงแพศยาจงเข้ามาใกล้ที่นี่4 เจ้าทั้งหลายพูดเย้ยหยันใครเจ้าอ้าปากเย้ยแลบลิ้นหลอกผู้ใดเจ้าเป็นลูกที่ทรยศเป็นลูกที่หลอกลวงมิใช่หรือ5 คือเจ้าผู้ร้อนเร่าด้วยราคะท่ามกลางต้นก่อภายใต้ต้นไม้เขียวทุกต้นผู้ฆ่าลูกของเจ้าในหุบเขาใต้ซอกหิน6 สวนของเจ้าอยู่ท่ามกลางหินเกลี้ยงเกลาแห่งหุบเขามัน มันเป็นส่วนของเจ้าเจ้าได้เทเครื่องดื่มบูชาและถวายธัญญบูชาให้แก่มันเราจะระงับโทสะของเราในเรื่องสิ่งเหล่านี้หรือ7 บนภูเขาสูงเด่นเจ้าได้ตั้งที่นอนของเจ้าไว้และที่นั่นเจ้าไปถวายเครื่องสักการบูชา8 เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้าไว้หลังประตูและเสาประตูเพราะทิ้งเราแล้ว เจ้าจึงเปิดผ้าคลุมที่นอนของเจ้าเจ้าขึ้นไปบนนั้นเจ้าทำให้มันกว้างและเจ้าตกลงกับมันเพื่อเจ้าเองเจ้ารักที่นอนของมันและเจ้าได้มองดูการเปลือย9 เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมันและทวีน้ำหอมของเจ้าเจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกลแม้ให้ลงไปจนถึงแดนคนตาย10 เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางไกลของเจ้าแต่เจ้ามิได้พูดว่า “หมดหวัง”เจ้าประสบการฟื้นฟูกำลังของเจ้าและเจ้าจึงมิได้อ่อนเปลี้ยไป11 เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใครเจ้าจึงได้มุสาอยู่นั่นเองและไม่นึกถึงเราและไม่เอาใจใส่เราสักนิดเรามิได้ระงับปากอยู่เป็นเวลานานแล้วดอกหรืออย่างนั้นซีเจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา12 เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้าแต่มันก็จะไม่ช่วยเจ้า13 เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมไว้ช่วยกู้เจ้าซีลมจะพัดมันไปเสียเพียงลมหายใจจะหอบมันออกไปแต่ผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในเราจะได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก14 พระเจ้าทรงช่วยและทรงรักษาโรค และจะมีเสียงว่า“พูนดิน พูนดินขึ้น และจงเตรียมทางรื้อถอนอุปสรรคเสียจากทางของชนชาติของเรา”15 องค์ผู้สูงเด่น คือผู้อยู่ในนิรันดร์กาลผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า“เราอยู่ในที่ที่สูงและบริสุทธิ์และอยู่กับผู้ที่มีจิตใจสำนึกผิดและถ่อมเพื่อจะรื้อฟื้นจิตใจของผู้ใจถ่อมและรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด16 เพราะเราจะไม่ต่อสู้แย้งอยู่เป็นนิตย์หรือโกรธอยู่เสมอเพราะจิตวิญญาณออกมาจากเราและเราได้สร้างลมปราณ17 เราโกรธเพราะความบาปผิดแห่งความโลภของเขาเราตีเขา เราซ่อนตัวและโกรธแต่เขายังหันกลับเดินตามชอบใจของเขาอยู่18 เราได้เห็นวิธีการของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หายเราจะนำเขาและสนองเขาด้วยการเล้าโลมและสร้างผลของริมฝีปากให้ผู้ไว้ทุกข์เขา19 พระเจ้าตรัสว่า สันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและคนใกล้ อฟ. 2:17และเราจะรักษาเขาให้หาย20 แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบเพราะมันนิ่งอยู่ไม่ได้และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา21 พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสว่า “ไม่มีสันติสุขแก่คนอธรรม” อสย. 48:22